De natuur volgt een duurzame baan Onderworpen aan rigide wetten Welke permanent blijven bestaan En kan zich nergens tegen verzetten Zodat als we heel nauwkeurig kijken Naar rivieren, sterren of atomen We ze geen haarbreedte zien ontwijken Aan hun vicieuse gang van stromen Maar wetenschappers heel secuur Die de constitutie ervan ontdekten…

Zeppelins en loden luchtkastelen olifanten in hun hemelvaart echo's dreunen zonder te verhelen de donderslag der blauwe walvisstaart grommend drommen robben op een eiland ivoren torens flitsend als flambouwen fakkels drijven wiggen in hun flanken een schuilplaats! wie durft wat nog te vertrouwen echo's dreunen, lucht komt tot ontlading…

Gebeten door de zee die grolde en weer afrolde. Uitgehold door de wind die aanvankelijk vervulde en het nadien uitdrukte.…

zij heeft de doorregen bloemen gevaasd die ik haar heb geschonken er een schitterend kunstwerk van gemaakt waar genen met nieuwe kleurdeeltjes verschenen balanste harmonie in bloeiwijze de schepping volmaakt het naturel groen van jouw vingers deden de finishing touch aan het sprankelend ontstaan van een nieuw gat in de markt…

ik heb lang naar de zee zitten staren terwijl het water mijn voeten vertelde van de talloze gevaren jij zo machtig en groots terwijl de golfjes vriendelijk krulden het schuim zijn eigen hoofdstuk en tekening koos hoe kan het dat stormvloed dijken bruggen en kades breekt alles verwoestend zijn weg naar de laagte neemt het spel…

Zwoel wacht de regen in het hangend vogelgefluit. Druppels donderen aan op de geluidsgolven. Fanfaregeroffel meldt hun komst met een zachte trom. Genietend van de laatste zon. Vertroebeld braakt de hemel verlossing, opgelucht schieten regengeuren op: de zomer wordt gereinigd. Weer TROMGEROFFEL bij het vallen van de guillotine, daar vloeit…

(haiku) valk bidt in de lucht een muis doet het op de grond en de hemel lonkt…

een nano laagje zomer zette de huid van een zonne koesterende dromer binnen korte tijd in vuur en vlam vurig rood legde onbarmhartig het falen bloot van alle preventieven die winterwit slechts een papieren bescherming schikt nog wordt de pijn in koeling weggehoond hoe dom kunnen mensen zijn in weten dat na zonnebrand warmte…

Het begint te regenen. Ik luister. Druppels zie ik in de stilte vallen. Van blad naar blad. Van versnelde zomerbloem, naar vertraagde lenteknop. Ik luister naar een nietig wonder. Het is schitterend om te zien. Mijn hart springt op.…

Nog even traag en stil mijn zwerven onderdoor de wolken over water glijdt de strakke zilver zee het licht zo dierbaar en gedwee gerekt de tijd nog zacht en schoon met passie streelt zomerkleuren in uw iris tooit wanneer gij volgt en overvloeit in najaar waar ik naakt en lauw door kilte waad het zwemen danst in zicht de kim hier en daar…

De klok zei acht uur tien, ik wreef eens in mijn ogen. Ik besefte dat ik had gedroomd, maar de beelden waren reeds vervlogen. Een nieuwe dag kwam met het vroege zonlicht binnen. Het zou mij moeten aansporen, maar ik wist niet hoe of waar te beginnen. Ik had blijkbaar van dit vroege moois al weer genoeg genoten. Geeuwend draaide ik op mijn…

jij weet de watergordijnen zo te plooien dat hun ragfijne schittering alle kleuren van de regenboog stralen lichter en witter vallen vlokken dwarrelt zacht langdurig dromend kristal tonende sneeuw op onzichtbare muziek haar eerste prelude jij met je vriend jouw lach in zijn lange uithalen de wind die met nu aanwakkerende kracht…

draaiend en kerend: de vlinders om en rond, de vlinders vliegen fladderend om bij mekaar te komen de vlinders raken mekaar niet in de lucht dwarrelende pigmenten langzaam verdromend tot een schilderij voor morgen wanneer ze er niet meer zullen zijn wat vandaag is opgewonden zal morgen zijn uitgetold…

Dit is geen gedicht over een vlinder en nog minder over een vlinder die in de buiken van verliefde mensen wil kietelen ik heb wel wat beters te doen ik ben op zoek naar een bloem Waar eens de tuin volstond met groen liggen nu tegels of grind of nog erger een kunstgrasmat met een kleur die van grote afstand al pijn aan mijn ogen…

jouw handen zijn helend ze weten zelfs het gejammer van de wind te bedaren juist met vrijheid en volumevergroting dromen tonen een vriendelijker karakter dan sissen en fluiten jij weet ook hun uithalen en vlagen die moord als wapen kunnen dragen onder zachte controle te krijgen daar waar trotseren de zaken op scherp zet kunnen…

Als je me zoekt kom dan naar de kust waar golven ruisen meeuwen zweven de wind zingt de zee zacht het strand streelt je kan kijken tot aan de horizon daar zal je me vinden.…

Bomen zijn genezers ze ruisen door je ziel.. Een boom is vast een engel die ooit naar beneden viel. Bomen zijn behoeders, ze verlossen je van smart, ze jagen op demonen en balsemen je hart. Bomen bergen nesten, ze zijn heerlijk serviel, uit het oosten en het westen vinden vogels er asiel. Bomen dragen vruchten ze zuiveren de lucht…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer onzichtbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden van hun kwetsbaarheid, ik omgord het zwaard van woorden als harnas waarmee ik het vege lijf wil redden, maar ook in eigen vooroordeel. ben ik de groene weiden die door de wereld wordt begraasd met de graten…

De zon vertoont zich achter wisselende coulissen geur van drogend hooi onder de sterren, de maan als vaste souffleur, de regie heeft genomen voor een jubelende leeuwerik, die zichzelf een open doek schenkt om in zijn juichende repertoire van adoratie en hartstocht zichzelf en iedereen uitnodigt in zijn arena een mozaïek van zijn muziek…

het rondde in goud de massa wit gebundeld licht waaierde uit in krachtige stralen die hun intensiteit zelf bepaalden met energie overgoten baadde aarde in de bron van de zon waar scherpte en rechtlijnigheid het credo van de eeuwigheid zong…