berusten onze woorden waarin wij aarzelend of blind geloven niet op iets wat we al te graag als waarheid zien of bieden zij misschien alleen maar een dak boven het hoofd als beschutting tegen het harde soms bizarre bestaan mocht dit zo zijn, laat óns dan schuilen in heilzame zinnen waarbinnen én buiten wij ons kwetsbaar…

De Sadduceese Joden geven heden nog duistere woorden en gedachten, daar zij Christus, onze Heer, ter dood brachten, Hem leed, onrecht en verdriet aandeden. Die schuld van twintig eeuwen geleden kan men, ondanks vergeving, nooit verzachten. Niettemin wilde hun geloof trachten zich met onbaatzuchtigheid te kleden. Deze wrede, maar vrij denkende…

Zoete verkwikking in de strijd, koele omhelzing in de hitte, vreugde en vrede te midden het gewoel. Tedere blik uit de verte, zachte muziek op de achtergrond, geborgenheid zoals in het begin. Aandrang tot het goede, moed tot herbeginnen, zalving tot sterkte en vertrouwen. Geest die alles leidt, oorsprong en verwachting, wijkende horizon…

Geluk wat ik dagelijks ontvang, het is alleen van U gekregen, zodat ik elke dag opnieuw verlang naar Uw liefde en zegen. Nooit kan ik daarom genoeg tonen dank voor ontwakende morgen als wij in Uw licht weer mogen wonen beschermd door Uw liefde en zorgen. Iedere dag dat U ons omgeeft met Uw Geest ons in ruime mate leven wil schenken is…

geroezemoes en ingehouden stemmen de rij is lang zeker een uur wat zoeken wij wij afgedwaalde mensen ik kijk omhoog gouden gewelven verhalen van profeten en een spiedend oog pas waar de kaarsen branden daar wordt het stil twee mannen naast me, jongens nog sluiten hun ogen leggen hun zorgen neer…

Hoe moet ik tot U spreken, Opperwezen Nu mijn vriendinnetje straks sterven zal Ze kwam, zoals U weet, lelijk ten val En niets of niemand kan haar nog genezen Ik heb haar wel op Uw Bestaan gewezen Maar zij zit woedend in haar diepe dal Charon de Veerman, zie ik, nadert al Zeg, kan Uw engel er niet eerder wezen? Ze is naast boos ook zo ontzettend…

Veel gelovigen zien op hun levensweg met God uit naar verhoopte overwinning eens en voor altijd maar de ware geestelijke strijder verheugt zich ondanks herhaalde struikelgang om vol hernieuwde kracht weer overeind te staan bereid tot moedig voortgaan in de taal die bij vrienden onder elkaar of binnen het gezin luidt niet steeds…

In de laatste jaren wellicht afgelopen eeuwen verdwijnt het noemen van God langzaamaan uit het dagelijkse leven maar als allerlei onzichtbare heilzame microben die leven en werken binnen geperste druiven met zijn allen het edele sap doen gisten en rijpen tenslotte de verlangde wijn scheppen dringt Zijn hemelse wil naamloos door…

Eind der wereld is mij niet te ver zolang U het einddoel bent dan trek ik geleid door de ster naar oorden die niemand kent. Waar ik verdwaal door duisternis gaat U mij voor in zuil van licht zelfs door de dichtste wildernis houd ik mijn oog op U gericht. Als wateren mijn weg versperren baant Uzelf voor mij een pad door de nacht bij licht…

Voor het bloeden het elfde gebod Tot zijn eigen glorie En die van zijn redelijke schepselen Vitaal is een religie Is meetbaar Wie je vandaag ook bent Zo is het weinig voor woorden Voor de rauwe werkelijkheid Als drijfzand, alles wordt draagbaar We weten waar we op afstevenen De ergste vernedering in bekwame handen…

misdreven met ons in de diepste dalen nacht der schaduwen hoopt hij jou en mij te doen inzien dat dit dwalende niks met de dood heeft te maken maar een overreden om midden leven in Godsnaam rust te vinden…

In het graf gelegd, met doorstoken zijde waar bloed en water zijn ontsprongen. Rust nu maar uit na al die wreedheid, na ons verzuim U lief te hebben. We wisten niet wat we deden, daarom kregen we vergeving maar groter nog is uw tederheid tot waar geen woorden reiken, tot we zullen stralen, nu en ooit en opstaan zoals Gij, de Levende…

Waren mijn zonden de spijkers in Uw handen? Was ik het Heer, die U dreef naar Golgotha? Was ik het die Uw voeten bond met banden? Heb ik, in vele zonden, verbruid voor Uw gena? Ik was het niet, die voor Uw vrijheid vocht. Voor Uw onschuld heb ik niet ingestaan. Toch was U het die míjn vrijheid kocht. Dus mocht ik door Úw lijden verder gaan.…

De dag wacht af houdt adem in geen palmen wuiven nog boven de loper naar de poort door drukke straten wordt geen hosanna meer gehoord. En stil en verlaten ergens buiten de stad huilt de koning om de toekomst van hen die Hij altijd heeft liefgehad.…

Juicht den Here gij ganse aarde zijn de bekende woorden der gelovigen van het oude Israël deze mensen leefden eenvoudig en gehard kenden niet het verwende bestaan dat thans in de wereld troont zij erkenden zich als kleine medewerkers afhankelijk van God hoeveel te meer mogen wij in deze tijd onze Hemelse Vader lof toezingen!…

Achter mij vergeten dagen als spelonken gehouwen uit harde rots gapend als lege graven waarvan steen gewenteld is. En ik blijf zitten met veel vragen waarom zoveel graven om te rouwen waarin geen licht meer schijnt is dit om de toekomst op te bouwen waar verleden langzaam verdwijnt. Komen die vergeten dagen eens terug in ons bestaan…

Langzaam ontrukt de dag zich aan de nacht. En in de hof, die ogenschijnlijk was verlaten, onthult de dageraad een troep soldaten, verlangend naar het einde van de wacht. Hun silhouetten in het vroege ochtendlicht – dat dra het kille duister zal verteren – mogen nog even de historie domineren. Daarna verdwijnen zij voorgoed uit het gezicht.…

De oude Ierse kerk op de oever langs de rivier onder een donkere wolken hemel is in het verstrijken van de uren vervallen tot spinrag en stof van het mediteren van de monniken resten nog verbleekte gebeden Eeuwen geleden gesproken gebeden om het verdeelde leven dat aldoor één is te helen Een zonnestraal golft door het raam…

Het strenge bijbelboek Openbaring toont veel schrikwekkende wereldplagen en monsters, die de mensheid belagen. 't Geeft verwarde, zoekende huivering. Sluipt een geheime, wraakgierige dreiging door de eeuwen, met duivels behagen? Moet men angstige verdrukking verdragen? Tenslotte een blijde omwenteling! Hemel en aarde mogen zich verenen…

Over wankele plank zoek ik gaande naar evenwicht zonder materiële lasten enkel met mijn hoop op veilig heenkomen naar toekomst en leven gericht. Geen leuning die mij steunt hekwerk waar ik aan kan klampen alleen vertrouwen brengt mij balans onzichtbare, ontastbare hulp mijn enige kans.…