in het gras net zo koud als de stenen die niet willen smelten als je valt sneeuw daalde neer op mijn geweten wat bleek ik een integer mens te zijn zonder aan kracht te verliezen in de schepping ik maak het groen om tussen te wonen zonder de klacht maar enigzins in te perken want van liefde krijg je nog rode oren alles fluit mee in de bomen…

een dichter mag niet lachen, niet bekoren hij zal z’n pen in gal en alsem dopen dan gaat een bovenwereld voor hem open daar wordt de warme ziel door hem bevroren hij waant zich heer in een ivoren toren ver boven het gepeupel op de grond hij kijkt met haviksogen in het rond en smijt met nevelige metaforen naar hen die hem niet lezen en niet…

dichter danst pennenstreken kleurt witte lucht tot regenboog lezer plukt pennenvruchten voert zwarte dag tot schaterlach…

Het huis staat en ik doe niet veel na vijf uur niets staat het huis nog steeds stil, ik zit en kijk naar de muur uit het raam - een vogelzwerm passeert ik ga er even voor staan. De lucht is grijs, de wereld zit potdicht zelfs de wind houdt stil in bedrukt kijkend licht. Buiten - is het anders dan gewend gezichten kijken anders alsof…

Het was dinsdag de vogels slaan zwart op het paleis, net als zondag ook de boot strak rondvoer, net als vandaag de stad zich roert en ik verdwijnen zal naar thuis - waar? - en niks legt zich erbij neer. Rood stijgt de kathedraal Gutenberg grijpt zijn welverdiende bijbel ik wals met alles in de stad tot ik neerplof dan, de stad danst voort…

je angsten verberg je in woorden en zinnen in strepen en kleuren en tijdloos geluid je zorgen verlies je in weerloos beminnen in beelden en geuren met muskus gekruid je liefde beleef je in roerloos vertrouwen op alle momenten en iedere plek je leven beschrijf je als kleurloos aanschouwen van pap zonder krenten met lekkere trek…

Nog nooit hebt gij, mijn heer, de waarheid niet gemogen. En op het veld van eer, heeft uw waarde nooit gelogen. In uren van geleden pijn, bad gij voor zielenheil. En zelfs voor Gods' aanschijn, had gij geen gramschap veil. In mooier dagen, leek gij haast, een koning, in glimmend harnas. Menigeen zag en keek verbaasd, naar U, mijn heer…

net voordat mijn ogen dichtgaan op de rand van wakker, slaap zakt een waas over mijn netvlies tel ik reeds mijn eerste schaap net voordat mijn ogen sluiten op de rand van lui of loom staar ik naar gewitte muren wacht ik op een nieuwe droom net voordat mijn ogen dichtgaan op de rand van waken, rust zak ik weg in witte watten … totdat jij…

Even een terrasje pikken, gewoon voor de gezelligheid, en dan leuk naar mensen kijken, een leuke aangelegenheid. Vanaf het terras zie je van alles, Groot en klein, of jong en oud; Lekker kuieren met z'n allen, de ene dun, een ander zwaargebouwd. Gekke hoedjes, vreemde petten, sjaaltjes, mutsjes en zo meer, iedereen draagt wel iets anders…

Ja stellig zal ik ooit verrijzen uit het stof van grijs verdriet op een Berg van Overgave door het Dal van Angsten omringd Mededogen zal de wolken vullen die de laagten vervlakken zal en uit het stof mijn driest herscheppen aan de wanhoop heeft ontrukt Als de Overgave wordt geslecht en zomerzon het stof verzengt resten van het nieuwe leven…

Nu alles faalt, heeft dit nog waarde Voor mij, die nooit één waarheid heeft ondekt; Ik zal van u niet scheiden als deze aarde Mijn poover lichaam dekt. Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren Wat eens de liefde zalig bevrucht, En waar er twee elkander toebehoren Is zelfs de dood geen vlucht.…

Ochtendnevel Dauwdruppels op het gras Dromerige gedachten Worden werkelijkheid Middagzon Stralend aan de hemel Zonnige gedachten Worden realiteit Avondrood Terugkijken naar verleden Rustige gedachten Vertalen in tevredenheid Duisternis Donker en onverwacht Sombere gedachten Verdwijnen in de nacht...…

je vingers glijden zonder erg langs en over het papiertje dat zich als bij toeval nog in je hand bevindt je bent anders dan anders nerveuzer misschien toch is je glimlach vertrouwd al lijk je niet op je gemak je bent er wel maar toch ook niet mensen spreken je aan je hoort ze maar toch ook niet in gedachten zo ver weg van iedereen…

een laatste sigaret een laatste glas wijn toe vertel me nog iets een verhaal een anekdote een mop als je niets doet gaan we naar huis sterft het feest en is het gedaan maar ik wil nog niet weg dus zet wat muziek op en laten we dansen ontsnappen aan de lethargie vertel me over vroeger vertel me och laat maar ook de muziek…

in jouw ogen zie ik de spiegel gebroken een niet te voorspellen pijn in woede ongrijpbaar regeert jouw lichaam en geest nu wil je niet zijn niemand zien niet herinnerd worden aan het onontkoombare van de waarheid een waarheid die in de weerschijn van het heden de toekomst zo onzeker onbetrouwbaar zichtbaar maakt jouw verleden…

Het is vast en zeker opruimingseizoen de buren kochten een nieuwe leren bank en een paar weken terug al een surfplank ik begrijp niet waar ze het van kunnen doen Zij zit uren aan de telefoon te debatteren de stofdoek is door haar niet uitgevonden hem vind ik behoorlijk kortaangebonden Stug? Dat zou ik niet durven te beweren Ze eten pas…

marmer gezicht van wit met doodse wijde ogen de blik staart star, ruw met lachrimpels verfijnd traant 't gelaat verdriet in koele blikken verstilt de wangen rood, blosjes warm 't zicht kleuren totdat hemelse ogen de levenslust proeven en maskers hard, snel breken tot pulver zilver…

Stilte breekt in voetstappen door de lange gang ijzingwekkend de koude wind die om het vermoorde hart waait Kristallen kroonluchter in mijn ijspaleis geen glans door teveel aan schittering Licht aan het einde van de tunnel dooft uit nog steeds niet klaar voor een volgend leven…

met dank aan J. Slauerhoff de mooie regels willen maar niet vlotten wat letters dansen doelloos op m'n scherm de eerst timide vloeken worden ferm vergeet het toch, wat kan het je verrotten maar ik behoor nu eenmaal tot de zotten die ondanks zuchten, zwoegen en gekerm vertwijfeld wachten op die ene term de fraaie villa tussen al de krotten…

Wanneer ik traag in 't leren ben, Dan denk ik aan het kleine miertjen, En sta dan in mijzelv' beschaamd, Bij 't voorbeeld van dat vlijtig diertjen. Des zomers werkt het altijd voort, En nimmer zou het moeite sparen, Om, in de kleine voorraadschuur zijn wintervoedsel op te garen. En, zou ik, minder wijs dan hij, Mijn tijd met ledig zijn…