3.577 resultaten.
Draaiend en kerend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 draaiend en kerend: de vlinders
om en rond, de vlinders vliegen
fladderend om bij mekaar te komen
de vlinders raken mekaar niet
in de lucht dwarrelende pigmenten
langzaam verdromend tot een schilderij
voor morgen wanneer ze er niet meer zullen zijn
wat vandaag is opgewonden
zal morgen zijn uitgetold…
Laat mij fladderen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 244 Dit is geen gedicht
over een vlinder
en nog minder
over een vlinder
die in de buiken
van verliefde mensen
wil kietelen
ik heb wel wat
beters te doen
ik ben op zoek
naar een bloem
Waar eens de tuin
volstond met groen
liggen nu tegels
of grind of nog erger
een kunstgrasmat
met een kleur
die van grote afstand
al pijn aan mijn ogen…
Uithalen en vlagen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 102 jouw handen
zijn helend
ze weten zelfs
het gejammer van
de wind te bedaren
juist met vrijheid
en volumevergroting
dromen tonen een
vriendelijker karakter
dan sissen en fluiten
jij weet ook
hun uithalen en vlagen
die moord als wapen
kunnen dragen onder
zachte controle te krijgen
daar waar trotseren
de zaken op scherp zet
kunnen…
De zee
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 512 Als je me zoekt
kom dan naar de kust
waar golven ruisen
meeuwen zweven
de wind zingt
de zee zacht
het strand streelt
je kan kijken
tot aan de horizon
daar zal je me vinden.…
Bomen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 122 Bomen zijn genezers
ze ruisen door je ziel..
Een boom is vast een engel
die ooit naar beneden viel.
Bomen zijn behoeders,
ze verlossen je van smart,
ze jagen op demonen
en balsemen je hart.
Bomen bergen nesten,
ze zijn heerlijk serviel,
uit het oosten en het westen
vinden vogels er asiel.
Bomen dragen vruchten
ze zuiveren de lucht…
Brokken in mijn keel.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 35 Geef mij de schubben van het
gulden vlies, deken van visionairs,
meer onzichtbaar dan voorheen,
vooruit te lopen in de schreden
van hun kwetsbaarheid, ik omgord
het zwaard van woorden als harnas
waarmee ik het vege lijf wil redden,
maar ook in eigen vooroordeel.
ben ik de groene weiden die
door de wereld wordt begraasd
met de graten…
Mijn leeuwerik?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 46 De zon vertoont zich
achter wisselende coulissen
geur van drogend hooi
onder de sterren,
de maan als vaste souffleur,
de regie heeft genomen
voor een jubelende leeuwerik, die
zichzelf een open doek schenkt
om in zijn juichende repertoire
van adoratie en hartstocht zichzelf
en iedereen uitnodigt in zijn arena
een mozaïek van zijn muziek…
Baadde aarde
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 56 het rondde
in goud de
massa wit
gebundeld licht
waaierde uit in
krachtige stralen
die hun intensiteit
zelf bepaalden
met energie
overgoten baadde
aarde in de
bron van de zon
waar scherpte
en rechtlijnigheid
het credo van
de eeuwigheid zong…
Nieuwe kans
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 59 ooit was de mens
een deel van het
leven om hem heen
in een oneindig universum
diep wortelend op steen en
schaars vruchtbaar leem
hij is zijn heem ontgroeid
in het va-banque rentenieren
van hem toevertrouwde waarde
door opbrengst geboeid
erodeerde en vervuilde hij
op gruwelijke wijze de aarde
de evolutie is geschokt
uitgebalanceerde…
Voorheen bomen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 54 De bomen waar ik altijd langs liep
onder schuilde bij de eerste regen
die me schaduw gaven in hete dagen
waar ik de vogels in hoorde zingen
in lentegroen en najaarskleuren
zijn ineens veranderd in een stomp
Groenbeheer meneer, werd mij
na veel doorverbinden verteld
waren ze dan ziek of gevaarlijk?
