Netgedichten

netgedicht (nr. 61.321):

het verlangen naar

lange straten spreken telkens in de
taal der trottoirs tegen het beeld dat
ik volg, terzijde van de lantaarns die mij
de schaduw geven van mijn vlucht

ik hunker naar stille tijden waar het
bewegen gewaarborgd ijlt in de koorts
die mijn lichaam warmt, het sterven slaakt
een kreet van herkenning

de gang van het alledaags verlangen
ontdoet mij van de medemens, die als
zware bagage mijn wegen verspert als ik
zoek naar de griffel waarmee

ik mij de lei van het testament mee
kan laten beletteren