Vochtgevoelige; wellicht dringt het tot u door, merk ik droogjes op…

ze fluctueerde niet alleen in kleur maar straalde ook wisselende warmte uit haar energetisch zijn putte uit bronnen van schier eindeloze scheppingsvitaliteit die gevoed worden door nucleaire reacties binnen een interstellaire balans van zwaartekracht zonder dit extravert licht van een leven brengende zon zou ons stelsel leeg…

jij ontvouwt in een schitterend perspectief de meest mooie landschappen uit elk natuurgebied kleurt met seizoengebonden kwast de subtielste momenten van het op de akkers staand rijpend gewas glooit bos en weiderand als gegoten langs de speels meanderende en fris kabbelende beek draagt de kleur van water door het land uitmondend…

Onderin een zilverkleurige emmer lagen twee schitterend gekleurde bloemblaadjes in een mengkleur van rood en oranje te verwelken als uitgevlogen vlindervleugels.…

Ach..meneer Nilsson u bent toch van de natuur? Houdt u van haiku ’s ?…

Eerst kreunt er een duif, dan ooievaargeklepper – en heel het bos juicht.…

Uit het ziende oog van de orkaan wie hem raken zal in afzienbare tijd even een niet waarneembare kalmte in een oorverdovende stilte van ingehouden adem, achter de on-aardse schreeuw, verloren energie komt in vervoering barst open, daar openbaart zich de onneembare zwaartekracht uit de diepzee geboren, zoals we…

boven ons verscheen een heldere vuurbol hij doorstond de ontmoeting met de aardatmosfeer we keken naar een lumineuze hemelse show een verzengend kosmisch spektakel na een gewelddadige neerwaartse tocht vond de meteoriet zijn graf ergens in een veld onverstoorbaar ligt hij daar lankmoedig wachtend op iemand die hem uitgeblust…

Geen goesting om iets te doen, veel te warm, veel te zwoel. De kleren kleven aan mijn warm gekookt vel. Druppels zweet likken zich een weg in de rimpels van mijn voorhoofd, om dan langs mijn gezicht, naar beneden aan mijn kin te kietelen. ‘k Ben te lui, om iets uit te spoken, ik blijf liever ondergedoken, in het avond donker, zonder licht…

Er was nog niet geploegd er was nog niet gezaaid, het groenste fluweel van de wereld was nog niet geboren, een cyclus, synchroon in getijden bracht rust en ruimte op den duur waarmee alles de kracht ontleent, nu kussen we niet alleen het vuur uitdijende dominantie neemt toe, de woestijnwind brengt ons zwetend de mantel van de onbalans…

een Elfje danst net boven het water in volle schittering vleugels van glas in lood brommen bij contact met soortgenoten achternagezet door bezit zij geen tijd voor de liefde in achtjes vliegt ze heen en weer voor haar voorgerecht even zij landt op een blad om zich te laten wiegen door de wind tot zij wordt uitgedaagd achteloos…

ik heb schaduw losgemaakt van mijn bewegen kwam mezelf te vaak tegen waar rust verblijven weinig inspannend maakt zie ik eindelijk mijn evenbeeld weer staan het kaatst de contouren van heden zonder overigens in controversiële details te treden op deze zomer zonnewende puzzelt mijn geluk want stilstand en bewegen komen nu nauwelijks…

wij zijn gezien en herkend niemand vroeg ons naar een legitimatie of ander document wij horen hoe bomen een zacht welkom ruizelen bladeren ritselen snel paadjes vrij blij ons te zien in groene doorkijkjes tonen kleine bosrijkjes hun erfgoed in een pluizig stralende zon wij voelen ons voor het eerst deel van dit tafereel…

Nu een sterk vergrijsde oude heer die soms nog even krachteloos kan vriezen, een witte wereld voor maar voor één dag, vriendelijk zelfs en vaak zo mild strijkt hij nu met koele hand door mijn haren en over mijn wang. Hoe sterk was hij eens al die eeuwen weleer als hij streng regeerde in die donkere lucht die boven een star bevroren wereld…

Van blijdschap roept de boer, hosanna! wanneer het regent dat het giet. Een buitenkans om deze tied, die stortvloed van het hemels manna. Zijn koeien douchen in de wei. De bui begiet het slappe groen van sla, spirea en pioen. Alleen zijn gasten zijn niet blij. Gemopper klinkt er op zijn land vanuit het boerententenkamp. Dat natte…

Willen ze weten waarom jij aan het water staat tranen stromen niet vergeten, de takken naar beneden om wat jij aan verstand omhullen wilt de wind de moed niet laten zakken, vertel jij fier bij storm beschut jij menig dier om wat jij aan gevoel te bieden hebt onder regen zie ik je graag daar in jouw avondwade om niet te vergeten wie…

zij cirkelden keerden in breed gevleugeld bewegen hongerig gefocust op begerenswaardige prooi dan stijgt hij de winnaar der slagen zijn trofee vol trots vooruit gedragen tot ook hij achtervolgd door velen de strijd moet staken omdat zij hem zijn prijs afhandig willen maken een snelle landing het nonchalant spiedend loeren…

Nauwelijks letten op de druilerige druppels die samenklitten tot een zwellende zondvloed. Geen acht slaan op het tromgeroffel van regen op het verbloem(en)de regenscherm. De wind briest de waarheid en knaagt aan de vergullende dijken van de helende tijd. Zakjes vaderland zullen later de diepe bres opnieuw dichten doch de brakke…

De natuur volgt een duurzame baan Onderworpen aan rigide wetten Welke permanent blijven bestaan En kan zich nergens tegen verzetten Zodat als we heel nauwkeurig kijken Naar rivieren, sterren of atomen We ze geen haarbreedte zien ontwijken Aan hun vicieuse gang van stromen Maar wetenschappers heel secuur Die de constitutie ervan ontdekten…

Zeppelins en loden luchtkastelen olifanten in hun hemelvaart echo's dreunen zonder te verhelen de donderslag der blauwe walvisstaart grommend drommen robben op een eiland ivoren torens flitsend als flambouwen fakkels drijven wiggen in hun flanken een schuilplaats! wie durft wat nog te vertrouwen echo's dreunen, lucht komt tot ontlading…