Zielsverwante verlatenheid
Dikwijls wanneer ik
mezelf in eenzaamheid verlicht
door over het alleen zijn te peinzen
vrees ik weer de zielsverwante verlatenheid
die tijdens mijn herinnerde jeugd
zo voelbaar was in heimweedromen
ik keer dan terug
in verwilderde rozentuinen
en probeer mijn gevoelens
in uitvoerige brieven te omschrijven
maar ik besef tenslotte
dat het niet te vermijden is
dat ik opnieuw zal voelen
hoe het is geweest
tijdens de zielverwante verlatenheid
van mijn eenzame jeugd.
Inzender: Henk van Dijk, 10 februari 2013
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
Laatste twee regels zijn overbodig.