Waar zich ooit de velden uitstrekten Met de kleuren van een bont palet Ontstaat een nevel, grijs en star Schoonheid onttrekkende zielenspinsels Nevelvingers Steeds dichterbij Intense waanzin Omhelsde je steeds meer De marmeren poort naar Het schaduwwoud Uitnodigend en Zonder vrees Trad jij daar binnen Op zoek naar...maar Besef van…

je neemt je pet af een diepe buiging in het water dat begint te kringelen een spirituele reiniging daarvoor stond ik stil als een standbeeld een lantaarnpaal in het water, waar je niks anders mee kunt dan enkel de tijd opheffen, gloeiende gloeiende was ik daarvoor maar ben nu weer wakker stap uit het water en laat de wind me…

tracht het recht te trekken het touw dat slap hangt en mij tussen de gebouwen, eroverheen te lopen en niet hopen op een wonder maar gewoon zo zonder dollen ik dit uitzicht van torens en straten en huizen onder mij als een platte- grond door te lopen en dan het dak op en het trappenhuis de trap af om uit te komen in de wolken? dit…

waar de rijn en vliet elkaar ontmoeten waar dromen en sprookjes elkaar begroeten in een leugen vol met angst is een mens op zijn bangst als de waarheid veloren raakt en de hemel nooit de aarde raakt had ik mee moeten lopen naar beneden alleen maar blijven hopen dansen met de gestoorde goden alles maar verlaten achterlaten loslaten…

't is wel handig om een beetje woordjes te kennen anders wordt 't verhaal zo kort.-…

Schelpen rusten in eindeloze maanmeren roeren hun mondigheid met het gefluister van zeegeheimen. Schelpen dromen over blauwe havens wekken zandlopers brekend glas, geblazen hoop. Schelpen wijzen waar wanneer wie wil haar verlangen troosten met sprekend zilver en zwijgend zilt.…

mijn pubertijd beleef ik nog siervolle haren dansen en zacht goud leeft onder het warme stomen als een eerbare levensvonk regeert mijn pubertijd morgen misschien zullen mijn tanden zwichten vandaag veren de zielen der oneindigheid nog heel even op in heilzaam wiegen met hun hoofden tegen een kei van een dag de groten zijn kwaad en steunen…

druiven roken sigaretten melken vlees drinken slapen op de plank dromen oppotten alles op z'n kop zetten om werkelijk- heid te verslaan als een bezeten journalist.-…

je keek bewusteloos toe schuin vanuit je ooghoek naar waar je wilde kijken, je keek omhoog naar het donkere raam, per vergissing jouw arm afhangend van de bank. hij herstelde je pose, deed vaderlijk een deken over je heen, het leek of je sliep. vol bewondering zal god jou naar boven tillen, daar waar de gloeilamp gloeit.-…

Kijk eens naar je 'zelf'; de grond van jouw natuur, een lichaam sterft, waarheid is innerlijk. Wat volmaakt is; een louter zijn, een gevoel dat 'het' er is, rijkdom na een periode van winter. Mensen houden de tijd bij: gevangen in uren, maanden, jaren; nieuwe vrijheid is blijvend, zonder toekomstige gevaren. Hoe hoog is hoog, hoe…

Ik heb een gillend hoofd; onaangeraakt laat ik het de vrije hand; de woorden- stroom uit de lucht vallen. Ik heb een gillend hoofd; tot uiterste gedreven verlaten bezielde gedachten mijn argeloos geopende mond. Ik heb een gillend hoofd; met dubbele tong geeft het een onverhuld beeld, een krachttoer van een vogelvrije.…

voor hen die binnen willen treden in de rijkdom van zijn geest verlangt hij goede wil afleggen van eigen ego vleiing tot brakens toe kritiekloze aanbidding pas dan is toegang mogelijk tot de selectie van zijn uitverkorenen…

Hij erkende geen grenzen; wist niet wie hij was, waar hij vandaan kwam. Nu het stof was opgetrokken na barre omstandigheden, kwam hij thuis in een andere geestesgesteldheid, bij Haar, warm en levend, hemelhoog. Na een lange tijd van zwijgen, werd wat uitzichtloos en onoverbrugbaar scheen een lichtend voorbeeld: het was alsof hij opnieuw…

een stroom van woorden of toch maar stil? nee, het is aan jou om te beslissen of liever in een rivier doodstil op de bodem zitten wachten in een glazen vierkant de vissen en de lissen om je heen bewegen je als je stil blijft zitten komt het allemaal goed, maar onder en boven je hoor je alleen maar blup en de vissen gaan…

mistig bleek het reeds halverwege op weg naar de top vlagen wolken verhulden het pad voor achter opzij alles leek eender onontkoombaar de val gecamoufleerd voor andere ogen behalve pijn geeft neerkomen het gemis alsof boven nooit geweest is alleen beneden bestaat…

Wat zou je zijn, als je geen hoop meer had? Hoe zou je kunnen leven, als je dat niet meer bezat? Ook al zijn de tijden soms zo slecht: Gebeurt er iets, zodat je toch weer vecht! Ook al zie en voel je het soms niet, Door alle ellende en verdriet Steeds komt er toch weer een straaltje hoop Zodat je weer verder gaat met…

Druppelend uit de psalterfles in de glazen kelk van wansmaak met frygische klaterdroppen: “Ik les met vloeibaar klatergoud uw dorst.” De goudglanspendel wiegde ik in ’t glas, alsof ik woog: welk maakt kans, het (‘k peinsde lang van zoete klank) nemen of niet nemen? Nu heb ik het gemorst.…

Diep in zichzelf verborgen lag zijn taalmuziek; de onvermoeibare bron, met zijn wezen verbonden. Hoe ver kon hij daarin gaan, om opgefrist iets opzienbarends de ruimte te geven; buitenaardse wartaal uitslaand, als een ongetemd beest. Hij wou het leven ontraadselen, benoembaar maken, wat onbenoembaar was, zonder de dans te ontspringen…

Ik benoem je tot morele steun: jij vult aan waar nodig, legt woorden in mijn mond die zich als een olievlek uitbreiden. Van alles wat bestaat, ben jij graag bereid te vertellen: die onvoorspelbaarheid, geen onderdeel van een systeem te zijn; dat zal ook meegeteld hebben: onder beleg zal het zijn weg vinden, zullen wij onvermoeibaar lering…

Het was het geluid van een merel, kerel, een prachtkans om kleur te bekennen, onder ijle gijze luchten: de dag binnen te glippen onder het gedeeltelijk verborgene; een flauw schijnsel omhoogkolkend tot aan de rand, geschilderd door de eerste zonnestralen, als een vluchtig portret. Er begon iets te groeien wat leek op verbroedering; uitgebannen…