het zit vastgelijmd aan den hand ieder bushokje in de tram de trein en in de bus komt het verschijnsel voor, er valt niet meer mee te communiceren daar men door middel van dopjes aangeeft in-gesprek te zijn of hun oren gewoonweg vol proppen met te harde muziek mensen die hardop (lijken te) praten in zichzelf nee, het is geen schizofrenie…

in een ontwakende tram wordt een vrolijk groetende hond op de foto gezet een andere zit op schoot bij het stoplicht staat een moeder met kinderwagen en een mobieltje in haar hand een schrikbarend tijdsbeeld langzaam ontwaakt de stad en sla dit alles gade op een manier die anders is dan gisteren…

Ik dacht, dat het niet goed was Maar ik voelde mij er min of meer toe gedwongen Ik droomde, dat het slecht was Maar ik hoorde engelen die mij toezongen In een taal die ik niet verstond onbegrijpelijk, doch zo doorgrond Onhoorbaar in rusteloze gedachten Maar zo voelbaar in slapeloze nachten Het gezang verzacht mijn dromen…

Leiden anno 2015 Oude en nieuwe rijkdom spiegelen zich in oude grachten De vensters hoog de gevels hoger En erachter speelt zich het leven af Het koren van het kaf al langer gescheiden Leed en lijden met -onzichtbare- hand in willekeur rondgestrooid Aan lager wal geraakt bestolen en berooid Hoe valt -ook- stille…

zacht fluistert de wind langs deuren en ramen speelt op straat en jaagt blikjes en flesjes voor zich uit het afval en rommelgeluid een niet te negeren refrein in de muziek van een plein in de stad waar muren vermoeid elkaar steunen en kreunen bij iedere vlaag hoe overleef ik vandaag nog spreken hun stenen koestert een hand de in…

(Vanuit de lucht (II)) Gevangen in een net van dichte mazen Overge- leverd aan een maatschappij die nauwelijks openstaat laat staan echt begrip heeft voor Leven gaat snel en haast is blijkbaar leven in tijd slechts decora- tieve schimmen deels gevangen in patroon een opvallend stramien van schaamte dat geheel in…

Het hemelwater, stromend naar beneden zwol langzaamaan van beekje tot rivier waaruit gedronken werd door mens en dier en zeeforellen sprongen, met een reden. Dat water, bron van energie, van leven is ondertussen door de mens vergeven.…

Het spel van wiskunde kan je raken en zelfs tellen is meer dan een, twee, drie en ontvouwt tenslotte een fraaie melodie die je, als een 'kiekeboe'! kan vermaken. Van een elastiekje, soepel en rekbaar zijn de wikkelingen rondom een cilinder talrijker en véél ruimer dan aftelbaar, oneindig meer dan de zigzag van een vlinder die portato vliegt…

ik wist nog een paar noten de eenvoudige melodie emoties kwamen snel naar boven van het nooit vergeten lied weer prikten mijn ogen van eenzaamheid en pijn in afscheid van het samenzijn woorden klonken luchtig liefde smaakte vluchtig aan het eind van de studententijd we drempelden verlegen naar volwassenheid en raakten zingend…

Een Pasar Malam is een samenkomst In verlangen naar een Nederlands-Indië Dat niet meer bestaat. Waar mensen met Wortels in een Indisch verleden met elkaar Delen dat heimwee nooit meer overgaat. Ook al zijn zij derde generatie en Nakomelingen van hen die destijds Terugkeerden van de Indische archipel; Zij schuiven aan voor een rijsttafel…

Het lijkt zo vanzelfsprekend dat wij Kunnen lezen wat anderen schrijven; En kunnen schrijven om door anderen Te worden gelezen. Maar hoe beangstigend Moet het voor een grote minderheid wel Niet zijn om dagelijks te moeten maskeren, Dat men deze vaardigheden moet ontberen; Want de analfabeet verbergt graag zijn Schaamte en pijn. Het niet kunnen…

ik mis de toren die ooit uit gebed is geboren opgestaan maar nooit ter kerke is gegaan gods vinger is niet meer sinds de heren hebben besloten dat hij moet worden afgebroken van het gebouw staat de deur nog aan kringelt wierook door gebeden over toekomst en verleden bewaken kaarsen walmend zielenrust terwijl het vet al sissend…

Wij willen ons overal vrij kunnen bewegen; Maar op iedere hoek van de straat Richt zich een camera op ons leven, Die ons overal gadeslaat. Bij iedere stap in een mensenleven beperken Elektronische ogen ons constitutionele recht Om te bewegen en te handelen zoals In vrijheid ons is toegezegd. Onder het mom van de globale dreiging Gluurt…

De dichter slaapt op een wolk boven miljarden lijken verdronken door de wellust en welvaart van de rijken honderden kinderen gaan zonder ontbijt naar school terwijl we herdenken miljoenen mensen vluchten voor armoede en oorlog plantensoorten sterven uit dieren worden misbruikt natuurrampen verschijnen en we herdenken want zonder herdenken…

Naast mij woont Mehmet Sucru Sener. Een gastarbeider van het eerste uur. Veertig jaar geleden kwam hij uit Turkije aangevlogen; En landde zijn vliegtoestel in Nederland Voor een economische avontuur. Als jonge twintiger gaf hij zijn beste krachten Aan de moderne Europese fabrikant. Met decennia van ploegendienst draaien hield de besnorde…

Dat smalle, dat benepene dat afgebakende, met zelfs om elk tuintje hoe klein dan ook, een hekje. Het is toch niet voor niets dat Van het Reve De Avonden heeft geschreven. En ik wou weg. Maar duizend bloemen gingen bloeien, het bruiste en het broeide, we werden baas in eigen buik, en gaven de vrede een kans. Oh yes, the times they were…

Ben ik die roepende in de woestijn, Die Israëliet of Palestijn? Die voor zijn wereld de vrede verkiest, Maar die het telkens van de realiteit verliest. Wil ik dat licht in de duisternis zijn, Die dominee, die priester of rabbijn? Die belerend zijn vinger in de hoogte steekt, Maar die zelf geen houvast vindt in het woord dat hij spreekt.…

ik ben gaan dwalen tussen allerhande garens heb mijn patronen opgezet maar kleuren lijken net niet echt zij dissoneren in hun valsheid naar elkaar weven met invallend licht een meer dimensionaal gezicht dat mij toeschreeuwt om meteen te stoppen met het openen van de hel het weefgetouw trekt aan de bel ik heb kinderen zien spinnen…

ooit waren mens en maatschappij vervlochten met elkaar maar in onthechten komt het echte op de eerste plaats van het ware is helaas door het ontvlechten alleen het ego nog paraat zodat ieder als verdwaalde door alle lagen van het leven gaat de kuddes zijn compleet herders doen hun kunstjes omdat iedereen hetzelfde vreet…

Ik ben langs, nee niet langs, ik ben geweest bij opa. Zomaar op de bonnefooi -de tafel van gebreken was een zooi- en viel pardoes in Wout’s verjaardagsfeest. De stoelen rolden er weer af en aan zo nodig, met of zonder tussenstop. “Breng mij maar even buiten, beste Sjaan” zei opa ferm; “hier steek ik niets meer op”. Het broze bankje kraakte…