in mijn bovenkamer liggen tijdschriften in dozen van karton bolle koffers vol vergeelde prenten groeten van de costa, lekker eten, veel zon een buizenradio, lange golf, hilversum, stavanger mijn geheugen is nog zielsbekwaam het gefilterde licht is de buitenwereld door het bescheten kantelraam hoezeer ik ook mijn kasten heb doorzocht…

dit landschap doseren is de muziek van Edvard Grieg bij mondjesmaat ten gehore brengen als bij donderslag het mystiek aanzwellen van onweer over gindse bergen later in het dal weerom het kristalhelder zwijgen de rust vermenigvuldigd in veelvoud…

Bij Slikhoeske Koolman kocht ik een doosje bonbons, die ik op een bankje voor de Hema oppeuzelde, terwijl de dichteres Sibylle van Griethuysen mij groette door haar rok op Cancan wijze heen en weer te zwiepen. Op de Vrouwebrug vertelde burgemeester Rika Pot mij, dat ze zeer vereerd was met mijn bezoek aan haar middeleeuwse stad. Ze zag mijn…

De loef op het eiland Aan de kim reeds in zicht gekant krijgt de golven er bovenop Trekken thuis tegen de hamerende kop Wat een zwalpend afleggen opeens betekent Per strekkende meter van gezwoeg Want nagenoeg niet gerekend Was op windstreken voor de boeg En de stuurman's verbale granaten Die derhalve gramstorig exploderen In een duizend…

kleuren van Nieuw-Zeeland op een lapjeskleed met mijn ogen dicht reis ik daar weer rond gekrulde varens overal fantails en pukeka's gumtrees en de Christmas trees uitgestrekte heuvels regenwoud met midgets rond de blauwe fjorden watervallen, meren kiwi kwekerijen Down Under, ik verlang ernaar jou weer te bezoeken…

Soms ga je gewoon weg omdat je ook gewoon terug wilt komen die plaats weer kunt zien met nieuwe ogen in glasheldere kleuren het is gek maar alle mensen zijn ook ineens anders bovendien hoor ik hen in mijn dromen praten ruik ik vertrouwde geuren raak ik opgetogen al reis ik van plek naar plek o ja dan weet ik zeker…

laat ik u dit nu eens poëtisch vertellen kan mij soms werkelijk ernstig storen aan 't dagelijks regenachtig weer tijdens 't ochtendgloren doet dan gelijk mijn goede humeur hevig kwellen valt me hier zwaar tijdens deze donkere kille dagen soms met hagel, regen en gure wind ril zelfs als ik me voor de brandende haard bevind draag in huis truien…

Slapend land uit mijn dromen gebied geogra- fisch zeer uitgestrekt van de Oeral tot Grote Oceaan, van IJszee tot de bergketens van Central-Asia exceptioneel rijk aan In tijd haar gegund Krachtdadig opgetreden spoorwissel van breed naar ruimdenkend Rusland, juni 2001…

In dromen, de dag die maar niet wil komen in dromen, de dag die kruipt als een slang terwijl die echt nog moet beginnen de rots legt schaduw over een gesmolten oceaan die natuur voor de toekomst heeft hier een ruwe rots met robben daar vele sternen af en aan diepzeeduikende zeezwaluw die tijd volledig aan zichzelf heeft krijgt trek en…

stram buigen we voor de bewogen stille reis in een witte winter beetje bij beetje gesnoeid door de tijd weigeren wonden zich te laten overgroeien in onze getekende lijven de ingekerfde verhalen over het korte bivakkeren op de toppen van de ijsberg van stramme buiging tot knieval reizen we ongebroken voorbij de bladerloze bomen…

Nog onbelopen aan het wachten op verse voeten. In een hoek van de kamer, niet slapen gaan. Kriebelende tenen sluipen bloot, vingers knopen. Wie de stoute schoen past, trekt hem aan. Morgen is nog ver, ik heb dromen te lopen, merries te verslaan, en nieuwe paden te ontmoeten.…

Intens diepe droefenis spraken daar haar ogen Dit drukte echt mijn stemming in Ulaanbaatar Zijn naam ontstond tijdens de socialistische revolutie en betekent Rode Held gelegen op een hoogte van 1350 meter boven de zeespiegel in tijd leek het land soms stil te hebben gestaan misschien daarom soms haar bewolkte, bruine ogen mooie kijkers…

(J.W. von Goethe) dichters zijn reizigers door het vreemde landschap dat leven heet neem de dichter Boudewijn Büch van hem kennen we zijn passie voor dode dichters en lange reizen tijdens zijn reizen naar verre oorden raakte hij zó dikwijls in extase dat het besmettelijk leek een flirt met de dood en de onvermijdelijkheid van het…

Elke dag ga ik op ontdekkingsreis. Mijn bad loopt langzaam vol, ik hoor het geraas van een waterval. De shampoo douche ik uit mijn haren, middenin een kletterende regenbui. Mijn badeenden gaan lekker zwemmen, als schepen die golven doorklieven. Druppels glijden traag langs de badrand, zich verzettend tegen de zwaartekracht. Mijn bad loopt…

Dit lijkt me een boeiend spelletje Wanneer je in een trein gezeten Door het landschap glijdt Keer de rollen om Stuur de passagiers de wei in Zet de koeien in de 2de klasse Stel je de vraag Hoe reageren de reizigers Binnen het prikkeldraad Wanneer ze door de ruiten Van de voorbijflitsende trein De gezonde koeienkoppen opmerken Wedden dat…

Zomer is met zon vertrokken luchten met herfst eerder grijs dan blauw Kou heeft de toeristen de dagjesmensen van kade en oever verdreven Ik schrijf en heb geschreven over zomerzon de stroom,de schepen die er -dagelijks- voeren Nu liggen ze er nog wel stoer maar stil en verlaten motorgeronk... alleen in mijn geheugen.…

Wat hoort een mens, wanneer zijn oren luisteren? Wat ziet een mens, wanneer hij zijn ogen sluit? Waarnaar verlangt een mens, wanneer hij alleen maar vraagt, maar nergens antwoord vindt? Tegen beter weten in verlang ik, naar een oud schip en naar de zee. Naar golven, hoge wolken en de wind.…

Ik schuifelde rond in het Panthéon, waar ik onder anderen de stenen graven van Voltaire, Rousseau, Hugo en Zola ontdekte, achter ijzeren spijlen, extra beveiligd tegen de boze buitenwereld, dacht ik, terwijl de kille mufheid op mijn adem sloeg. In de kathedraal slingerde wat in het rond en ik was blij weer buiten te staan, waarna ik naar…

(sur le pont) tóch gek hoe een brug die in een stoffig verleden tot de andere oever strekte zoveel meer is gaan betekenen dan dat het als permanente verbinding tussen de oude stad en L'ile de la Barthelasse ooit zou hebben gehad lejo…

De wereld draait rusteloos om me heen, terwijl ik verstar en steeds ouder word. Dat lijkt maar zo want het voelt alsof, ik gisteren pas begon met leven. Nee. De wereld staat al miljoenen jaren stil. Er is niets, niets nieuws onder de zon. Het is de mensheid en het zijn mensen, die in sneltreinvaart veranderen. Zij zijn het die rusteloos…