Na de oorlog ben je overgebleven eenzame boom in een verwoeste stad tussen zwart geblakerde huizen en compleet vernielde infrastructuur bij nacht beschijnen de sterren jouw takken dan sta je stil bij de groei die je hebt doorgemaakt ooit begonnen als een jonge spriet nu stevig met zware takken en gebladerte ik zag je staan op die foto van…

De barbaren zijn gekomen en ze blijven komen eeuw na eeuw Wij zijn beleefd, we geven hun hoge titels Zij geven ons hun wetten in een mooie toespraak met welsprekende woorden over beschaving in onze wildernis dat we nota bene niet langer hoeven te leven als wilden niet langer in de wildernis De barbaren zijn gekomen en ze blijven…

Hoe langer geleden het is het leed, de koude aarde hoe dieper je kunt voelen hoe erg het wel moet zijn geweest, hoe meer hoop je wel moet toevoegen aan de zekerheid van het vertrouwen dat "le jour de gloire est arrivé" Je hoort de harten juichen vóor het sneuvelen vóor de stilte Na de strijd en het delven is er het rusten in vrede…

Tot diep in de nacht voelden ze zich winnaars Het bloed was gevloeid en het was niet van hen Maar in het ochtendgloren gingen de lijken liggen bij de bange vrouwen en huilende kinderen in hun hoofd Bezet, niets wil er stromen in hun lichaam Verraad! Verraad! Spoken en ratten likken aan de woede en spelen verstoppertje in de doolhof…

Het zijn de zonen de vaders en de dochters die op te koude aarde sneuvelen voorgoed hun ogen sluiten is op hun lippen een laatste roep om hun moeder in hun doodsstrijd de hunkering naar haar zo warme schoot? welke naam past de agressor die in zijn hebzucht het doodvonnis tekende van duizenden en met een enkele pennenlikkersvinger het…

in elke lente schuurt een leemte een leegte die zich niet vullen laat lieflijke bloesems bedekken tranen en scherven lacunes worden een meer in ieder spoor zit het spoor van ieder geen muur die het kwaad keren kan zo vaak is geschreven: ik houd me goed en tot heel spoedig het is de stilte later die ons verpletteren zal…

toen ik vanmorgen wakker werd hoopte ik tegen beter weten in dat liefde voor vrijheid en leven jou betere keuzes had gebracht dat jij niet decreten meer schrijft met de pen van haat en afschrik gedoopt in het bloed van oorlog toen ik vanochtend wakker werd in een wereld vol tranend verdriet dat voelt als een diep koud graf vond ik het tijd…

de weg naar het Stijkelmonument wordt nu alleen bewandeld ik gedenk jou, en alle zinloze oorlogen de driekleur, danst deinend in de wind fluiten vogels door de stilte kwetsbaar en ontkleed staat hij daar armen gespreid, handen opengevouwen het gelaat gebogen dankzij jullie lef, sta ik hier…

Opstaan, tegen de verdrukking. Opstaan, voor de weerlozen. Opstaan, gezamenlijk met anderen. Opstaan, voor vrede, voor vrijheid, voor rechtvaardigheid, voor mooie idealen. Opstaan, voor elkaar. Maar niet iedereen kan meer opstaan. Velen zijn opgestaan en dan gevallen. Zij kunnen niet meer opstaan, liggen…

Deels geïnspireerd op 'Lebensraum', das Schnellsonnett van Jan Bontje waarin een geopolitieke ruimte, van de Atlantische kust tot de Pacific, door Medvedev e.a. wordt afgeschilderd als een Euraziatisch gebied van volken, levend in (vreedzame?) coëxistentie, met ergens in het midden aan de Zwarte Zee de graanschuur van de wereld, grensland Oekraïne…

Een blikvanger - ijsblauw met lentegroen Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren  In shock nog zie ik eerder ze als gieren Naar doden zoekend zoals vroeger toen Het oorlog was en zeventig miljoen Voor vrede dienst deden als offerdieren Een blikvanger- ijsblauw met lentegroen Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren…

Jan Wolkers smeerde nog gauw een boterham met aardbeienjam alvorens hij aan het leven ontkwam. Zelf had ik eerder aan een kwartliter wodka gedacht Poolse, niet uit het land dat mensen afslacht. Roerloos zal ik dan zitten met een geurige, groenogige kat op schoot mijmerend over geruisloos ontsnappen, over een milde, voortijdige dood. Geen gezeur…

oorverdovend schreeuwt stilte steeds verhalen van de helden die de duurste prijs betaalden voor het leven dat wij hebben zij nodigen ons niet te zwijgen waar wellust het verderf zaait dat ons de toekomst beneemt door leven nietig te verklaren ik die vandaag zo leven mag wil ieder het verhaal vertellen van hen die u en mij ontvielen de…

't Rode Leger Onder aanvoering van Poetins generaals Misstaat Geenszins in een co- medy van faam Mijn hart voor Rusland, alwaar ik drie Keer ben geweest, kapot- geschoten door een machtswellusteling die (vooralsnog) met zijn 'zakmes' landje(s) pikt...* * Hoewel Oekraïne stug is, niet opgeeft en dit ook voor de overige landen, voormalige…

Als vrijwel dagelijks het nieuws Altijd wordt bepaald door vormen van terreur De tijd uur-na-uur wegtikt Met geadresseerde bombrief bij de deur Hoe kan tijd nu werk'lijk niet janken, terwijl onze wereld rücksichtslos zichzelf immer en altijd zal blijven herhalen...? Oorlog, geen structurele vrede Grote vraagtekens van de natuur Onvoldoende…

In Marioepol en Odessa, dicht bij de Zwarte Zee leven mensen in vertwijfeling, ach we hebben geen idee van hun donkere gedachten als ze ’s avonds slapen gaan Of ze ’s morgens als de stad ontwaakt nog überhaupt bestaan. In Moskou woont een slachter, die geen kritiek verdragen kan. Een Russische Gestapo wachter, een vreselijk en hooghartig man…

Het door Rusland gekwelde rijk Oekraïne toont ondanks zwaar lijden met onafgebroken trots zijn wiegende graanvelden het uitgestrekte koren zwaait goudgeel verlangend zich te mogen geven aan omringende grond en landen van het Westen damp uit zwaar geschut geeft de aren kwade reuk angst voor verderf en schokkende vragen doen alle akkers…

Putin vist achter 't net Nu strijd is uitgezet Finland en Zweden volwaardig NAVO-lid 't Tegendeel van wat Pu- tin wilde, wordt nu feit De machtswellust van Pu- tin in de kiem gesmoord Het NAVO-lidmaatschap van bei- de landen Hieraan kan slechts Rusland zijn vin- gers branden Terwijl, feit, het pronkstuk van de Russische ma- rine is…

verstilde straten huilen vandaag ik zag immers ontelbare rode stenen daar ver weg, met bloed als water stromend uit lijven met gemankeerde armen en benen, aangericht door beren aangemoedigd door gestoorde heren: het is niet alleen de directeur van zijn eigen theater maar ook de chef de l'église, in een goddelijk kleed die bidt voor vrede,…

Dit is het veld waar de strijd niet heeft plaatsgevonden, waar geen onbekende soldaat stierf. Waar gras de handen ineen sloeg, waar geen monument staat, en de lucht het enige heroïsche is Vogels vliegen geluidloos, ontvouwen hun vleugels in de open lucht. Er zijn geen gedode mensen noch vermoordden in dit gebied, geheiligd door ontkenning…