DIVERSE MATERIALEN Gevangen in de steen een gezicht gebroken glas en steen of bot Toevallig gevonden en hier zo opgericht en in kunst bijgezet Als afval ongeschikt en tot kunst gemaakt in een gedicht Hier huivert een leek en lot alles verpulvert bij verzet…

Prachtig is het, als de zon opkomt. Ieder uur wordt het warmer en zal zij deze dag indrukwekkend schijnen. Een lichte koelte zit er voorlopig niet in. Hoogstens kan de schaduw enige verlossing bieden. Tijdloos schept de dag zijn vertrouwen met haar warmtebron. De zon draagt jou in liefde, waar jij ook heen gaat.…

Hartje zomer elke dag slomer de uren gaan trager de postbode komt later Binnen kookt het bloed buiten golft de hitte de vogels vliegen lager de vissen komen boven water De mussen vallen van het dak de kippen gaan van stok de bloemen hangen hun kop ik ben de hete lucht piepzat.…

(elfje) zonnebloemen met ogen groot als schoteltjes zien we elkaar bewonderend staan…

elke zomerdag weer voor in het maanlicht net de zon verdwijnt om in sterren te vervagen raap ik hem liefst op om in mijn hart te bergen elke zomerdag weer weerhoudt mij het liedje van spelende kinderen dat in mijn oren deunt als in hun kleine handen ouders een ijsje stoppen elke zomerdag weer herinnert mij het plezier van klein jong…

traag golft stilte langs kusten vol begrip geen felle confrontaties in opspattend wit een rustig weten op een bodem zonder vergeten stromend meanderen zonder direct te veranderen in opgaande vloed langs de weidsheid van strand tot daar waar herinneringsbanden terabytes kleuren in zand zo voedt database aarde de kwantumcomputer…

jij hebt zomer gezocht waar kou klapperende tanden wit licht weerkaatsten einders gevonden die hitte trillend de verzengende horizon mismaakten hebt tal van verschroeide bladeren gekeerd maar het leven bleek al door de immense hitte te zijn verteerd in een herfst zonder oogst nog duistert het onder levenloos loof maar de koelte…

jij bewoog tussen warm en koud danste op woest kolkende turbulentie verstilde in ochtendvroeg rijpende vorst ontwaakte in regenboogkleur van brekend licht zag het gezicht van de komende zon voelde warmte en wist dat het leven begon…

Vochtgevoelige; wellicht dringt het tot u door, merk ik droogjes op…

ze fluctueerde niet alleen in kleur maar straalde ook wisselende warmte uit haar energetisch zijn putte uit bronnen van schier eindeloze scheppingsvitaliteit die gevoed worden door nucleaire reacties binnen een interstellaire balans van zwaartekracht zonder dit extravert licht van een leven brengende zon zou ons stelsel leeg…

jij ontvouwt in een schitterend perspectief de meest mooie landschappen uit elk natuurgebied kleurt met seizoengebonden kwast de subtielste momenten van het op de akkers staand rijpend gewas glooit bos en weiderand als gegoten langs de speels meanderende en fris kabbelende beek draagt de kleur van water door het land uitmondend…

Onderin een zilverkleurige emmer lagen twee schitterend gekleurde bloemblaadjes in een mengkleur van rood en oranje te verwelken als uitgevlogen vlindervleugels.…

Ach..meneer Nilsson u bent toch van de natuur? Houdt u van haiku ’s ?…

Eerst kreunt er een duif, dan ooievaargeklepper – en heel het bos juicht.…

Uit het ziende oog van de orkaan wie hem raken zal in afzienbare tijd even een niet waarneembare kalmte in een oorverdovende stilte van ingehouden adem, achter de on-aardse schreeuw, verloren energie komt in vervoering barst open, daar openbaart zich de onneembare zwaartekracht uit de diepzee geboren, zoals we…

boven ons verscheen een heldere vuurbol hij doorstond de ontmoeting met de aardatmosfeer we keken naar een lumineuze hemelse show een verzengend kosmisch spektakel na een gewelddadige neerwaartse tocht vond de meteoriet zijn graf ergens in een veld onverstoorbaar ligt hij daar lankmoedig wachtend op iemand die hem uitgeblust…

Geen goesting om iets te doen, veel te warm, veel te zwoel. De kleren kleven aan mijn warm gekookt vel. Druppels zweet likken zich een weg in de rimpels van mijn voorhoofd, om dan langs mijn gezicht, naar beneden aan mijn kin te kietelen. ‘k Ben te lui, om iets uit te spoken, ik blijf liever ondergedoken, in het avond donker, zonder licht…

Er was nog niet geploegd er was nog niet gezaaid, het groenste fluweel van de wereld was nog niet geboren, een cyclus, synchroon in getijden bracht rust en ruimte op den duur waarmee alles de kracht ontleent, nu kussen we niet alleen het vuur uitdijende dominantie neemt toe, de woestijnwind brengt ons zwetend de mantel van de onbalans…

een Elfje danst net boven het water in volle schittering vleugels van glas in lood brommen bij contact met soortgenoten achternagezet door bezit zij geen tijd voor de liefde in achtjes vliegt ze heen en weer voor haar voorgerecht even zij landt op een blad om zich te laten wiegen door de wind tot zij wordt uitgedaagd achteloos…

ik heb schaduw losgemaakt van mijn bewegen kwam mezelf te vaak tegen waar rust verblijven weinig inspannend maakt zie ik eindelijk mijn evenbeeld weer staan het kaatst de contouren van heden zonder overigens in controversiële details te treden op deze zomer zonnewende puzzelt mijn geluk want stilstand en bewegen komen nu nauwelijks…