Goedemorgen wereld, hoe is het nou met jou Met mij gaat het uitzonderlijk met mij, en met mijn vrouw Appeltaart, appeltaart appeltaart met rozijnen appeltaart, appeltaart appeltaart met kaneel Jouw morgenstond, compleet met goud, jouw geuren en jouw kleuren, lopen me nu alreeds als water in de mond Appeltaart, appeltaart…

Het stipje aan de horizon wordt steeds groter naarmate je er langer naar kijkt.…

Vanmorgen wekte mij een merel die zong zo schuldeloos zijn zorgeloze lied, waardoor ik dacht aan vroege kinderjaren toen ik geen antwoorden maar zoveel meer te vragen had. Ach, was ik maar een merel, ik zou de wereld onschuld kwinkeleren.…

Om hoe mijn vader me leerde fietsen op die zwarte tweedehands, voor twaalf gulden vijftig gekocht van Flip, verderop in de straat Om hoe mijn vader me leerde de wormen op het haakje te doen en me zei niet te praten bij het vissen met de dobber Om hoe mijn broer me leerde mijn handen met zand te wassen om zo de palingen die we vingen…

Niet alleen schoon maar lekker happig om in te bijten het steeltje rotsvast er nog in een krokant ding…

Het trekt mijn aandacht, laat me liggen in de put dobberen in het vieze water De wonderlijke wereld schopt me in mijn slaap De allesoverstreffende hartenklap hakt mijn leven in stukken alsof het niets is Handen willen me grijpen maar ik ben liever alleen De wonderlijke wereld houdt van mij om mee te spelen…

vannacht gedroomd dat ik kon vliegen ik overwon de zwaartekracht en liet mezelf een stukje wiegen en voor ik 't wist had ik de macht vannacht gedroomd dat ik kon zweven als een engel op een wolk maar wel zó dat ik nog leefde hoog boven het gewone volk maar al dat zweven en het vliegen was in de morgen weer vervlogen heel even heb ik overwogen…

Wat als de nacht je zodanig sloopt je vurig het licht van de dag wenst Wat als je in de morgen breekt hopend op de rust van de avondzon Jezelf door de middag heen slaat Wensend op de stilte van de maan En je in de avond op zoek gaat Naar het vroege ochtendlicht Wat als je `s nachts niet kan slapen Met de gedachte aan een nieuwe dag…

Ze hadden mooie slanke benen alle drie ze waren twintig de tafeltjes waren wit de stoeltjes ook ze blonken…

Zullen we samen naar boven klimmen hand in hand zoals we vroeger bedachten? Zullen we dat doen? En als we dan daar boven zijn zullen wij dan drinken tot het laatste glas wijn? Zullen we dat doen? Kom klim mee. Het is mooi, de weiden zijn uitgestrekt en groen. Zullen we dat doen?…

Wensvol de zalen in levendige paleizen waar passievolle dansen weerklinken in stijl achtergebleven glazen de resten van kortstondig geluk weerspiegelen op ondergelopen tafels achtergelaten kledingstukken getuigen van minnekozende warmte na immer hunkerende blikken want het moment verscheen dat binnenvallende droefheid vreugde…

Ik blijf dromen van dat ene gedicht dat alles omschrijft de ziel, de kern die overblijft als alles is omschreven ik adem even diep in en dan verschijnt een klein gedichtje hier op het eens zo lege vel papier.…

Een jaar voorbij, een voorzichtige stap omhoog. Geen rechte weg onzekere toekomst. Maar zo af en toe is er een venster waardoor het licht binnenkomt en dat uitzicht geeft. afbeelding: Muurtrap in kasteel Ammersoyen-Henk Helmantel…

In het donker zoekend en tastend waar is doortocht? In het donker hopend en wachtend om op te staan. In het donker vertrouwend en verlangend naar de nieuwe morgen.…

Ik pak het pad van de minste weerstand, ik ga op de toppen van mijn tenen staan en spring na een korte aarzeling, nee, geen aarzeling, na een kort moment van over- denking, een moment van reflectie zonder dat er gedachtes door me heen gaan en spring dan van de hoge, de hoge brug, om zeker te zijn dat ik het water hard zal raken. ik wil…

Rijnaken die volgeladen over het brede kanaal voeren wij probeerden te raden welke last het was die zij vervoerden dat was ons dagelijks spel onschuld dat was het wel nu dragen wij dagelijks de zware last van het leven met ons mee die boten zijn daaraan ontkomen al was het maar in onze dromen.…

Pal in de wind wordt een vol hoofd even weer wat leger gedachten laten los Geef ze mee als prooi voor de jagende wind als weggeblazen pluisjes van een uitgebloeide bol Ze vliegen met de wolken naar ergens ver achter je waar ze uiteindelijk landen in het verleden…

Mijn konijn ging dood “hij gaat naar het licht” zei mijn vader “maar waarom, vroeg ik hem, trekt hij dan zo’n raar gezicht?”.…

Schielijk schuift zij een wolk voor zich als je naar haar kijkt terwijl zij aan het wassen is Maar kijk elke nacht en ze geeft steeds meer bloot tot ze op een nacht volledig open staat voor al je dromen Terwijl je verlangend zweeft naar het lokkend licht van een verlichte nacht denkend: niets is toeval toeval is iets dat droomt op…

De meeste jonge vogels sterven niet door de kogels van de jager, maar vallen uit hun nest ook al doen de ouders nog zo hun best hen te beschermen tegen de val.…