zonder één woord te spreken sprak hij maar zei niets over zijn tong die werd uitgerukt…

gespannen spierbundels ogen geconcentreerd op de plaaaats stilte klaaaar afwachting een schot krachtsexplosie nog een schot onbegrip gerochel bloed zij vielen in het startschot al over de eindstreep…

Er was geen lawaai in de stilte enkel voetstappen van leegte en een eenzaam hart in de nacht U hoorde weer stemmen daar kon U niet tegen maar ik laat me niet temmen wil blijven bewegen moet hier kunnen lopen zoals twee hoog ook doet maar U mag blijven hopen misschien doet U dat goed.…

Al van 's morgens bij 't ontwaken hebben wij er ongevraagd mee te maken. De wekkerradio springt nog maar aan en je krijgt, al ben je nog niet op de been, al een portie reclame over je heen. Als je dan monter de weg op gaat proberen borden langs de straat je schaamteloos te overtuigen: Er gaat een wond're wereld voor je open als je deze auto…

ze duiken weer overal op de steden en hun neongedachten de vele lichtjes verduisteren de waarheid valse pracht in felle kleuren luide muziek verbergt verdoken stilte slechts even duurt de erkenning van de prachtige geschenken ook mijn vluchtige taal is zo weer vergeten het papier ritselt al in de vuilnisbak…

Het beeld omgeeft wat Eenzaamheid bedoelt, verdorven tranen Van wat geslonken zout op de lippen De kleur van dood is niet wit Maar roze doorschijnend Iemand is niemand in de menigte Die al zoekend zich slenterend begeeft In het voorportaal van ouderdom Niets is oud of jeugdig Vijandschap maakt overuren De capuchon verkreukelt door…

wij ontwaken temidden van de vlam de eeuwige vlam zo rood en heet een rozen doorn die prikt in vuur en vlam zo heet maar in het midden en begin is ie blauw koel en vind geheimen verborgen in `n eiken kist wij zijn geboren of hebt gij u vergist na sissen in verborgen symboliek u prins zegt allen u dit wij zijn broeders en zusters…

Vroeger was er nog geen toiletpapier in overvloed wel boeken en kranten stoelen tafels ook violen in de herfst harken een repelaar op akkerbouwgrond. Boer en boerin voor dag en dauw bukkend aarde rakend liefde alom gerespecteerd deze briljante lieden, doorgeefluiken en het prachtige van alle seizoenen. Vrede, vroeger waren er ook claxonnerende…

ik ben bereid de stelling aan te nemen dat elke mens gelijkwaardig is aan de ander op voorwaarde dat we het dan wel over hetzelfde geslacht hebben remy…

een handje uit de prut gekromd getekend door machtsmisbruik vragend om hulp een nieuw begin de schoen van de macht sart, schopt en trapt hem er weer verder in…

houdt van kleineren maar het kan hem niet deren hij moet immers nog zoveel leren…

de mensenmassa duwt zich ademsnakkend tegen de verlichte kijkdozen kinderlijke blikken vlammen gespannen op woorden zinderen de ontembare verlangens kleven tegen de ruiten druppelen bezweet in langzame stralen de harten binnen de dag is gekocht schuld bekend…

in rijm voel ik me thuis in luie stoel voor de buis wat er op is maakt niet uit ik zap bij weeromstuit spuit strofen bij de vleet terwijl ik afhaalpizza eet sms'en is geen probleem terwijl ik de ramen zeem ik drink lekker sterke koffie strijk onderwijl mijn kloffie zo ben ik veeltaaks op dreef ik geloof zowaar dat ik leef…

ken je de zwerver die elke dag bedelt om een stuiver die dolend met een krampachtige blik zijn verlies en winst telt die een schaduw met zich meetorst ken je de zwerver die leeft in ballingschap zijn leven verborgen houdt die ik een naam gegeven heb om onmacht trots te dragen…

Hoe zou het komen dat de krant minder boeit dan de site, waarop zielenroerselen worden tentoongespreid?…

arme oude woorden ze gaan verloren we laten ze liggen als vuil in de goot hun schat is zo groot in tonen en klanken verbinden het hart met wat vroeger bood rest steeds meer leegte van zielloze dingen mechanische frasen een levenloos zingen verstarren de lijnen gaat weelde verdwijnen in strakke vakken geen zacht vloeien meer gemist…

(Voor 't Kwaad) Een gebod, zoals jullie zouden moeten weten Behoort te worden nageleefd en Bovendien gerespecteerd Schets van een leven Aan jullie gegeven Een gebod, zoals jullie toen hebben geweten Is niet om aan je laars te lappen Dit echt was totaal verkeerd Schets van een leven Door jullie verdreven Het zesde gebod luidt als…

De nachtmerrie eindigde in Jemen. Dácht hij. Nu, jaren later voelt hij zich zelfs in gedachten nog niet vrij. Elke nacht beleeft hij alles weer in zijn dromen. En ze blijven maar komen. En wat had hij nu helemaal gedaan? Als student te Cairo in een protestmars meegelopen. In Cairo nam men het echter niet zo nauw bij ondervragingen,…

M’n oude leraar klassieke oudheid is al lang niet meer van deze tijd gevlucht voor ‘t huidige barbarisme is hij in oude verhalen gevallen zit hij vast in ‘t verleden van de - Mediterrane, azuur blauwe scheur die Europa en Afrika uit elkaar rijt bakermat van beschaving die dwars door Europa naar ‘t noorden drijft. Soms stapt hij even…

Ze zeggen : dat je van een gouden bord niet kunt eten, dat zijn mensen die duidelijk niet weten, hoe het smaakt van een papieren bord.…