ik zaai voel groen en ruik al bloemen ik proef geloof het gaat gebeuren zaaien is beginnen geloven in een wonder ik zoek de grond voor mijn ideeen ik zie ze groeien voor wie passeert en denkt "wat mooi"…

Water kende er geen naam dan slechts de naam die wij het gaven en zo rolde het de berg af onstuimig als het was met witte koppen langs rivieren wispelturig door het land en heilig als het maar kon zijn om iets van dorst er mee te laven Tot in zeeën die wij samen zwommen in ons heerlijkheid met witte parels van geluk waarin wij eeuwig konden…

het zij voor altijd vastgesteld niemand is te vertrouwen nillens willens zal iemand ergens ooit iemand anders bedriegen beliegen diep gedacht afstandelijk ook laten we wel wezen maar je zal toch maar een keer de klos of lul geweest zijn…

Vandaag groet ik hen, die niet gaven wat ze beloofden En ik groet haar, die niet was wat zij nooit zal kunnen zijn En hem, die maar niet wil snappen, dat hij het nooit begrijpen zal. Dus, bij deze, gegroet.…

Metaalwerk Beerta levert voor en in de oorlog aan de Duitsers, het gezin kruipt met de zon mee om hun villa, zoete wraak van ‘t dorp blijft niet uit, na de grote oorlog komt onze oorlog pas in het dorp, we lopen wat achter. Dorpelingen komen achter het raam vandaan, staan in ‘t heldere daglicht wat onwennig, ze zijn wel heel erg zichtbaar…

mag ik in jouw vleugel tussen zacht beroerde toetsen voor even onzichtbaar luisteren naar oranje rode ronde fluisterklanken waarin ik mij verliezen kan en schuilen even maar voor hard gespeerde spitse vondigheden in jouw muziek van nu hoor ik geen valse tonen…

er is iets voor te zeggen eerlijk te zijn en oprecht al was het maar om het geheugen van kwade zaken niet te overbelasten niets is immers lastiger dan gewezen te worden op niet nagekomen toezeggingen ook in ethisch opzicht hoewel mij dat om geheel oprecht te zijn een zorg zal zijn…

het is niet aan te bevelen in de avondstond bij dronkenschap een nieuw lief te beminnen het oog is minder scherp de finesse wordt geweld aangedaan het beslisproces verruwt beloften regenen onbeperkt de dageraad slaat schril en ongenadig toe met ongewassen tanden onbeschadigde terugkeer naar het dagelijks leven wordt ernstig bemoeilijkt…

Daar zaten ze - de sprookjes korte jakjes uitgedaan de Blauwbaard sprak er likkebaardend onaanraakbaar toverwoorden van zijn platgeslagen aarde heksen laaiend op de stapel en nog van de Zeven Plagen die de sprookjes wilden horen Doornroosje was er niet sliep uit haar spinnewielverdriet met Eenoog dromend aan haar zij die er zijn lodder…

Blonde hoofden, bleek gelaat op ziel en hart gericht, waaraan de dromen kleven, ver uitzicht, waadt ze door de tranen heen, benen getooid in zwart brokaat, handen in afzwerend gebaar, met madelieven in het natte haar, kleur op wang en lippen waaraan geen regenboog kan tippen, ogend vurig in gestolen blikken, om zich in de dubbele…

‘Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen,’ zei hij, doelend op de in zijn ogen onterechte veroordeling van priesters die zich vergrepen aan afhankelijke kinderen die aan hun zorgen waren toevertrouwd. Wat zit hij fout, die oude paus, om ouderwetse lynchpartijen te verwarren met rechtzetten en boetedoening van schulden begaan door…

this is a dead-end street zoals klip zowel als klaar vermeld op deze woning daar u ziet dat eveneens aan gindse stapel lijken van hen die dachten niet te hoeven wachten…

Wie bepaalt oh wie bepaalt Dat dingen mogen en of moeten Dat het gras groen is en mensen dom Wie bepaalt Dat er verbod is of geboden Dat groot, groot is en klein, klein Wie bepaalt Wanneer er sprake is van droefheid Wanneer je huilen mag of niet Wie bepaalt De lengte van de dagen De kortheid van de nacht Wie bepaalt Hoe je leeft…

'Toesies' In de trein. Twee meisjes smoezen over het vriendje van de een een bekende van de ander. Een zwart/wit foto kan ik hiervandaan nét zien. Was dat mijn vriendje zou ik ook fluisteren. Ik herken ze, de dorpse trutjes. 'Toesies' genoemd naar een dominee die ooit het Damdorp op z'n grond­vesten deed trillen. Jurkje, tasje, hoedje…

Voorgelogen en bedrogen, ge- en misbruikt, uitgelachen en bespogen, weggegooid, kapotgescheurd, als minderwaardig weggepleurd, weggesmeten en verkreukt, neergeslagen en gedeukt, stukgestompt, geestelijk mishandeld en verneukt, verscheurd, vertrapt, tijdelijk en niet meer nodig, nagetrapt en overbodig, beroddeld zonder mededogen…

homo imperfectus wat we leerden zijn we deels vergeten en we hadden al niet genoeg geleerd wat we dachten heel zeker te weten bleek later soms finaal verkeerd steeds in de weer ondernemen we veel maar laten lastige taken graag staan en van wat we deden was ’n goed deel beter nooit of anders gedaan felle emoties en stiekem venijn zijn…

Een goede baan een vette knip dan denk je toch al snel… verhip ik heb een heel rijk leven Een redelijke vriendenschaar ze wisselen wel met het jaar niet een is echt ‘gebleven’ Vergeten om te investeren gevoelens weten te blokkeren Een goede baan en vette knip gemengd met een vleugje egotrip zo ben jij alleen gebleven Is dit een rijk…

deze vrouw boezemt mij vrees in lijf en geest torenen boven mij uit slaafs dien ik betaal ik al haar ideosyncrasieën op goed geluk…

kiespijn wacht niet. afzien baat niet. buikligging misschien en achterom kijken? buitengewone knuffels bestaan wijselijk; ze zijn in de huid geschreven door die ene wijze uil die zijn blik op mijn schouders tikt en in zijn hoop mij in een potje yoghurt legt waarin ik kan drenken, mijn mond bijt minder; verdoezeld dat…

De gruwel die mensen van oudsher begingen, de duizenden huiveringwekkende dingen, die zouden we liever met wortel en al uit onze herinnering willen verdringen. Geweld overwoekert dit treurige dal en lokt ons (ook ons!) nog zo vaak in zijn val: instincten zijn nagenoeg niet te bedwingen, de weg naar volmaaktheid zo steil en zo smal.…