als ze Arriveert Brult ze en Choqueert ze Danst Een Fel Gedreven Hiphopdance Ik weet dat haar Jacht Kil en koud is Laaiend neemt ze Mens en muis in haar kielzog mee Niets vergetend draagt ze Organismen met zich mee Parels voor de zwijnen in haar Queeste zonder end ze Rolt Stroomt Tolt Uitzinnig Vastberaden…

zacht kleuren de jaren die ik In je ogen zie de diepte van je lach een huid vol seizoenen waar zomer nog bloeit en oogst naar volrijp groeit geen spoor van winterse stramheid van leden door kou en gladheid van heden je straalt een vrolijk sportieve ambiance die nog tot in de late uurtjes kan dansen klaar voor een echte winter…

ik heb mezelf de medicijnman van het huis verklaard zoals Napoleon dat deed geen paus kan ons kronen mijn oude naam is slechts een zwakke prikkel dus Camila nu gedwongen mij aan te spreken met Sjamaan ons appartementje is een witte doos maar ik maak van hem een diepe grot en beklad de muur met het figuur van een wolharige neushoorn…

De wind heeft de regen meegenomen naar de stad, maar uit de immer voortjagende wolken vallen de seconden, rood als herfstbladeren van een Amerikaanse eik, dit schiereiland in de tijd in. Volgend jaar zullen ze er weer zijn als rode russula’s tussen andere bladeren. Een kikker springt weg voor mijn voeten, op zoek naar water…

Het ademt aarde door zijn flarden ondergrondse baarden Door snorren snurken de zwammen vlokken en sporen Onder zijn hoeden hurken slakken slurpend aan het vlees In de lamellen liggen larven log achter de luwte En de regen met het mos heeft zijn herfstroes ingestopt…

Wind strijkt zacht langs de wilg, ziet hoe die staat en staart. De wilg huilt zijn blaadjes naar het water, ziet hoe zijn tranen wegdrijven op de stroom. De zomerzon drijft mee, wikkelt zich in de bladeren en reist verder op de rivier. Wilg staart naar een ster die zich tussen de wolken door laat zien, troostend. Wilg weet nu dat…

Statig staat hij hier, deze eik, zijn voeten bedekt met mos om de wortels warm te houden, en groet zijn familie aan de overkant van de weg. Hij weet nu dat zijn kinderen achter hem een hertenkind verbergen. Hij voelt dat hij zijn taak volbracht heeft.…

Een nieuwe boom geplant tevoren Voordat de oude was geveld Ook al was het mij niet verteld Ik droeg zijn aard bij geboren Tijden sloten een verbond Regisseerden mijn roman Heel langzaam werd ik de man Die in mijn vaders spiegel stond Ik plantte ook mijn bomen Verlegde stenen in stromen Zag hoe de tijd mijn jaren vergraasde Ring…

Loop de zeekant met mij en kus het zilt van mijn lippen. Laat tijd en ruimte door de vingers glippen, Jaag de horizon, als een vogel zo vrij. Trek sporen in het natte zand, die de zee onherroepelijk doet verdwijnen, als levenszorgen, de jouwe en ook de mijne. Vloedlijn, levenslijn, volgen wij hand in hand. Was het onrust die mij hierheen…

ijl trillend glasachtig onzichtbaar haast zweven elfen fluorescerend in regenboogkleuren boven De Gaast Westerwolde is hen vergeten van Munnekemoer tot De Lethe sidderend in dunne stemmetjes hun misbaar overal waar vuile wolken uitlaatgassen een stroef laagje op hun vleugels maken moeten ze wassen zweven niet meer landen met hun…

in het wit van de wereld speelde licht in kristallen brak op het raakvlak en vuurwerkte in megakleur zijn rechtlijnigheid de schittering plezierde het kind door de klimmende zon die in warmte won van de kou kleur transformeerde tot weerkaatsing van hemel in blauw nu dansen stroompjes met twinkelend jeugdig geluid in hun kersverse…

Voelbaar tussen de bomen wacht het woud totdat jij het ziet en groet. Stilte antwoordt, geeft de beek stroming, maakt de boom vol blad, vult de wilde raat met honing. Hier lopen wij, vrij van stenen, vrij om stil te staan bij het oude woud dat voortleeft in deze groene long tussen twee wijken.…

Bladeren verdort door zomer droogte Laven zich aan ochtendmist Voorzichtig kleuren de bomen herfstachtig rood Wachtend op de winter die komen gaat…

ik zag het hek al openstaan gescheurd in zijn scharnieren nog een stukje draai te gaan de tijd heeft stilgestaan in twee ondiepe karresporen de berm is in groen verloren noord-hollands karakteristiek wat weggestopt tussen hoge bomen warm genietend van zomerse dromen maar in de keuken rommelt drukte van belang het schapenvlees…

Wanneer de late avond valt, hoor ik torenkraaien in de verte, op weg naar oude bomen gaan. Het zijn dezelfde hoge bomen die onze zorgen willen vangen, die sterven moeten in de wind. Weer is het hoog tijd geworden om stilletjes naar bed te gaan, wanneer onze kraaien zwijgen. Bladeren rustig fluisteren. Mensen vredig dromen.…

jij kunt als enige regen de zegen geven zijn kleuren laten opspatten in het neerkomen tegen de rotspartij er is geen zacht sissen maar wel een opstijgende warme nevel die regenbogen naar aarde trekt jij hebt de zon doen schijnen wiens licht in zomerdruppels wordt gesplitst die watervallend donderen naar valleien het is geen…

De avonden keren terug naar oude waarden, kikkers paren in hun glorieuze uur, te vroeg voor nachtegalen waarin de hazen ruimer ademhalen, in dit schemeruur verzamelen uilen spitste geluiden in de zachtste en zoetste treden van de nacht, de wind verlegt de schreden in zijn de fluwelen mantel bezielt door zijn omfloerste macht.…

rijpend hangt de oogst in aromatisch zachte wolken voortgedreven door een warme wind jij liet ons dwalen door dit sprookjesland de mooiste vruchten in je slanke hand kijkend waar de smakelijkste hangt daar waar de seizoenen samenkomen met de producten van hun lentedromen is het uitbundig jaarmarktfeest de natuur kleurt…

Eeuwig avontuur – ieder zijns weegs gegaan, ontmoeten deze twee elkaar, monniken: de één prevelt zijn gebed, de ander wil gehoord worden, met luider stem. Zon en maan in alle getijden hun gids. Samen trekken zij verder, als één in hun doel, op weg naar het grote klooster in de zee en in de oksel van deze beken breekt zij mijn…

Och, zinderende Hollandse zomerdagen van rond de vijfendertig graden zon op tuin en het balkon zoele bloemengeur alom en ach, geen zuchtje wind beweegt de zonnebloemen met het dorstig hart naar de hemel gericht, en o zo tevreden met het blijde verloop van de dag waar de lang verwachte stortbui tussen lag dat het hete stof van de bladeren…