Symbool voor slechts het einde in overtreffende trap nieuw begin het volk ging voorwaarts, maar niet iedereen proefde toen de vruchten Gestudeerden blijven hangen in een tijd die hen niet kwijt wil maar toch is deze Nieuwe Tijd voor best veel van hen, echt een eeuwige strijd Dit mooi monument verzinnebeeldt staat symbool voor het verleden…

Middels revolte en re- volutie, liet het volk zich niet kennen niet langer meer die terreur 't Communistisch juk werd afgeschud Te lang die tirades doordrenkt met verderf van democratie Een uiteindelijk arme man in zijn echt surrealistische wereld Na iedere gedane handdruk met alcohol en een doekje Ceausescu's hand ontsmet Roemenië…

Steeds vaker besef ik, dat mensen reizigers zijn, ook al blijven ze thuis. Steeds vaker droom ik, dat we water zijn dat stroomt. Opgehouden door een stuw, of kolkend door een sluis. Steeds vaker stel ik me voor, dat ik een golf ben die doelloos deint. Dat we wolken zijn die komen en weer gaan. Het is nacht en ik staar in mijn vuur.…

Elk mens is op levensreis, die in de moederschoot begon. Via nu naar straks en later, op weg naar een verre horizon. Eindeloze vergezichten, peilloze wolkenluchten, ongekende mogelijkheden, wachten daar op ons. Vandaag plaats ik een stralend stipje. Opnieuw, waar mijn pooldroom ooit begon. Vandaag ben ik opnieuw op reis gegaan, naar een…

Fraai gesitueerd aan de route van die mooie Express der Tsaren Lijkt een vreemd oord Brede straten van West naar Oost naar Noord Met die lijn kwam de handel Russisch, Siberisch en lokaal; tijd stuurt mensen en trein Hoorn met oproep in te stappen; voorwaarts naar het eind- station, zo'n drieduizend kilometer verder- op…

Mijn lief ver land onbekend Oud, het is voor mij te laat om te zoeken en te vinden wat even is en verder gaat Ik ween niet om het huilen voor allen die zijn gegaan zij helpen en zij zeggen een tijd van komen en gaan is allemaal in ons te vinden als in de lucht het blauw gekleed in man en vrouw Menselijk zijn wij gebleven beoefenen…

fraaie oude muren glimmen in 't licht van goudgele zonnestralen schaduwen van door de zon belichte vensters werpen zich op de met bloed, zweet en tranen bedekte grond van het Romeinse amfitheater dat onwillekeurig mijn diepste gedachten doet terug voeren naar reeds lang vervlogen tijden van gladiatoren, gevechten, martelingen…

Je wilt het vreemde je eigen maken Je doorkruist een stad,de straten stegen,een stadspoort Een plattegrond met wat over is van verleden over blijft Je gaat voort geeft je ogen ...de kost Opent kerkdeuren -niet met een hand- deuren van cafés Waar bier klokt en aan wijn wordt genipt Het verschil lost nimmer en niet op…

toen ik uit onschuld bestond liep ik soms het paradijs in en uit voor me lag het grasveld oneindig groot en aan de overkant dat ongekende verre vreemde land hollend wilde ik daar naar toe na lange tijd bereikte ik het vreemde oord in de verre verte zag ik de kinderen ze waren zo klein ineens net als hun stemmen mijn duizelend hoofd…

We hadden ons buiten huis gewerkt dus tijd om te kamperen in eigen tuin, dat wel hij joeg wat stokken in de grond ik zette het doek op poten van een tafelzeil met lenteprint waar we nooit aan aten hij pufte waar ik zuchtte en op opgepompte lucht haalden we adem…

De huizen als geplakt tegen de helling van bergen Van bovenaf lijken wij, ongeoefende klimmers ......dwergen Wij voelen onze spieren van kuit en bovenbeen Zijn de wandeling nog niet moe maar nergens een cafe,terras Het is niet dat ik ween het bergdorp ontroert me tot tranen toe.…

Krakend kreunend teleportatiemiddel Zoevend tussen landschappen door Een bron van verhalen Op het perron gesnotter en geknuffel Een afscheid Voor altijd of iets korter? En tussen vrienden, geliefden of een op lust gebaseerde mix? Wachtend op het bevrijdend gezucht van de deuren Staat er een onstuimige kudde circusartiesten De reis reeds…

De reiziger reist Zijn tenen blauw Ontdekt, bewondert Herontdekt, vergeet Om nooit thuis te komen Uit te rusten Te slapen Niet meer te weten Dat hij is weggeweest…

Als klein meisje lag ik in het hoge gras tussen de boterbloemen Ik wist hoe mooi de wereld was en hoorde bijtjes zoemen Ik zag de wilde wolken gaan met wollige witte randen een hemelsblauwe achtergrond deed mijn fantasie ontbranden De hemelvaart, was mij verteld: Je kon op wolken reizen ieder mens, zo was gesteld zou op een wolk de…

kleine mensen in veel te grote schoenen weten nog lang niet van de hoed en de rand al denken zij de wereld aan te kunnen stevige levenslessen zullen ze ondergaan om tot daar te komen waar puzzelstukken vanzelf op hun plaats vallen tot dan zullen ze dobberen op golven van de zee niet wetend waar de wind ze brengen zal gaan ze vol goede…

ze voelt geen vaste grond onder haar voeten ze is niet bestand tegen het land deining heeft ze nodig deining, donker water en de zoute wind die vertelt wat haar te doen staat op weg naar de horizon haar houvast duurt niet langer dan een paar golven lang ze gaat nooit aan land…

De reis die onze genen maken, is eeuwen geleden begonnen. Onze genen leefden al, in naamloze oermensen. In onze vaders en moeders. In onze dochters en zonen. Zo reizen onze genen verder, eeuwen nadat we zijn gestorven. De reis die onze genen maken, zal nooit meer eindigen. En wat is het lot van ons stervelingen? Wanneer ego's eindelijk…

ik zoek beschutting tegen de tocht bij kale muren de muziek is oud sterft in klanken tussen roestige spanten neon brandt koud in dit oord waar mijn reis ruw is verstoord wacht gelaten op de laatste trein die er al lang had moeten zijn weet dat die nog gaat komen met wagons uit mijn dromen ik heb hem al eerder gezien stellen…

Wat drijft ons mensen voort? Over het land en over zee. Door wie worden we gedreven? Ooit zijn we uit de zee ontstaan. Wind stroomt nog door onze longen. Water is in ons bloed gebleven. Een mens leeft als een veertje, dat drijft op een diepe oceaan. Zie, hoe veertjes zeilen gaan!…

(Toren van Bélem) Als een ce- remonië- le toegangspoort aan oever van de Taag te Lissabon sta jij hier sinds het begin van historische 16de eeuw Neo-ma- nuelijnse versieringen invloed van Moorse de- coratieve kunst overal goed zichtbaar in zowel bastion als toren Ook Vlaamse gaaien vliegen van Noord- naar Zuid…