louter je naam al en de plek waar je spelen zou - den Enghel geheten - wekte ‘t vermoeden dat ons een bewogen avond te wachten stond vooral jouw jonge, ranke handen die dansend over de toetsen vlogen en de oude Chopin met sprankelende klanken adoreerden, laten zich niet vlug vergeten net als je Russische ziel die zich in onze harten…

Mysterieuze klanken doorweven van schoonheid gouden klanken zo betoverend als zij zingt Weerstand smelt door brandende liefde de ondergang lonkt via haar stem verstand verdwijnt in haar nevel Ondergang gehuld in ragfijne tonen gevoelens die heersen in het hoofd harten die verwachtingsvol kloppen Dromen van klanken gehuld in nevel we…

ik vraag haar sporadisch omdat ons ritme niet in elkaar overloopt wij brengen de foxtrot om tegen de wil van salsa in tango wordt een vechtpartij waar we in verstrikt raken wij mollen eeuwig en altijd de passo double waar wij heel goed in zijn is schuifelen naar elkaar toe diep in de ogen kijkend met een vurige kus…

Toen het weer regende en hij niet meer dronken was en er een floers over het hoogste woord lag dacht hij: god ver ik schrijf niets meer op verdom het verder. Tot hij ging luisteren en in muziek om hem heen een kosmos hangen ging: Rachmaninov d kleine terts, immens verlangen en leerde (want oren heeft wie hore) Poëzie schrijven begreep…

Misschien ook de muziek van toen waarmee jij de nacht zou inluiden met een mandoline, nam ik afscheid van mijn ledig hart, zo jij vertrouwde droeg je mijn bloedsporen, meelevend naar maagdelijk witte sneeuw, besproeid beleefde jij, die helletocht, gevaarlijk nam jij ook afscheid, doch wederkerig sliepen wij afstand terug in duisternis…

is het gek als ik in mijn eentje even dansen ga op Braziliaanse muziek? mij mee laat slepen naar vroegere tijden heupwiegend tot ik niet meer kan toen ik nog opviel door mijn jonkheid toen ik nog in Rio was…

opgaand in extase swingt een ritmische vibratie in de creatieve geest zo worden de genen al trillend gevuld met lyrisch spektakel en zal er een vorm van euforisch leven door het brein heen zweven *Dit nieuwe percussie…

Het was niet voldoende: hij droomde meer dan dit droge land meer dan een herberg van verbijsterende witheid in Rhonda droomde meer dan een klank die niet de vlag uitwaaierde terwijl de rokken zwaaiden en de abanico geheimen zei: me has conquistado, nos están mirando et cetera. Het was niet voldoende: hij droomde meer dan deze oude…

Waarom niet hier een hobo? Hij wist het niet meer had de hele score nu voorzien van golven die wegspoelden, potloodstrepen die maatstrepen wegvraten. Hij wist niet meer dan dat god hem ongenadig was Er klonken in Maiernigg andere vogels er waren andere open ramen en deuren hij werd zelf groter dan zijn vest, zijn pantalon zelfs rende…

New York Buigend uit ramen zien wij groeperen een stoet tot begrafenis een trom slaat Het hoge hotel de beregende straten: een floers om mijn ziel een trom slaat De dood componeert in volledige stilte een cynische dans een trom slaat Ach, Almschi mijn lief, de nachtvlinder en de lamp: versta en begrijp. een trom slaat…

vanaf het eerste moment dat zij mij zag straalde ze in het flauwe licht van haar rozenlampion net als ik genoot zij van iedere noot ieder woordje 11 november is de dag…

gister op de fiets door het Gooi een pui met affiche vol klanken kracht ritme authenticiteit en intimiteit in perfecte symbiose van Slagerij van Kampen Het zadel ging meteen swingen richting Laren de Oude Drift Singer bleek logisch zo vroeg nog dicht wat verder stonden glazen te fonkelen op tafels wit bedekt met lakens van linnen in Nick…

Vandaag Heather Nova in Paradiso De wat iele vertoning van de vrouw weegt niet af tegen haar volume zowel life als op de radio Geboren op de Bermuda's op een boot in '67 gebouwd door haar paps Als schipperskind in het kraaiennest Vandaar is het volume zo groot…

Hoe hij keek ogen koolzwart gelijk kogeltjes en vol van Mahler…

het kloppend hart drijft lucht door buizen die wind omzetten in klinkende lagen opdat in gewelven het met wierook opgestegen lief en leed aan het hemelse wordt opgedragen eikenhouten pilaren dragen het bejaarde lijf door eeuwen heen waar de mens zelve zomaar even in de tijd met handen en voeten zijn toetsen mag raken en…

Gor deinen beminde strelen langzaam weg op de oneindige klanken van een luit hoog van een parterretrap Zingend en dansend spinnen spinnen zij rond elkander Velours sluit klappende vergezichten uit van succes…

Verlegen is hij de straat ziet hem noch staan noch zitten Naar hem trekken ze de gekste bekken Hij speelt bekende en onbekende wijsjes wind bladert door z'n bladmuziek Weg kijkt hij van de mooie meisjes die ronddansen in een driekwartsmaat Hij is verlegen raakt met geen mens ooit aan de praat Met zijn mondharmonica alleen…

OP die dag zweef ik met de wind in de rug op ambrozijnen muziekvleugels in rozekant satijnenstrikjes zwart visnet in jouw open armen zien ogen pretlichtjes mijn lief als een zeemeermin aangespoeld door hoge schuimig witte golven op het strand onderweg naar jou proef - ruik - voel ik jou jij in mij altijd bij mij…

hoe haar jonge handen over de toetsen golven ons huis zich met haar bruisende klanken vult hoe zij meandert langs knoestige wilgen en wuivend riet hoe zij geniet zo intens met de stroom vervloeit versmelt (voor Anne)…

Bewandel de wegen van de woorden Bewoon de straten van de taal Bespeel de vensters van de akkoorden Vertel door jou hun verhaal Laat de muziek door je ziel klinken Bepaal hun intonatie, bepaal hun spel Zodat de melodie zich laat bezinken Tot een symphonie van de hemel…