De wind blies hem van koers verloren naar volle eenzaamheid op de Zuidzee waar doodsangst strijdt met waanidee en de schreeuwen zich in stilte boren Het dorsten drijft in knagende nood de wijdte knelt als claustrofobie en golven beuken hun tirannie tegen de kleine ranke vissersboot De jonge man huilt en bidt zacht: och mijn Goden…

als hagelstenen slaan grote gaten van geheugenverlies alles weg. soms struikelt ze, door de kristallen helderheid van een moment. een ijskoud besef van haar na-dagen verstoort een fragiel evenwicht van zoeken naar zichzelf.…

viagragezeur hij geeft hem een flinke mep onbezonnen werk zelfs ijsklontjes bevriezen houden het vaandel hoog ------------------------------------------------- (Kyoka is een humoristisch gek Japans gedicht en heeft dezelfde formule als Tanka: 5-7-5-7-7 lettergrepen)…

Eet jij pijnboompitten? Op een terrasje zitten zij: het meisje en de dichter. Soms, zegt hij. Wanneer? Zij kijkt hem flitsend in de ogen aan. Wanneer de lente komt in regenbogen, zegt hij. Lichtgeraakt vraagt zij zich af: wie heb ik voor mij hier? Gebakken zijn die pitten goed, gebakken in de pan met uien! Waarom blijf ik hier…

laat het warm zijn schemerig en stil alles gezegd niets meer verwacht pleisters gelegd op alle wonden morgen pas na de nacht betreed het land van melk en honing schuif voor het binnengaan nog even het gordijn opzij maak met tedere vingers tranen op het raam en groet de maan en sterren die van de hemel zingen spring in zachte veren…

Geboren uit het schuim der golven gekust door de branding gedragen door onzichtbare handen schoonheid en kracht Aphrodites macht…

Wat als ik -Ja- zeg zonder na te denken onnodig te verklaren gewoon zo simpel: Ja Gebeuren er dan rampen zoals een watersnood scheurt onder mij de aarde gaan er mensen dood? Wordt dan haat geboren omwille van mijn wil wat kost dat ene woordje staat dan de wereld stil? Laat het onuitgesproken drink nog een glas en zing voor mij je…

Terwijl zij behendig mijn bruin bedrade lijf in door haar gewenste vorm heeft gekneed, laat zij haar roze tong strelend langs mijn wit gesausde mantel glijden, en word ik het slachtoffer van haar pyromane lust hangend aan haar lippen tot ik totaal ben opgebrand en zij kordaat het laatste restje leven uit mij perst…

de koude noordwestenwind striemt mijn gezicht geselt het land en laat trotse bomen buigen een eeuwenoude beuk heeft na een lange strijd zich gewonnen gegeven en ligt dwars over het bospad nog imposanter dan voorheen op mijn weg door zijn val is een gat geslagen in het hem omringende bos brokstukken liggen her en der verspreidt beukentakken…

Soms vliegen harde woorden kris kras over mij heen en beuken ze met vuisten op mijn hout generfde hoofd, vaak schoppen ze tegen mijn schenen die zo stijf zijn als een plank of gaan ze op me zitten bij gebrek aan een bank, maar wat er ook gebeurt ik sta garant voor evenwicht, behalve bij een verhuizing dan sjouwen ze me mee, omdat het…

Onderga dit heksenuur: overtreed jezelf, speel met vuur dat lichter maakt en duister; duik onder en daal af, betreed de cirkel van innerlijk gefluister; gebruik je adem, ontstijg dit aards bestaan en verken je diepste oorden, ontsteek een kaars en breng een stilte-offer aan mijn woorden.…

Waar het dovende vuur van hartstocht de warmte mist van onversneden liefde, daar spelen ego’s hun macaber spel van compromissen met pijnlijk winstbejag en trekken zielen gekwetst zich terug achter de grijze sluiers van een winters landschap…

hebben de voetstappen ons achtergelaten en het besef ervan in een eigen tekening meegedragen en bepaald. de elementen buiten, gaan tekeer onbaatzuchtig in een zee die zich neerlegt met haar golven. betrekkelijk is het te blijven lopen, meelevend te lopen, blijvend meegeleefd achter de duinen. de zee geeft, ja niemand door in heel…

Kleine vampiertjes die ’s nachts tot leven komen gaan zwevend op zoek naar een vloeibaar maal, en ’s morgens bij het opstaan zie ik met anderhalf oog, ze hebben zich wéér aan mij gelaafd…

Des avonds wilde hij verhalen doen Over doodspuwende kanonnen, Waarmee soldaten, koel zowel als koen, De vuigste vijand overwonnen. Dan kwam er speeksel om zijn heldenmond En streek hij moedig door zijn haren En ongeveer een meter in het rond Was elk beducht voor zijn gebaren. Ook zie ik nog het opperheilig vuur, Dat hel hem uit de ogen…

Wanneer het donker bangt en het licht zo plots vervangt Denk dan aan die kleurenboog die toen, zo stil, je hart bewoog En de tranen met de straal van zon in kracht al vluchtig droog Wacht nacht! ik denk dat ik weer kijken kan ik ben nu niet meer schaduwbang Hoor ik daar een vleugelzang?…

Was ik maar zo’n simpel kant-en-klaar product of ’n stukje puzzel altijd op dezelfde plek Of kon ik maar meelopen in die lange rij van grijze muizen dan viel ik minder op Helaas ben ik uniek en maar in één ding goed dat is het leven dansen op mijn eigen melodie…

wat weet men van het leven vanwaar eigenlijk weten de mensen dat er vrij weinig is als zekerheid? -heeft gisteren de leegte zich gedragen? ze doet het met ons. verward maar overzichtelijk, dit ongevraagd voortduren. (tussen haakjes) het is tijd voor wat zich aan ons niet voordoet maar terug doet slaan als troost, warmte, vergeten etc…

achterweg de opstapeling van autokerkhoven speelgoedwinkels drukt de wind de door regen omwonden gezichten een straat uit. onbeeindigd is de belangrijkheid die deze wereld voorstaat ergens. cursief. en toch breedvoerig rechtop als lucht. het windleeg gevulde niet van dit kerkgestalte van een landschap besloten in een nietsbezittende…

de zee is niet zuinig met haar golven noodzakelijkerwijs legt de zee zich uit maar laten wij nu uitzien inzien naar haar zuinige golven dat alles tevergeefs herinnert aan het uitzicht van ons de zee onbehulpzaam omdat de elementen onbehulpzaam en buiten blijven ze ziet vooruit noch ziet ze iets ze komt ons toe en schuift ons onder…