Verslagen sta ik aan de kant aan de zijlijn voel me machteloos wat ben ik in deze wereld waar mensen elkaar naar 't leven staan is dit de mijne waar men kinderen neer maait, vliegtuigen uit de lucht schiet het licht niet in de ander z'n ogen wordt gegund ben ik verdwaald…

ze vluchtten voor gezapigheid dachten roem en eer te halen voor volk en vaderland niets was minder waar misleid door mooie woorden wachtte slechts dood en verderf loopgraven raakten verzadigd van bloed te jong gilden jongens om moeder een eeuw na die vreselijke strijd graaft men rond Ieper nog botten op klaprozen buigen stil…

het was niet dat het leven dat jij leefde onbelangrijk was integendeel toch namen jouw moordenaars het recht in eigen hand waanden zij zich God door te bepalen dat jij voorgoed je ogen sluiten moest…

Dagelijks wordt het leven, de liefde en de dromen van geluk van duizenden vernietigd in het starre spel van macht en eigen gelijk. De absurde logica van zinloze wreedheid en onmacht van verdriet ontgaat geen mens die mens is. Hun leed weegt duizendvoudig op mijn schouders.…

De stilte sloeg als een knal een diepe geluidloze krater. Rood gekleurde granaatschreven picassoën de grond. Een laatste zucht van leven wandelt dodelijk de vrede in. Onbekende witte kruisen kreunen als bezegelend teken DE WERELDSE RUST...!…

Koolzaad, lijnzaad, fluitekruid De meimaand is begonnen Een kind loopt met ballonnen Een V- vlucht schreeuwt het uit Koolzaad, lijnzaad, fluitekruid Het bloed raakt niet geronnen Er bulderen kanonnen De mens heeft het verbruid Het goddelijke wezen In hem is hij vergeten Dat wordt bedekt met ruis Hem wordt de les gelezen Door wijzen…

Daar staat hij, gebogen bij het monument waar bomen blijven ruisen in de wind vogels nooit in stilte fluiten bloedt in zijn hart het oorlogskind.…

Ja, ik herdenk, gedenk mijn opa die vermoord werd door al bleven zij mij het antwoord schuldig, levenslang ja, ik herdenk al degenen die nodeloos het leven lieten, zigeuners, homo's, mannen, vrouwen, kinderen alles was 'n reden om ja, ik herdenk omdat ik mijn vrijheid dank aan degenen die hun leven waagden broers, zussen, vaders, moeders…

Dat regen mild over matte ramen stroomde. Het uitzicht, vrij gemaakt in luttele seconden bestreek niet meer dan een wild begroeide muur Het was in mei Dat laatste verweer van vogels. Het vreemde vuur dat meer dan die muur verteerde in luttele minuten, ontbeerde de stad alles wat zij liefhad. Het was in mei Dat het brandend hart…

In tijd zijn levens spelden- knoppen; gebold en vervolgens geprikt in kus van tijd die ongeëvenaard de equator kan laten schudden Zowel aardkorst als -schollen bouwen een be- paalde spanning op. Te hakken is al- tijd de tijd. Hetzij in blokken, hetzij in jaren van geen Oorlog En mast én stok vlaggen vrede Is ons landje bodemloos…

Nacht met je zwarte vingers graaiend in mijn gedachten wroetend in mijn dromen tergend langzaam alsmaar opnieuw zonder licht achter mijn dichte ogen draaiend in mijn hoofd schrapend langs de binnenkant van mijn verlangen. Laat me Laat me gaan wakker worden open gaan in het volle licht.…

toeristen zijn er nog amper, maar het oude vrouwtje zit waar ze al jaren zit op een grote steen aan de voorpoort van de tempel van Baal in Tadmur, het antieke Palmyra, bruid der woestijn, stad der duizend zuilen, ver van het strijdtoneel haar krakkemikkige kraampje heeft niet veel te bieden: enkele zakjes gekonfijte dadels en andere…

Nog steeds hoor ik de kinderen huilen Ruw bij hun moeders weggerukt Hoor ik het snikken, onderdrukt Van peuters die bij pubers schuilen Nog steeds zie ik de zwarte muilen Van monsters, kennelijk verrukt Van vlees, vers van de straat geplukt Van botresten in diepe kuilen Ikzelf verscherf in spiegelglas Weerkaats een bang, gebroken volk…

Onder de olijfboom dode vogels immer weer steen en beenderen gebeden en haat onder bevlekt gewaad het naakte bloed boven de olijfboom fluiten kogels immer weer.…

Werbeek Omstreeks 1920 --------------------------------- De oogst komt eraan het werk moet worden gedaan. Twee mannen ontbreken. Met elke houw van de pik snijdt de smart in het hart. -------------- Tranen van verdriet om onherstelbaar verlies. Miljoenen treuren.…

Victor Adriaensen 22 juli 1887-19 februari 1915,Nieuport-Nieuwpoort ------------------------------------------------------------ Keek je hoopvol uit over de watervlakte toen een verdwaalde kogel je in het hart trof à Nieuport? Of stootte je op een Duitse bajonet in de moordende muizenval van een veroverde loopgracht à Nieuport? Maaide…

Als een banale film wordt oorlog kakelvers en kleurrijk aangeboden op het scherm: rechtstreeks en wereldwijd vertrouwd dagdagelijks spektakel, geprangd tussen sport en amusement. Versluierd in de beeldenstorm vergruizen leven, liefde en dromen van geluk van duizenden, statistisch weggecijferd: in het opbod van kille macht groot gelijk…

Karel Adriaensen 26 augustus 1885-24 augustus (?)1914 ----------------------------------------------------- Scheurde een voltreffer jou aan flarden en herleidde hij je lijf tot verloren geraakte puzzelstukjes à la retraite de Namur? Verzoop je in een krater die al vlug gevuld raakte met oorlogspuin, een vergeten speld in een hooiberg…

Mijn vader schreit. Tachtig jaar na het ontbranden van de Grote Oorlog ziet hij twee broers de ransels op de rug de uniformknopen blinkend in de augustuszon de straat van het gehucht uitgaan. Kussen wordt hier niet gedaan een handdruk is een vreemd gebaar. Hij staat, een kind van negen, op de opstal bij het oude huis en kijkt ze…

De generaals hebben de winst becijferd en uitgetekend op het stadsplan: rauwe cijfers, keurige grafieken. In de concentrische cirkels rond punt nul blijft alleen het dodental een ruwe raming: de prijs van mensenleed is relatief. De president heeft geknikt: let's do it. Moeizaam sleuren machtige motoren tonnen staal de hoogte in: genesteld…