Andy Warhol zei maak iedereen blij laat ze even 15 minuten wereldberoemd zijn slechts bedoeld als levensles en men zal zien dat het niet meer is dan valse schijn zoals de Vlaming het zo mooi zegt: ook dit keer is ‘t weer ‘een scheet in een fles’ *…

Er ligt een landschap vol begeerte tussen de episodes in wat je vertelt liefde is een trein die nooit de horizon bereikt een wereld vol bizarre fantasie alternatieven voor de werkelijkheid hoe verder de trein door het landschap treint hoe verder de horizon in de toekomst verdwijnt het is de stem van het intense volk die tot je spreekt…

men hield mij voor een standvastige eik zo'n onschendbare koning der bomen toch mijn hele leven heb ik over de flexibiliteit van een rietstengel liggen dromen…

daar heeft hij gewoond dat is zijn huis de houten deur met de gouden deurknop en de gekrulde handgreep het marmeren hart noch rede noch geweten hard gevoelloos steen het plateau boven de open haard met de gevulde vaas en foto herinnering aan wat is geweest op het aardse feest vol met toeters en bellen ver weg van de schat op…

Die sterke rots in glans getooid weet van het hemelblauw daarboven de rollende storm en bomen gerooid takken met armen te mager om te loven Van wie het helste kwaad ontmoet die bijna zijn vergaan in het weerlicht zien we ze staan rondom schaduwen en donkere wolken ach hoe getergd zijn de volken Het schreien en zuchten bliksemend…

Er raast een storm langs de schaapskooi van mijn verwachtingen, buiten wacht de wolf van emoties die eerder leken uitgestorven, ontdaan van alle overtollige vachten, er welt een traan uit de sikkel van de maan . Voor zover de heide reikt huizen op deze gekuiste grond veel makke schapen gedreven door de herders van de ledigheid, ten prooi…

Gedachten die ons helpen leven, in de tegenwoordige tijd van nu, zijn we ons wel bewust. Gedachten zijn als vliegende vissen, die op onze gedachten lijken. Hier heeft vliegen zin. Nu zijn vissen licht. Uitgewerkte gedachten dalen af, naar onpeilbaar diepe oceanen, die onze onbewuste levens zijn. Hier zwemmen ze in het donker, zoals ook…

Als laatstgeborene wat te laat sterveling in de tijd mijn rol te spelen gespiegeld in dit nog blanco gelaat onverhoopt alles nog te delen voordat de eeuwigheid de deuren dichtslaat. het oude lichaam de angst ontdekt, het het stoffelijk lijf in verband in de elasticiteit van leven in het extreme uitgerekt tot twee werkelijkheden, de schijndood…

Domweg gelukkig willen zijn. Dat kan ieder mens die beseft, dat kennis een handicap kan zijn. Dat veel willen weten uitputtend is. Dat veel verantwoordelijkheid dragen meer is dan mensen verdragen kunnen. Dom zijn is intelligenter dan we denken. Wanneer we oorverdovend luisteren. Wanneer we blindelings willen zien. Wanneer we ondoordacht…

Even flakkert de emotie op zoals toen hij zich bemind voelde en niet zomaar een nummer op de lijst van de straatnamen dan ziet hij weer die schittering in de ogen van zijn huisgenoot altijd op weg naar zonneschijn maar met zijn onderbuik in de goot hopeloos op zoek naar een ander niemand die ik mag zijn.…

Warm en teder ontwaakt het zonlicht achter de wolken, ik zit aan de waterkant mijn schaduw is in het water Overal mensen, wat niet ziel tot ziel kon spreken waait in het bedauwde gras Kinderen spelen hun spel rondom een groet van kleuren hoor ik het gebons der harten van God in elk van ons…

Het gebruik van riten en symbolen oneindige creaties van de geest, vaak gestuurd in kwetsbaarheid, een troost of eeuwenoude vloek, is mij om het even, een bestaan tussen mijn uiterste polen, in de draaikolk van de realiteit de queeste van verlossing komt de spiegel van vergankelijkheid voorbij, even lijkt ik te zijn verlost van mijzelf…

Hij heeft blaren op zijn vingers Sterk is hij in de adem van haar taal Dat de slaap meer en meer dunt Verbijsterd in schrik doet ontwaken…

dit heb ik overduidelijk van pa dat komt zeker weten echt wel van moe ach ja in dat gedrag herken ik weer onze oma en die gewoonte schrijf ik hoe kan het anders – zonder enige schroom aan opa toe kan er over juichen kan erover wenen men heeft mij weten te overtuigen dat hoe je het wendt of keert zij vulden voor een groot deel mijn…

Wanneer is gezegd en gezwegen. Voorzitters naar huis zijn gegaan. Wanneer deelnemers nog blijven, begint een bijeenkomst pas goed. Nazitters vatten vaardig samen, want ze hebben goed geluisterd. Wakkere nazitters zijn slimmer, dan slapende voorzitters weten. De nazitter schrijft en schenkt zich thuis nog eens nuchter in. De voorzitter…

zichtbaar straalt het licht uit haar nog niet gebluste ogen zilvergrijs eenzaam met God gemeenzaam wijsheid waarmee God de harten brandt het laatst verlopen uur van 't vergankelijk leven het staat in geen dichtbundel beschreven 't is de wetenschap van de Heer van dood en leven de auteur die het Boek der Boeken heeft geschreven ach ,…

Een vlekje op het raam Kijkt je aan met verstomde verslagenheid Je hebt 'm gemist Keer op keer heb jij je vergist Bij de cirkelende vegen die te gehaast zouden bewegen Gedoemd om vlekjes als deze te missen Troebelheid gebiedt je om te denken Over vegen, cirkels, transparante ramen Mensen die ooit binnenkwamen En zagen Dat er gemist werd…

Ik loop naar het venster en sluit de duisternis buiten tegelijk met de room gekleurde glanzende gordijnen van satijn het binnenste van mijn ziel de woonplaats van het nimmer uit te doven licht de adem van Zijn Woord waarvan wij woorden maken in een gedicht in blijdschap, wanhoop of ontsteltenis schrijven bij Uw licht…

Verhit en stram sta ik in de slagschaduw van een dicht begroeide bos, zelf ooit geplant, me te verschuilen in een boomhut. schuilplaats tussen adolescentie en volwassenheid, die te ontglippen, te ontlopen, onderstut de stam waarin de eerste jaarring mij bij de hand nam, tussen netels en zwammen door, het labyrint van de realiteit…

Het is slechts het album van je leven; bleke herinneringen, de groene kamer het gekleurde glas in lood met de schuifdeuren en reeds vervaagt de schemering de dagen van nooddruft en klagen aan doornige paden, juichend en kermend de tijd, de uren waarlangs de klepel slaat, met een mand vol vol met bloemen keer ik…