Netgedichten

netgedicht (nr. 12.997):

De dorsvloer

Het ritme van de slaande vlegels dorst
het graan ja klopt het koren vrij van kaf
de zwoegers zwaaien zweten op dan af
weer op weer af tot lost de zemelkorst

het overbodig afval moet geschorst
geschopt in vuur verbrand ja afgeschaft
ruw op de harde dorsvloer afgestraft
met slaande stoten dansend op de horst

in diepe grond van je bestaan daar wacht
een vloer, een ongedorste korenschoof
en ook een altaar waar het vuur op wacht

het ritme roffelt ritme rijst. Geloof
weet zeker : ‘t offerlam is al geslacht
toch : vlegelslagen dorsen je potdoof.