Wanneer vleugels terugkeren

Vleugels keren zacht
naar het nest vol licht en rust
stilte draagt hen mee


Hun sierlijke vlucht opent
de weidse lucht als een adem, een boog
van wind, van ruimte, van verlangen, elk vloeiend
ritme een echo van vrijheid die zachtjes terugkeert naar zichzelf.

Hun zwevende zang rolt over
de horizon, trillend in mijn ademende borst,
een taal zonder woorden, een tedere fluistering van alles
wat kostbaar is, een hemelse plek waar tijd langzaam en rond ademt.

Het beschermende nest omhelst
hen altijd weer, een cirkel van diverse bladeren,
pluizen, zorg en warmte, een stille kamer van aandacht
en liefde, waar het wonderlijke, tijdloze leven zacht blijft resoneren.

Kijkend naar hun dans en thuiskomst
voel ik mijn kloppend en ademend hart meekomen
in hun vlucht vol elegantie en vrijheid, licht genoeg om te zweven
boven alles, stevig genoeg om te landen en te blijven; verbonden en veerkrachtig.

Biografie van deze schrijver

vogels rust stilte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 9