347 resultaten.
Ongeschonden
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
154 In het grote blauwe woelen
van de wereld schitteren
okergele Zonnebloemen
in een vaas
Hun uitgesproken
zeggingskracht
in drie tinten geel
bijeengehouden
Door moederlijke
troostrijke armen
zachtjes wiegend in
ongeschonden samenzijn…
Vrij landschap
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
77 Het landschap neemt de vrije hand
van de schilder mee in haar zonnebad
verfstreken kenmerken specialiteiten
die in het groen zo vruchtbaar zijn
oker zijn de dromen van de oude man
zonneschijn op het eelt van zijn hart
een zandpad kronkelt zich in vergezicht
zijn blote voeten voelen warm
nu wordt het tijd voor een groots gebaar
een kleur…
Model
netgedicht
3.0 met 12 stemmen
48 Je staat voorzichtig model
voor mijn onzekere schaduw
het vileine grauwe spook
dat onder mijn bed slaapt
ik wil niet dat je bij me blijft luisteren
of dat je verdwijnt in het duisteren
schreeuw alsof je een leeuw bent
zwijg als de sneeuw in de bergen
en laat me niet moederziel alleen
sta niet model om me alleen te laten
schemering…
bewogen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
51 met weinig middelen verbeeld:
een paar flarden van huizen
karrensporen in de sneeuw
een heuveltje met paaltjes
en mensen die geschrokken
opkijken als de grote komeet
zijn licht op hen schijnt
verbeelding angst ontzag
vallen in één ogenblik samen
rakelings passeert
de komeet de aarde
de hemel komt even dichtbij
het beweegt de mensen…
een vogeltje van verf
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
58 voor een witgekalkte muur
het vogeltje van verf
een kettinkje aan zijn pootje
de witte muur leidt
onze ogen naar het puttertje
vogeltje op de voorgrond
distelvinkje in losse zichtbare
penseelstreken vastgelegd
vogeltje met een verhaal
het put zowat zijn eigen water
bijna kwetterend tinkelend
ook in vlucht…
Maar als ik niet schilder…Ode aan Ruurd Wiersma
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
49 rond het raamkozijn
is het lente naast de
haard is het zomer
op de laatste wand
is het herfst
een meertje met
het riet waar hij
met zijn vader
riet sneed
tussen de deuren
is het winter
twaalf uur aaneen
sneeuw geschilderd
zonder te eten maar
als ik niet schilder
was ik zomaar dood…
De kwast en de wilgen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
26 Ze vormden samen
een merkwaardige combinatie
in het zoete duister
van de volmaakte liefdesnacht
de kwast en de wilgen
en de lichaamswarmte
van zijn beminde geliefde
een bekende fotografe
er kwam weer
regen in de schilder
tranen, nodig
voor de onstuimige rivier
in deze breekbare stilte
vol abstracte wellust
passie en ordinaire…
Hopperiaans
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
84 de blauwe nacht
zwijgzaam en stil
nachtuilen dier en
avondmens
een nachtelijk kantoor
je kunt niet
binnenkomen
er is geen deur
tankstation aan het
einde van een snelweg
het huis in de buurt
van de spoorweg
in de ochtendzon
zit zij op het bed
staart naar buiten
wat gebeurt er
als je alleen bent in
een stilgevallen stad…
Gerbera, gerbera
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
71 Wie heeft jou zo keurig gecomponeerd,
enorm roomkleurig samengesteld?
Je zegt: 'Kijk mij eens aan.
Mijn kleurpalet contrasteert
diepzinnig met mijn oog.'
Moet toegeven dat ik geboeid
een magisch gat in kijk... Ontkom ik
of los ik op in een peilloze ruimte?
Ondertussen verpozen bijtjes, vliegjes en
ander gewemel zich in je zoetigheid..…
Johannes Vermeer
netgedicht
3.0 met 31 stemmen
770 Het licht valt weer op
de juiste plek bij de armsten
verzacht de buskruit dampen
zijn atelier ademt sfeer
het alledaagse houdt op linnen
doet ‘t licht met kleur bestrijken
tot onze verbazing keer op keer
op het gezicht aangebracht
in lichtpunten zonder smoor
zien wij het wereldse schitteren
met een parel aan haar oor.…
Kleine perenboom
netgedicht
4.0 met 8 stemmen
61 Toen onverwacht het pad zich boog
stond ik oog in oog met een
- uitgebroken naar het licht -
kleine bloeiende perenboom.
