Harde storm op zee schept benauwende vaart, wil zeemanskunst en veiligheid sterken, brengt klemmende drukte bij het werken. Alles klaar? Nieuwe spanning wordt gebaard. Mensen liggen duizelig en verzwaard, kunnen niets meer van reisvertier merken, zien rondom hun rustplaats zwarte zwerken. Is deze ellende spoedig bedaard? Gezonde dichters…

Ik houd van asfalt het beperkt de opties en verschaft duidelijkheid hier gaat niets groeien - wel het aantal gebruikers ze glijden over jouw rug in elke denkbare toestand als uitgerolde veterdrop zijn hier geëffende paden ik houd van het contrast tussen het zwart, wit en groen waar langs jouw flanken onkruid groeit en waar een roofvogel…

we voeren van Calais naar Dover zeilden zeeziek met flinke tegenwind later het vertrek per postkoets naar Londen: de hemel beware me de postiljon rekende woekerprijzen 16 pond sterling en vergeet de toltarieven niet het was een fraaie route door een aangenaam landschap dankzij het groene weideland Rochester en Canterburry…

Onervaren reizigers verdwalen zo gauw in onbekende streken Ze laten zich verleiden door stegen en seinen en gaan trappen af naar de binnenkant onwetend waar ze zijn, ergens echt of maar wat rondtollen in hun hoofd, dol doller dolst gedraaid door hun zintuigen die hen omringen met muren die ze willen aanraken om te weten of ze hard zijn…

In zijn gescheurde spijkerbroek twee munten klein geld een mondkapje en een zakdoek in een boodschappentas het half uitgelezen boek twee krentenbollen en een zak chips onderweg naar Amsturia de twijfel uit het verleden voor het avondlicht in stille regen in gedachten haar schoonheid gelegen aan het open dromengraf in zijn gewassen…

De trotse stad met de Erasmusbrug Kijkt uit over de Wilhelminahaven Waar zij haar oude moeder aan de Maas Verwelkomt met de torens in haar rug De skyline aan de oude wereldhaven Mag van de MS Rotterdam aan boord Al is het decadent en ongehoord Zo'n luxe hotel waar luiaards zich aan laven "Kom skyline, neem een helikopterview En wees…

ik rolde mijn rots een ontheemd leven lang vergeefs de berg op de weg terug naar huis duurt een benard leven lang woorden raken zoek rituelen wiegen noch sussen me herhalen niet wie ik ben ik werd een kind van zeven ik weet wie ik ben opnieuw geborgen het duurt een leven…

Wilde bloesem – binding van kleur aan geur, mij aan de wind, voor de wind, want ik reis mee op de wilde wind, aan de hand van de zon, ik heb het land onder mijn voeten, mijn ogen dansen met de wolken en ik, ik reis mee……

De vrouw in mijn oor geeft mij info Zij weet wat ik nodig heb Vrouwen in mijn oren Wil ik pas horen Als zij slechts zeggen waar het op staat Zonder leugens Probleemloos verder in tijd In het verleden waren vrouwen in mijn oren dus Deels onbetrouwbaar of mijn geheugen bedroog mij weer opnieuw Hopeloos, maar vol moed leef ik met fier mijn…

We kwamen gehuchten tegen Gelegen tussen zwerfstenen en keien Op de ruggen van valeien Reden ons verzuchtend Onder azuurblauwe luchten Langs de wijngaarden van Lombardije Naar het rijke Toscaanse land Waar we door het leven uitverkoren In het hemelse Florence Verliefd tot over onze oren Ons verloren in een romance…

ik reisde alleen met een roestvrijstaal vlindermes nooit hoefde ik het te gebruiken onderweg zag iedereen dat mijn verenpak niet bestand tegen regen en kwetsuren was onder een verre vlinderboom begroef ik zonder ophef het wapen dat in mijn handen dodelijk kon zijn een oude graver zal het gesloten geërodeerde artefact…

als ik dan toch onderweg ben naar zachte zanden woeste wateren blauwe bergen en dan toch beland per ongeluk misschien op een lome landweg een donker dak of een brakke boot en als ik dan toch weer op weg ben naar sacrale stilte verdronken verlangens en vergeten verhalen weet ik dan dat ik in eindigheid landen zal in bed…

Het kleine autootje met twee stoelen en hoge, open kap toont trots zijn fel rood, houdt zich ondanks ouderdom stoer en groot, rijdt over bergen, door modderpoelen. Menigmaal heeft het wagentje doelen vol loerend gevaar of geheim, botst en stoot, staat soms gedeukt, brandend aan verwoesting bloot, om toch steeds verwinning en herstel te voelen…

Ik wil graag reizen, maar bijna niemand kan mee -- om het te delen.…

''Vergeet uw bagage niet' maar ik, reis licht, als een zwerver zonder bagage, van het fysieke soort. Ik voel de vreemde weemoed van voorbijgaande huizen, waar mensen die je nooit zult kennen, die parallel jouw leven leiden, met andere verhalen, in andere uren en dagen. Zij wel, weten precies bij welke halte uit te stappen: het midden…

In tijd vliegen soms mensen door 't heelal Op zoek naar sporen van leven op maan of Mars De 'Pathfinder' ontdekte iets van water 'First man on the moon', sprak over groot en klein Een kleine stap voor ons als mensen, daaren- tegen een hele grote voor de mensheid een Maanburger Zouden wij Maanburgers willen en kunnen zijn lukt het aangaande…

Het licht loomt de stilte nog. Vogels roepen hier en daar. Eindelijk blijven mensen thuis. De dag sluimert zich ten einde. Eindelijk daalt het wijs besef, dat het elders net zo is als hier. Dat beseffen uitgeputte mensen. Dat weet elk jonggebleven dier. Straks wordt het nacht opnieuw. Adem stroomt door onze longen. Onze harten blijven…

Kleine berken geven steile bergen allemaal hoofden vol dicht krullend haar. Een sneeuwschedel toont zich, glanzend en klaar, om hard drukkend stroompjes te verbergen. Het verleden wilde ruig bestaan vergen. Dagen der arbeid waren lang en zwaar. Avondspraak maakte ruw leven draagbaar met verhalen van trollen en dwergen. Het geliefde fjorden…

die mooie dagen van weleer ze zijn voorbij komen niet weer de mooie dagen van voorheen ze bleven achter in een zweem van onvolmaakt geluk... geluk bleek toen een zomerbries die zachtjes blies in zwoele nacht een nacht die goed was te verdragen en met een vorm van welbehagen zomerloomte bij ons bracht ach zomers uit vervlogen tijd…

We komen vooruit, maar we kunnen geen kant op – in de scheepshutten.…