het komt wel voor wat vaker dan voorheen dat ik uit de tijd geraak en in iets anders overvloei zeker ik ben dan genoeg heb binding met het al om me heen het lijkt of ik uit een spoed ontwaak de aarde draait niet meer maar ik vertoef nochtans in een surplace als een lichte veer, heen en weer, totdat ik vaak ongewild, voor even…

deze morgen, het is nog vroeg, eerder dan andere dagen is daar een engel die naar licht komt vragen; of ik voor haar het aardse kan verklaren ik breng haar vurig verlangen in een tijdrovende stilte tot bedaren immers zulk een wezen die dat wenst is veelal de weg kwijt, heeft de zin laten varen ik kijk haar in de ogen en zie ze voorbij…

ik zie het sterrenlicht voel de diepte van onbegrensde ruimte met het tweede gezicht uit zwart schitteren in contrast de vele zonnen waarmee de schepping begonnen is door wiens hand is niet relevant namen sluimeren in oneindig weten zonder vergeten ik kijk naar de hemel voel de magie van ooit zijn verdwenen en nog zichtbaar in…

ik speelde met schaduw om de zon te ontlopen het rechtstreeks contact was mij voor even verboden zag licht in vele stralen traag neerdalen in het schimmig koel bos ik zocht het donkere op verbaasd over de vele verschillen in flora en fauna waande ik mij al gauw in een totaal andere wereld waar duister zonlicht als standaard verving…

bij ontsluiering van je verborgen gezicht ontdek ik jouw mystiek in bescheiden schaduwlicht door tinteling van ogen…

ik dwaalde in het wit stilte dwarrelde in fragmenten uiteen kleefde en beklemde geen enkel impuls drong daar door heen er was te weinig afstand om alleen te zijn in pijn die ik niet delen kon ik snakte naar contrast het onderscheid dat weten liet waar ik nu was miste de kleine schaduw van geluid in lichte trilling op mijn huid…

zacht regeert de mystieke vleugelslag in kerken en tempels het vaak religieus onbekende straalt al van verre zijn hoop gebouwd op meridianen van kracht uit een lang vervlogen wetenschap gesticht om gezicht te geven aan hen die in geloof en liefde willen leven generaties gebeden mantra’s en offerandes gaan naar goddelijke handen…

Onwetend of de tak nog levend, dood, dan bultje op plek die niet verwacht zwelt zomaar in de nacht door bast eerst als kast gesloten, opgeruimd, dicht, kiert plots, wil uiten laat, laat me naar buiten ik ben een nieuwe loot, wij wisten niets van je komst wilt nu ontspruiten zo heel langzaamaan tot leven daar kijk ik tegenaan. Nog…

ik stap voorzichtig van steen naar steen kijk rustig om me heen de lucht is licht doorzichtig geladen met wat zon er tintelt spanning van een wachten op iets dat dadelijk komt heb mij omgedraaid zag verleden tijd toen de jaren werden teruggedraaid het water stroomde woest heb hem toen zien vallen begreep niet hoe ik helpen moest…

ik heb wit gezien waarvan de schaduw bewoog toen ik opkeek wist ik dat het vloog kon niet naar boven lopen in banen zonder licht dacht snel op te stappen maar had totaal geen zicht door mijn grote vriend van boven kon ik het licht laten doven maar was ook meteen mijn schaduw kwijt dan is het witste wit verdwenen in een wereld zonder…

ik speelde met vlaagjes wind zand en wat water wist de zon in het blauw met zacht witte wolken ik kende haar hand die ik af en toe zag lange vingers gevuld met snoep of een glas hoorde haar lach boven het geruis van de golven uit keek om me heen alles vloeide ineen zuchtte zachtjes geluk…

ik weet het brandend braambos als teken weergegeven maar daarvoor is er geen plaats of duiding nog in mijn bestaan in kinderlijk beleven heb ik mij met engelen en wondertjes omgeven zij richten perspectief in met verlangen en een lach verwachten dat het uitkomen van dromen ook heel gewoon mag alleen ik zit met de harde realiteit…

wij spraken dezelfde taal maar jouw woorden dansten hadden dat lenteachtige vlinderden flamboyant in een charmant eerste ontmoeten door prille kleuren geroepen jouw ogen kaatsten voorjaarsontwaken vol vitaliteit en talloze vragen over onze vroegere levenswijs jij hemelde aarde weer op tot paradijs zoals in het eeuwenoude scheppingsverhaal…

Regelmatig besluipt mij de angst dat ik je nooit meer, zoals ik mezelf ook ooit nooit meer... maar waarom vraag ik me af want uit niets kwam jij uit niets kwam ik, ontwaakten wij, vervolmaakten, waarom dan bang voor het niet meer zijn als ooit. Voor verandering, kentering? Alles kenterde naar hoe het nu, dat goed, naar een jou en mij…

Wie wil er niet licht? daglicht door gordijnen, door vitrage door spleten, kieren Wie wil er niet het daglicht vieren? Wie wil er niet licht in een gedicht?…

als de natuur haar kim vertoont dan verdwijnt de hoop op de oneindige duur de verte groeit onzichtbaar groot stof verwordt tot koud vuur maar het ademen legt steeds meer bloot dat nabijheid het enige doel blijkt en als je je ogen verder opent valt vaak het ware gevoel in je schoot dat wat je nodig hebt als dagelijks brood niet dat je…

je ogen stil in proevende gedachten zoekend terwijl je staart voor even van deze wereld die ongezien langs je gaat jij bent hier warm en levend in jouw tijdelijke huis maar je geest probeert al de deuren van je uiteindelijke thuis…

in de open haard knetteren zacht vlammende verhalen zie vele emoties opvliegen in tal van vreemde talen nog speelt jong hout de hoofdrol in het vuur zij laaien heftig op spatten vonkenregens uit hun jeugdig blok verteren snel naar smeulend gloeien in nawoorden die boeien geschiedenis is in rook opgegaan maar hun memoires…

ik voelde klanken op de weg een stuk klavier speelde chaos van papier zonder schrift in dissonanten naderde apocalyps met af en toe een hemels intermezzo tussen treden die ik heb gemist wanklank bleek al lang refrein in dreunende verwarring het tekstuele werd gerapt in stroboscopisch licht op een magisch virtuele set stemmen…

ik omarm de nacht waar immense stilte met mij wacht tot wat licht van mijn muze uit een kiertje van de hemel ontsnapt een streep kleur die aansprekend klinkt waar ik na heel diep graven eindelijk iets van zijn betekenis vind nog heb ik er geen echte woorden voor maar na veel denken associëren en schaven komen de strofen door speelsheid…