een helm berooft zijn hoofd van licht en wapperend haren moeder neemt hem mee voor de eenden in de vijver heeft hij geen oog voor vogels en bomen evenmin zijn hand omklemt een flesje met de andere houdt hij de blaastuit vast dit is zijn heilige Graal de onvaste stappen van een onwillig lichaam zijn vergeten het innerlijke kind…

Zee-egels zagen zonder duikbril ongetwijfeld die parelbroden boven zich scheren maar wisten zij veel Of het nou meeuw, maan of mokkel was alleen een zompige flens van algen op het steen kon hen verleiden Ik pafte op de boot en keek toe Hector schonk nog een beker tsipouro in “Jij ook?” Ik knikte Lorena was als eerste in de smurrie…

boeren groeven door de leidijk heen om water uit het veen te laten stromen en hun boekweit tot bloei te zien komen wat niet ging de commandant hield het veen drassig voor de landsverdediging een pad van betonnen platen door de akkers heen heet nu Boekweitveen Over de Dijk bij Jipsinghuizen je ziet er geen mens, alleen twee reigers…

Wie werden onlangs zwaar gehandicapt? Degenen die zich beperken moeten? Mensen die teveel aandacht kregen, voor de rijkdom om hen heen? Zij die kortzichtig werden, door teveel goed nieuws? Wie zijn de slachtoffers vandaag de dag? Invaliden die niet meer lopen kunnen? Mensen die te veel vragen stellen? Mensen die verblind werden? Veel te…

ik ga van hot naar her vraag me niet hoe het kan maar mijn dromen reiken ver ik kom nooit van mijn stek want ik ben een reiziger een reiziger op dezelfde plek lang kan ik er niet bij stilstaan ginds wacht de verte en er is nog een lange weg te gaan…

of Hahnentange niet in één naam te vangen een rij boerderijen aan weerszijden de grenslijn sneed tussenbeiden schuin door het gehucht en spleet geducht twee huizen geheel in een Duits en een Nederlands deel dat gaf teveel gedoe, dus is de grens nu niet meer recht er in een hoekje in gelegd helemaal Duits zijn de twee huizen je wordt…

Met slechts de nacht als dekmantel Koplampen In 't eindige op weg naar 't Oneindige Over duizenden kilometers van spoor Die zonder eind aaneengeslo- ten leiden Hoewel de nacht eveneens weer dag wordt Is reizen in 't duister te benijden…

als je het zo laat is de Doene Esweg alleen een lus die aftakt van en weer uitkomt op de Weenderstraat een karrespoor loopt tussen de golvende akkers door het is mooi, stil alleen vogels in koor de boerderijhond blaft omdat hij het vreemd vond dat ik daar loop binnenkort, ik hoop kun je rechtdoor er komt ruimte voor een brug over…

zonder zorgen zondagmorgen op mijn ballorige reis naar Blijham kwam ik in Morige de vorige keer kwam ik aan op de Morigerlaan nu de mist in gaan ? ontdaan bleef ik staan wist niet meer welke Morigerlaan 1e Morigerlaan loopt dood geen nood maar 2e Morigerlaan bleek niet te bestaan op 3e Morigerlaan stond een kwaaie hond Morigerlaan…

N976 vanuit het noorden de auto levendig laveren door bochten met zeventig langs Weenderveld totdat aan weerszijden zijkanten verschijnen van twee boerderijen dicht aan de weg alsof ze omarmen warm welkom heten weten dat ik het ben de brug, een bocht een zwieper in de weg was vroeger de overweg spoorstation staat er nog achter een…

Waar we ons nu bevinden, is niet te vinden wat we zoeken. Het wordt tijd om van hier naar daar te gaan. Naar elders, waar knechten meesters zijn. Naar daar, waar onze schat begraven ligt. Veelbelovende mensen zijn er veelbelovender. De temperaturen zijn er hoger dan hoog. Het gras is er groener dan groen. Nooit heb ik er kunnen vinden wat…

al die ruimte in mijn handen het was miljoenen jaren onderweg dichter bij de ruimte kom ik niet op de gele label lees ik: 1,2 gram…

Vreemden ontmoeten: gesprokkelde klanken taal – verwarmen ons hart.…

De reis van vertrek naar bestemming eindigt waar we nu zijn. De tocht van gisteren naar morgen eindigt in dit moment. Wij zijn toevalligheden die bedoelingen werden. We zijn mogelijkheden die veranderingen zijn. Sommigen veranderden in mens. Velen werden slimme ratten. Massa's werden grijze muis. Van nature zijn mensen éénzaam.…

wat trek je uit de kast om naar de maan te gaan? een helderwit astronautenpak met coating dan maar? als het grijze maangruis aan je kleeft als je in die rulle bodem boort een maanlanding is hartstikke moeilijk bijna niet te doen overigens vlieg over wit pakijs en blauw zeewater terug naar huis doe alles nu maar…

GEBEDENRATEL De reiziger wil zich herinneren de droge kale lijn van de horizon waarop de plekken waren waarmee hij verwant kan zijn Hij ziet het land weerspiegeld op de wolken, terwijl de trein traag kronkelend bergen bedwingt de wind 'n onbestaanbaar lied zingt Hij houdt niet op met verlangen naar verlies en missen, opdat zij altijd…

verwondering over de koeien aan de kust druk in de weer met de productie van zilte boter geven ze gehoor aan de wens van de boer tenminste zo vul ik dat voor mezelf in…

met je voeten in inktzwarte kraters en je hoofd tussen sterren wringt de tijd een diepe barst hoe lang blijven voeten in een gif-zwarte mengkom staan hunkeren harten naar lonkende dieptes van het heelal leg hart en ziel op de sterrenkaart neem de stipjes over luister met volharding voel hoe je in de tijd verdwijnt…

in de voetsporen van Romeinen snoepend van een druiventros sluip ik met haar langs onpeilbare dieptes waar ik nog een salamander spot bestijgen we de steile trappen die tot aan de hemel reiken om van grote hoogte weer een gekleurde schat te zien alsof God zelf zijn dobbelstenen had laten vallen her en der tussen puntige rotsen om daarna…

In Zuid-Amerika Kan ik best het één en ander Verwachten, onverwacht, waar of niet? Onder mijn raam op de tweede verdieping Zelf had ik kamer twee-twee-één Hoorde ik plots'ling Mary ''t Was aan de Costa-del-Sol, tingelingeling' Servaes (Mag zij nog een keer...?) De helaas overleden Zangeres zonder Naam Gister telefoon van mijn geliefde…