In het grafschrift van mijn vader dansen vlinders met dronken katers drinken zigeuners rode wijn met zeelieden op drift zwijgende zeilboten geen zuchtje wind en in het intieme onbestemde klinken violen als wilde dieren in laatste noten nacht muziek.…

Uit menig oog kwam in de stoet Op Driehuis Westerveld Een krokodillentranenvloed Want men dacht aan zijn geld Er werd gesproken bij de kist Zij stonden in de rij En niemand kende zeer beslist Een beter mens dan hij Gesloten nog het testament De inhoud daardoor niet bekend Zodoende bracht men enkel hulde Terwijl de hebzucht alom brulde…

in de verre verte witte vlekjes elke vlek is een schaap je angst is te groot om in slaap te vallen de slaap die teveel lijkt op de witte dood in bitterkoude grond te jong ben je nog om te oefenen met de dood nauwelijks 19 je kreeg geen tijd om het sterven te leren in het harde licht sterf je van honger…

wij zagen de rouwstoet in passeren keken elkaar aan legden voorzichtig de kaarten op tafel waarop onze gedachten staan een eerst bericht verschrikt gezicht familie en gezin tal van regelingen die gelijk beginnen in ongekend perspectief heden en een nog onvoltooid verleden verstaan de toekomst niet verdriet en verlies het…

Op een zwoele zomeravond, waar in mijn leven - al heb ik hopelijk nog even - er niet veel meer van zullen komen sta ik na een lange zwemtocht weg te dromen Aan de vloedlijn wacht een schimmige figuur Hij laat geen afdrukken na in het zand en oogt obscuur Kan ik je even spreken, vraagt hij met een glimlach Ja waarom niet zeg ik, ook voor…

Je mag best weten dat ik even aarzelde bij het openen van de urn het voelde zo onwerkelijk jouw lijf als as te zien maar nu rust je in de holte van mijn handen voor de laatste keer voel ik ons dichter dan bijeen ik laat je gaan lief als alles wat je was glijdend door mijn vingers in de stilte van voorbij en mijn adem geeft je vleugels…

er vallen druppels zwart niet ver van het pad waarover wij gaan de eerste schrik diepe ontsteltenis over wie er zo plotseling niet meer is geen afscheid of gebaar waar leven stopt in ontvallen leegte voelbaar door allen in langzaam besef hechten weer banden door de pijn van verlies in gezamenlijk verdriet het zwart vloeit weg…

We zouden op een bankje zitten ‘s-morgens in den vroegte omgeven door het groen op de achtergrond toenemend geruis van het vracht- en autoverkeer Tijd hebben om vogels te tellen te kijken naar het vallend blad niet veel meer doen dan glimlachen Wij hoorden Lorelei zingen verroerden ons niet. Zij zou ons wel komen halen, zij kende ons verdriet…

Zo’n tijd van weten maar niet voelen, van horen zonder te verstaan. Ik sta gewoon maar op en drentel door de dag die doorloopt in de nacht die niets meer tegen houdt zodat de waarheid binnen sluipt en ik verdrink in golven van verlatenheid totdat ik ‘s morgens bovenkom en zonder voelen, weet en zonder luisteren, hoor in tussentijd die…

het leven de liefde de dood alles is verwoord verzwegen beschreven bezongen en toch in deze stilte nu jij voor eeuwig zwijgt zijn mijn oren pijnlijk scherp afgesteld zwart op zwart op afstand een duistere vlek eenmaal dichtbij voel ik de plooien en lagen op de dodenakker wilde bloemen ben je vrij vogel in een kooi…

Op mijn schouder Zat mijn vader Hij werd zwaarder Telkens zwaarder Tot hij bezweek Door het gewicht Nu is hij terug Maar veder-licht…

een stille plek in Nederland niet ver van het strand eerst nog even op blote voeten door het zeeovergoten zand gaande op weg overdenkend welk veelgeurend boeketje bloemen breng ik vandaag naar jou roze rozen kleur van de liefde dit droeg jij uit ook trouw simpele dingen jij zag de humor ik mis je lach geweldig…

Voorbij dat punt van niet meer terug is leven plots licht achterblijven zwaar blijkt de kaars uit zonder op te zijn drijven zielen uiteen elk op hun eigen golf is het gemis nog vers zonder door te dringen vecht verdriet nog met voorzichtige acceptatie maar reeds geuren bloemen klinkt de afscheidsmuziek lijkt het leven door te gaan…

ik mis hoe je mijn naam uitsprak jouw zachte baard. aanstekelijke lach jouw levenslust, brede smaak van muziek jouw kookkunsten, je warme knuffels waarin ik mij zo welkom voelde jij die allerlei mensen samenbracht kleinkunstenaars een podium gaf omdat iedereen een kans verdiende mooi mens het leven kleurde mooier met jou…

ik heb geprobeerd dit jaar om jouw dood een plek te geven verdriet te laten gaan het lukt me iedere dag een beetje meer maar weet je het missen van jou doet nog altijd zo'n zeer…

In volle schoonheid weggenomen, Van de plek die was gereserveerd, Voor de liefste in pa en ma’s dromen, Hun kind, dat nu hun hart verteert. Weggerukt uit hun midden, Nu gezeten aan Zijn rechterhand, Kunnen zij slechts bidden, Voor hun dierbaar aanverwant. Moet ‘t lot het nu ontgelden? ‘T is immer Hij die over ons beslist, Wat er moet gebeuren…

We weten, het einde nadert pijn We pakken je hand klam We zijn niet zover je te laten gaan Maar mogen je niet stoppen. We weten, dat je gaat op je laatste reis Waarheen weet niemand dus pak ik weer je steeds klammer wordende hand. Je houdt de mijne in je greep alsof je zeggen wilt: ga mee ik zou wel willen, maar we kunnen niet met…

heb jij nog iets te zeggen voordat... die gigantische reis die je gaat maken het is nogal wat heb vernomen het is een rustpunt vol intense kleurenpracht volop genieten lief ik sta nog even in de wacht je ogen schitteren ga nu maar met jouw laatste kracht knijp jij in mijn hand als laatste mooiste liefdesgebaar…

het onweer zwijgt als het kind vanaf die ongeëvenaarde hoogte valt waar is de beschermende rug van de vogel die het hoogste vliegen kan het geluid ritme van het onheil een botsende klankwereld verplaatst zich van links naar rechts achter en boven het weerloze kinderhoofd geen weg terug naar het huis die smalle vulkaanrand voor de kleine…

Vandaag zag ik een moeder huilen Haar zoon lag in een kist En ik dacht heel even God heeft zich vast vergist. Vandaag zag ik een moeder huilen Om het afscheid van haar zoon En ik dacht heel even God dat is toch niet gewoon. Kinderen moeten ouders overleven en niet andersom En ik dacht heel even God wat bent U dom.…