Waar Uw licht schijnt is Uw Geest nabij, in de schaduw houdt U mij aan Uw zijde. Wat heerlijk Heer dat U zo straalt, elke morgen weer!…

Later zullen we zeggen: Hoe was het mogelijk dat we zijn voetstappen niet herkenden de tekenen niet doorgrondden in het graan en aan de hemel en nooit zijn blik lazen in de ogen die ons aanstaarden uit hongergebieden, oorlogen na de bevingen te midden van het water. Hoe was het mogelijk dat we zijn hulptroepen niet doorzagen die daar…

Van op de terp zie ik scherp het beeld van Sint-Pieter in de nis van de muur, de verweerde muur van de gestuikte kerk van Sint-Pieter en Corbie op de terp. Zie, de zon werpt een lichtstraal op de sleutel van Sint-Pieter. Ontsluit hij het versteende hart? Of schuift met de schaduw de grendel voorgoed voor mijn zerk? Daar bij de kerk…

De bijbel uitgebeeld als een grote sterke ring niet geheel gesloten waarvan de uiteinden elkaar bijna raken sprekend van de Schriften wier eerste en laatste boek dikwijls samen gaan Genesis' klare schepping de schone paradijstuin zonder leed of kwaad zijn ontsproten uit het heerlijke leven rondom Gods troon genoend in Openbaring…

Op een doordeweekse dag kom ik in zondagsstemming wanneer ik de ontmoetingskerk passeer. Orgelklanken in de avondstilte tillen verlangen in mij op, over mij valt een vacht van vrede, zacht neurie ik “Hij zij geprezen” en denk aan vader die een groot deel van zijn leven op de orgelbank doorbracht. Deze psalm, summum voor elke organist…

Zo ver het Oosten van het Westen ligt zijn onze zonden weggedragen. Vanuit het Oosten rijst de Zon, verlicht ons tot het Westen begraven al wat is weggedragen om elke morgen ons weer op te wekken in Zijn Licht. Bij Psalm 103 : 12…

Niet elke dag Heer ben ik schipper naast U de psalm van zondag dreunt nog na haast U om mij te helpen ja haast U een zware vracht kunnen wij wel aan maar niet de last van dit onzekere bestaan geef ons de moed te zingen ook tegen de stroom in van zegeningen één voor één U mag de vlag zijn die onze lading dekt ja U alleen de…

De mensheid evolueert door natuurlijke selectie; uit goedkeur komt de volgende generatie voort en de afkeur rust in de berm van de evolutie. Om te ontdekken waar het mens zijn voor staat, sluit ik mij aan bij een groep hooligans waar elk individu in het collectief opgaat; de groepsinvloed doet mijn normen verbleken en ik ga op in het veelkoppig…

God wacht in de schemering, Hij heeft een kaars in z'n hand en laat een traan vallen in het boek der wereld en mensheid.…

De vader de zoon en de heilige geest als zij eens wisten hoe in hun naam wordt gepeesd Zonder schaamte of wroeging wordt eeuwig leven beloofd terwijl kleutertjes met hun rokje of broek op hun knieën van hun jeugddromen worden beroofd Rouwe kinderknietjes van de scherpe kerkbank vol angstige nachten met duivels en demonengejank die je mee…

De blauwe hemel spreidt zich uit over de mens die dromerig geniet. De ligstoel horizon gericht ontspringt het verticale dat weerklank vindt in een gedicht waar mens en Schepper elkaar kruisen. Het licht te fel om in te kijken straalt warme gloed. Een straaljager doorbreekt het hemels blauw met witte strepen. Opeens verschijnt een…

Wanneer de stilte U begint te prijzen de ziel gaat reizen wacht Uw belofte dat het lichaam zal verrijzen op Uw tijd.…

Help mij te vergeven, Heer er is mij zoveel aangedaan door zoveel mensen, keer op keer, die pijn kan ik niet aan. U heeft mij al vergeven, Heer U heeft het mij laten zien. U vergeeft mij keer op keer en zegent mij bovendien. Kom mij tegemoet, O Heer!! Ik kan het niet alleen... ik wíl groeien, ja, nóg meer helpt U er mij doorheen? Ik…

geboren in een vroom gezin van uitgelezen woorden geloof en bidden als ritueel met warme psalm akkoorden het Bijbelboek zonder stof op een opgeruimde tafel als ons vader daaruit leest houd jij gepast je snavel mijn geloof is uitgegraasd zonder de hemelse weiden mijn eigen geest verliet die vorm van belijden de liefde voor de Heer…

Ver in het druisen op de wegen van de heer, wordt mens en dier opgejaagd tot dat ze hun rustplaats vinden, wat geschreven staat in het bloedend hart van tijd, in draf rennen ze de aarde rond, ver vooruit de zones van ideologieën, onafgebroken zonder tussenstations, spannen ze zich in en de vermoeide paarden uit, aangeklaagd in landen…

Drager van de kruik, scherm niet met mijn geweten. Raap de scherven van de sokkels uwer heren. Ontbeer de paleizen waar vrouwen hoereren en breng mij naar de man die water, vuur, aarde en wind in zijn lemen handen heeft gegrift. Laat hem kruiken maken, de beloning zal een overwinning zijn. Wanneer de lans gebroken wordt in hemeltergend licht…

Geest die vuur en liefde zijt, breek de strakke banden; Gij die ons van angst bevrijdt, open hart en handen. Zachte bries die zalft en warmt, mensen doet ervaren hoe Gods liefde hen omarmt, vrede wil bewaren. Babel omgekeerd gemaakt: mensen die plots weten hoe Gods vuur ten diepste raakt, nieuw maakt, ongemeten. Geef ons dan weer…

Gij hebt uw Geest, uw vuur gegeven, uw Adem en uw levenskracht, maar waar is nu zijn gloed gebleven, zijn laaien waar ons hart op wacht? Wij zijn vermoeid door zoveel zorgen - geblust, getemd, uiteengegaan, wij wachten op een nieuwe morgen waar Gij ons weer rechtop doet staan. Laat nu uw licht ons weer doorvaren en leg uw woorden in ons…

Een strak blauwe lucht, een zon die onder gaat. Ik slaak even een zucht: God is een kunstenaar.…

Wat wilt U mij vertellen met dit veld vol pinksterbloemen nu ‘k even in de stilte neergestreken ben het lichte paars, bijna te mooi om te benoemen strijkt teder langs de houder van mijn pen hoe kan ik dit beschrijven wat ik diep van binnen voel ook zonder iets te zeggen Heer weet U wat ik bedoel. Dit pinksterveld vertolkt vandaag nabijheid…