men verhing de bordjes en nog pronkt hier het voormalige wapens en namen wachters bestaan niet meer ik kan de berg bestijgen door wijd open poorten binnen gaan het ongedekt rondeel waar soms de ommegangen stokken en men beschroomd de zuil van stilte ziet het hoog vertrek de open schrijn voor wie hier hoort zonneleen 33 zie…

Ik ben vergeten hoe het lied van de wijngaard klinkt waar tussen de distels een vergeet-mij-niet bloeit en ook een vinkje zingt Waar een zachte zuidenbries langs de ranken glijdt nu het geleden diep verlies nog altijd door mijn verlangen snijdt De twijgen door trossen krom gebogen ze gaan aan mijn gezicht voorbij helder staat mij slechts…

een vaste burcht pronkzuchtig de borden wapens aflijvige namen wachters bestaan niet meer amos kan zo hier binnen rondjes lopen in het rondeel huls van voormalige macht het hoofd is een carrousel van namen de naam een open schrijn een hoog vertrek na hoog bezoek ------------------------------------------- zonneleen 33 www.abelstaring.tk…

amos passeert pronkzuchtige borden met wapens en namen aflijvig hij neemt de maten op en tekent voor poorten een gaatje voor putten een punt de strenge wachters zijn gestorven het staat hem vrij te zijn toerist alleen maar ongeschoeid monstert hij het hemelhoog vertrek de schrijn voor wie hier hoort ----------------------------…

amos klimt benieuwd naar boven verhangen zijn de bordjes met naam en wapen van aflijvigen hij tekent voor het rondeel een cirkel voor de open poort een gaatje voor put en lijf twee stipjes wachters bestaan niet meer hij is alleen in de onbewoonbaar verklaarde ruimte het hoog vertrek een toevlucht van geslacht tot geslacht nu onder het…

Rozen waken in de nacht en vouwen hun handen stil en zacht om ’t daglicht te bedanken. Rozen flirten in de nacht met maanlicht en sterrenblauw. Ze snakken met vuurrode vacht naar zon en morgendauw. Rozen geuren in de nacht. Ze tuiten hun fluwelen lippen en houden eeuwig de wacht met één wens: zonnelicht nippen.…

Machtige woorden, zo leek het uitgesproken met daadkracht van weleer gevormd en opnieuw gewogen, nog een keer weggezonden, blank en schijnbaar onbesmet Weerkaatsend langs het pas gestolde bloed over een nieuw geslagen wond als bevroren echo’s in de morgenstond hangt aan de wand genageld mijn overmoed Verscheurd als spottende knapen trillen…

Bij het vallen van de nacht angstvallig in mijn bed gekropen sluimer ik al zacht en beleef mijn grote hopen. Mooie dromen heb ik nooit verwacht mijn geluk moeten bekopen het aangezicht van u geminacht en veroordeeld zal ik lopen. Maar, Ik ben u die leiden zal over ongebaande paden vanuit mijn ziel tot het heelal. Wij samen zullen waden…

Onder lagen, lagen tekst is een torso opgegraven en trots tentoongesteld op voetstukken en altaren; uitleg en commentaren van herders, theologen. Een onvolledig beeld wordt met wisselende hypothesen utgebreid en aangevuld tot een altijd nieuw verleden. Onbewust kijkt ieder heden naar toen met eigen ogen.…

Lenig en gekruist zijn beide benen Waaruit haar lichaam ontspannen spruit Rijke versierselen zijn haar buit Dat door delen zinnelijk geuit Levend heeft gemaakt de dode stenen Symbolisch rusten beide handen Malend rad van stille wijsheid In de boezem van haar leeftijd Waar slechts eeuwige vlammen branden. Ze kijkt zo zinnelijk, zo rustig…

In nevelen gehuld ontnam je mij de kracht om nog te huilen. En eveneens was je zo vrij om mijn ziel in te ruilen. De geur van zwavel waarvan ik braak doordringt nu heel mijn wezen. In jouw ogen staat de wraak nu duidelijk te lezen. Ik schreeuw het uit en ga tekeer, niets kan me nog helpen, te laat komt het verweer, het bloeden niet…

Tussen naamloze geschapen dieren In een land verdronken in rivieren Zocht ik waarheid, mensen schoon in naakte Kleren voor ‘t bewuste zijn ontwaakte Ze vertelden mij te zoeken, vrede Vrijheid zou te vinden zijn alsmede Vruchten om te eten, rijke bomen Schaduwrijke plekjes om te dromen Maar ik vond ‘t verdriet van tegendelen Het gebod, de…

amos de woestijn zal morgen bloeien als een roos ga naar buiten raap de rijm op voor de zon die smelten doet en koel je tong zodat die noemen kan de duizend soorten mos en ieder trillend haartje en de verborgen knop die op de lente wacht ----------------------------------------------- 24 december 2001 zonneleen 24…

Daar in de kleine vijver zag ik held´re lissen staan die kleurden zich vol ijver veel geler dan de maan. Daartussen, teer en teder stond trots een zwanebloem libellen streken neder verstrengeld in een zoen Insecten zongen zoemend hun vleugels schreven faam geen taal of teken noemend ontstond er toch een naam Nu wilde ik wat dichter…

Wat is dat, "het vasten", in het jaar van de Heer? Het eindigt met Pasen, Hoe zat dat ook weer? Geboren met Kerst, bij de beesten op stal. In de kou en armoedig, met herders en al. Zijn boodschap, in pijn en bespotting volbracht, toont ons idealen en liefde, vermoord onder menselijk gezag. De dood overwonnen, herboren in God. Dat…

Ik zag de hemel nieuw en nieuw de aarde, want d' eerste schepping was voorbijgegaan er was geen zee- haar dreigen is gedaan, nu onze God het koningschap aanvaardde. En uit de hemel zag ik nederdalen de heil'ge stad, een nieuw Jeruzalem, als bruid getooid voor haren man door hem wiens gramschap brandd' in zeven gouden schalen. En 'k hoorde…

Er dwarrelt kennis door ons hoofd geen ruimte voor toeval of een wonder geen goden meer, we kunnen zonder de geleerde heeft ons van hen beroofd We knutselen ijverig aan dromen waarin we roemend verder gaan de technocraat verdrijft de vromen bouwt zelf de benen waarop we staan Maar langs de lang verlaten wegen klimt zacht de bede op onze…

aan mijn voeten liggen mannen en vrouwen nauwkeurig aaneengesloten tot het verdwijnpunt van deze waanzinnige weg vol strijdende geloofsovertuigingen stroomt bloed als cement tussen kinderhoofdjes en ledematen, een doorweekte jurk met gele bloemen een gouden ring door een woeste beschaving als bermafval achtergelaten.…

Ik plukte zo maar achteloos wat letters langs de beek verborg ze in een hoedendoos en kuierde nog een week Toen ik later heimlijk blikte door een spleetje langs de rand zag ik hoe God de woorden schikte in een bovenaards verband Zag zijn hand de taal beroeren zoals geen schepsel roeren kon liet mij op zijn Woord vervoeren naar een rustplaats…

Kaal en in een strak gelid langs eeuwenoude oprijlanen in uniformen fijn van snit staan ze melaats, oude platanen De torenschaduw bedekt hun naakt gebroken takken, ongespalkt de vrieskou heeft hun hart geraakt met rijp de kruinen witgekalkt Een zwijgende stoet van trieste bomen staat roerloos onder het klokgeluid het goddelijk spel, niet…