Zijn knoestige stam en takken
- een ademtocht in de lente -
openden wijd het weerloze hart
dat zich vulde met lichte tinteling.
Mijn ogen streelden de bloesem
raakten het donkere stamhout aan.
In het laatste licht van…
't Puttertje vereeuwigd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
51 Subtitel: Opsmuk
't Puttertje vereeuwigd
Voor altijd in de kunst
Rembrandts leerling
Fabritius' werk
17de-, dus Gouden Eeuws
Kortom, voor altijd sterk
't Puttertje staand op een
Soortement van stoof
Zonder angst en beven
Twittert 't maar door
Echo richting zwerk
Artistiek productief
Communicatiemerk
Op zichzelf, niet alleen
't…
de doden komen altijd terug
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
93 daar loopt hij dan
een kleine montere man
in korte broek
baardje
het tanige bovenlijf
ontbloot
verwarde piekharen
steken onder de
verfomfaaide hoed
pretoogjes glinsteren
achter de ronde bril
slaapzak onder de arm geklemd
de waterzak in zijn hand
een zweetdoek bungelt
aan de riem van zijn kaki broek
no dead man walking…
Wat voorbij gaat
netgedicht
4.0 met 20 stemmen
873 Door de flarden heen
die voor hen gewoon waren
verbaast de wereld opnieuw
met een dromerig Den Haag
een voorbijganger
in een tot sleets gedragen jas
maakt geen goede sier meer
zijn gang is zwaar
bij stilaan verderkomen
portretteren hij en deelgenoten
een voorbijgaand tijdsbeeld.…
een klein atelier in Saint-Rémy-de-Provence
netgedicht
4.0 met 9 stemmen
94 de levenloze
schuwe zijdelingse blik
schichtig wantrouwend
grijsgroene kleuren
het paletmes vlakt de verf
van zijn blik niet af
de verlorenheid
wie ziet hij in de spiegel
blootshoofds open jas
naar binnen gekeerd
hartverscheurend zelfportret
de oogopslag…
Levensteken [voor Gís Marí]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
105 Verbeten, onverdroten
in de steen nieuw leven steken
zodat ze zich mijn levenslust verschoten
aan mijn steken en mijn teken zullen blijven stoten
de strijd, het zwoegend zweten is vergeten
nu ik voor altijd iets beteken.…
een lege lijst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
59 in de vroege morgen
geurde de jasmijn
toen zij
naar het water liep
ze klemde een lege lijst
onder de arm
haar ogen verfden
de zee met de zee…
Doekval
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
67 Ik, gevallen doek
hang droevig en beticht
verloren in een schemerende hoek
naar licht en zicht.
Mijn faam is zoek
de rest is het gesjochten
van kunstgeschiedenis en domme duitenmis
die veel te innig zijn vervlochten.
Beroemd stond ik als duur te boek
tot kenners die zich zelf benoemden
mij redeloos ontroemden.
Hun loon mijn hoon, werd…
Verfvuur [voor Gís Marí]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
65 Hij broedt
terwijl hij voor haar zit
en zij hem lokt in maagdenwit:
omdat het moet.
Zijn eerste kwast is
op de tast
als in een lelieblanke duisternis.
Dan woelt hij verf in coloriet en klodder
bevoelt bevecht beziet de kleurenmodder
koelt het goede van zijn woede
totdat de chaos lijkt beslecht.
Maanden vele uren verder veegt hij
bezielt…
Haagse spiegelingen
netgedicht
4.0 met 32 stemmen
1.021 In de verte gloort het uitzicht
over een Haagse gracht,
nu gedempt en de idylle voorbij
het getouwtrek
aan wat overeind moest blijven,
bood niet voldoende houvast
aan de rust, ruimte en statigheid
waarmee schoonheid is verbonden,
haar weerschijn doet mij verlangen.…