tevreden een gevoel het is goed een werkelijk mooie gedachte vrede…

beelden indringende beelden vertaald in woorden zes miljoen woorden voor allen eentje eentje voor mij tekenen vele keren tekenen in grote boeken boeken vol vredige beloftes pas toen waren we vrij…

De stilte is indrukwekkend mensen in rijen achter hekken op een plein waar een enkel Geluid van een ambulance die stilte -zingend- doorklieft -dat maakt de stilte zo mooi- Plots een roep, een schreeuw die duurt en duurt, de gezich- ten blijven in de plooi, al zie Ik een enkeling opzij kijken. En snel verschrikt en paniek dan, een…

Evolutie, het genetisch aanpassen aan omstandigheden zodat we overleven, treurend om die-genen die stervend in de berm van de evolutie achter bleven; door ‘t zoeken van partners die in de mode zijn, bepalen wij waar we als soort naar toe evolueren, door keus van de partners zijn we de mensheid genetisch aan het manipuleren in beschaafder,…

't Haagse stadhuis is spierwit en niet grijs hoog en strak genaamd het IJspaleis Buiten spuiten fonteinen zomaar uit het niets liep Hulshoff's kelder onder geinig toch zoiets De Haagse tramtunnel ook 'n verhaal op zich duurde zeven lange jaren voordat dat zwembad was gedicht Ook hebben wij nou tieten tieten van Den Haag belemmeren…

Van die kleine dingen onbelangrijk als ze schijnen zullen de zon net iets mooier laten schijnen, de kleine dingen op deze aard, zijn veel, veel meer in gewicht waard, dan goud ooit doen zal.…

Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen. Er zijn nogal wat mensen die zonder zonde zijn, geen steen ligt meer op zijn plek. Overal waar je kijkt zie je gaten in het wegdek!…

mij bevangt een lichte walging bij positief het wenkend perspectief ontdaan van werkelijkheidsgevoel gaat men daaraan tenonder verliest het temperament tot groots en ook meeslepend leven treedt nillens willens toe tot pak met vest het korte permanent gaat elke kerst naar oma in Epe op de Veluwe die inmiddels ook bij god…

We wonen in een schaduwland waarvoor geen taal of tint bestaat het witbleke zuigt er hartstochtelijk de kleuren van kindergezichten terwijl een molen stil en star de uren naar de einder waait Alle dagen zijn daar deuren naar eindeloze wegen die zonder bestemming voort waggelen op weg van eergisteren naar de welvingen van 't onaantastbare…

normen vervagen het wordt ze niet meer geleerd is een jungle van de sterkste zoiets heiligs niet meer geëerd tegenwoordig zijn het kelderboxen alwaar de daad wordt verricht zelfs vanaf zeven is niet choquerend onverschilligheid leesbaar op hun gezicht op haar dertiende al stomdronken werd ze genomen door die jongen nu rollen tranen over…

Zij die niets weten, zijn aan het zweven zij die twijfelen, nog over te halen, zij die doelbewust hun keus al hebben bepaald twijfelen niet, zweven nog minder zijn niet meer over te halen, mooi toch, zekerheid?…

Aan de rand van afstand Voorbij de afgrond van jeugd Waar onafgerond Overduidelijk onkruid wordt verbrand Het decor voor vergane deugd Ziel zwart omrand Ziedende sjacheraar Zonder spoor van vreugd Neergeslagen zwaargewicht Gescheurde huid, ogen bont Onbevangen vlagen van overwicht Eindigen in de touwen, Gevangen, knock out, op de…

Zij forceerden mijn geopende deur drongen binnen in mijn diepste ik legde bloot verborgen geheimen gelijkhebbend niets ontziend analyserend Mijn recht op een afwijkend gedrag een eigen ik levenswijze te profileren buiten de gehandhaafde norm te leven werd mij ontzegd als psychotisch zijnde Psychiatrische behandeling, de inrichting direct…

Stel, je bent vergane glorie, een ingezakte taart En je vindt jezelf nog heel wat waard Hautain en arrogant doe je dan mee Aan zo´n dom kookprogramma op tv Een verkapt soort modellenquiz Je moet dan kunnen koken en ook nog eens slim zijn als toekomstige miss Daar doen ook domme blondjes mee Die koken smurrie, gruwelsoep Ontdekken zelfs de spruitenpaté…

Communicatie langs de lijn die tè snel voorbij raast doch met reden, secuur geëxposeerd alsof men iets lijkt te willen zeggen…

Niets meer te zeggen hebben is praten zonder woorden is met lege ogen en een niets ziende blik in de ruimte staren. Niets meer te zeggen hebben geeft van die dode stiltes nooit doorbroken door een enthousiaste opmerking of lach. Niets meer te zeggen en dus is het oorverdovend stil want er valt niets meer te zeggen!…

het witte leven sluiert de roestige gespen in een tijdelijk blauwdruk, maat ongeëvenaard grote stappen geen vooruitgang in een wens die ik niet mag hopen ligt de hemel uitgespreid op straat, maatje tweeduizend tien de aarde warmt, het vriespunt lijkt hoger te liggen de koorts zet trage stappen op het weke water bleke gezichten,…

de mensheid struikelt gekneveld over de drempel met veel te grote klauwen en rood doorlopen ogen klampen we ons vast aan het nieuwe jaar kruitdampen verwaaien wat rest blijft liggen…

meneer van dalen mag dan wel de macht verheffen tot ultiem genoegen vermenigvuldigen wat hij ten koste van ons heeft vergaard van delen zegt hij geen verstand te hebben, weet meer van trekken van een wortel als hem dat een maal bespaart hij weet van één en één niets meer te maken dan een verlopen optelsom de kosten van gelukkig samenzijn…

Maar, bedacht ik, ik ben net zo dakloos als jij, net zo vervuild en hongerig met de meest afstotelijke zweren op mijn vermoeide gelaat, ik heb ook niet echt het middel om mijn hier-zijn te kalmeren, een plek om mijn vervreemding in te helen, laat ook mij maar ronddolen op de straten van kwetsbaarheid en dreiging, immers, ook de dromen van een…