Netgedichten

netgedicht (nr. 83.552):

Eenzaamheid

Een gedachte
een eenzame wolk drijft voorbij
een bewuste geest

Hoe ik alleen als een wolk
reis waarbij heuvels en rivieren worden
ontmoet maar ook totaal onverwacht gouden narcissen
die krachtig en sierlijk bewegen in de wind aan het meer onder de bomen.

Voortdurend als sterren die
fonkelen of stralen in de Melkweg, strekken
de bloemen zich uit in een oneindige lijn langs de waterkant
Grote hoeveelheid in een oogopslag, hun hoofdjes gloeien in ongekende vreugde.

Dat golven naast hen stromen
en overtreffen sprankelende golven in blijheid
Ik kan niet anders dan opgewekt zijn in zo’n vrolijk gezelschap
Blijven staren en genieten van adembenemende spectaculaire show die ze geven.

Want als ik me even onttrek aan
drukte van alledag om te peinzen en overpeinzen
zie ik eenzaamheid niet als een tekort maar veeleer een uniek stukje
deel uitmakend van mijn hart waar ze een eigen plekje heeft; dansend met de narcissen.