nee meneer ze werden te groot
wisten geen…
Tuintalig
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 500 hoe oud mijn tuin wel was
in zijn fraaiste kleuren
leert hij taalwoorden:
sapstroom - buikrivier -
seizoensgebonden honger
hij droomt van zon
en maan en sterren
van eenzelfde makelij zegt hij
zoals een mens ooit amoebe
zo werd ik net als jij
met een durende kracht
om de kleur te bewaren
het hout te behouden
als een toegewijde…
Eendagsvlieg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 (haiku)
het eendagsvliegje
wil goed voor de dag komen
en neemt alle tijd…
onweder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 31 Zwoele onweersdag.
Geen windje verteld
dat straks onweer opwelt.
Donderkoppen zwellen,
tot kolossale wolken.
Het wordt donker, kil,
het weder heeft zijn gril.
Onweersbui,
stromende regen
komt moeder aarde tegen.
Bliksemschichten, vuurwerk,
donderslagen zo sterk.
De aarde trilt,
de mens rilt.
Flitsend licht,
spookachtig zicht.
Oorverdovend…
Het gelach van de zon
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 80 ik heb met
schaduwen gespeeld
rond het gelach
van de zon
ook met kleine
witte wolkjes die
snel donker werden
aan de onderkant
zij vulden de velden
vergrijsden het
blauw en de helderheid
die wij van zonnig kenden
toch heb ik
mijn hoop behouden
op een brandend revival
van het koesterend licht
de donkerste rafels
zijn onder het…
Mogen wij mee
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 80 ik zag bloemen
reiken langs de
ranke lijnen van
jouw aandachtsveld
zij hadden snel hun
hartjes open gesteld
in het weerkaatsten
van de mooiste kleuren
wiegend op de wind
musiceerden zij
schoonheid en pracht
die je nergens vindt
jij danste vogelvrij
blij lachend in een
eldorado van de
heerlijkste lentegeuren
jij gaat deuren…
Vlinderend gevoel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 63 ik voelde
de wind met
het kind in je spelen
het was niet
de vrucht
van je schoot
maar ze ontwaakte
als jij van het eerste
lentewiegen genoot
een vlinderend gevoel
van voorjaar en blij
in de bloemenwei
ontsnapt aan
de winter en
eindelijk weer vrij
je danst en
zingt het gras groener
dan voorgaande jaren
kleuren verschillen…
DE PRIJS
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 51 lopend langs de wei
waait de stank me tegemoet
welvaartsmaatschappij…
lente bekoort
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 wat heerlijk zijn de melodieën
in de stilte van de ochtend
waarmee ons de vroege vogels
steevast hun serenade brengen
aan een nieuwe lentedag
bevederd nestelen zij zich
met zorg zich een thuis vlechtend
in het breekbaar roze van bloesems
die ons geurend als rozenparfum
de komst kondigen van fris groen
de zon breekt goudgeel schijnend…
Lente in de Vlaamse ardennen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 91 Parel van de Vlaamse Ardennen
Met je landelijk schoon.
In de lente kom je ons verwennen
En spreidt je mooiste kleed ten toon.
Je bruist van moed en nieuw leven,
Een lachende zon, een teerblauwe lucht
komen terug vrolijkheid geven
In de Vlaamse Ardennen, in mijn gehucht.
Ontluikende bloemen
Vlinders zo schattig
gaan elkaar zoenen
De lente…
Lente
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 81 Een merelstel heeft de lege bloempot gekraakt
dit aardewerk pand hangt zo mooi verborgen
tussen de klimop aan de bakstenen muur
het is voorjaar het nest moet worden gemaakt
zij vliegt nijver om het interieur te verzorgen
met sprietjes en pluisjes wordt het niet zo duur
hij zit op een tak ‘s morgens al vroeg te zingen
fluitend naar elke passerende…