1.738 resultaten.
Donderdag, half tien
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 157 Vanavond is het weer zo'n avond
Het regent, en ik heb boeken
besteld en weggegooid. Ooit
vind ik de Heilige Graal wel.
De muziek die streamt is op zijn einde,
de naderende stilte wordt gevuld,
door kaarslicht op tafel en
in de vensterbank.
Venkelthee staat af te koelen
tot drinkbaar. Een verstorende
reclameboodschap leidt de stilte in…
Uitstel
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 62 niet zelden
roepen woorden
mij uit de mond
vervliegen spinsels
in notenschrift
zonder zang
komt alle hulp
voorspelbaar te laat
blijft niets
van weinig over
houdt de klok rust
tot nader order
leve scharreltijden
met vrije uitloop
kwetterbeek
schatergoud
klaterlach
geen eeuwig
zo bestendig
als voorlopig…
Na verloop van tijd
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 88 ja, er is nog ruimte
tussen vloedlijnen en
wassende maan
nog tijd te gaan, stranden
te struinen, te verstuiven
als duinen, totdat we
verliezen in verdwalen
het lichaam mank gaat
we grond en ogen met
sterfhout behangen
wennen aan vocht uit
verse wonden, wennen
aan de bres in de haag
troosten met snoep
dankwoorden spuien…
Hem ontgaat niets
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 180 De oude, handgesmede kerkhofpoort
zal altijd open staan. Het zien van zerken
geeft velen rust en godlof soms een woord.
Ter nagedachtenis en tot verwerken
van de dood, wetend van die sterfelijkheid
schept men er vrede binnen eigen perken.
Ook hoge hoeders van de hoffelijkheid,
de bomen, die sinds jaar en dag hier staan
zo groots en…
oude straat
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 129 ik ben er laatst
met de trein
nog eens
langsgereden
vanaf
het viaduct gezien
zag ik nog
net de straat
zo ogenschijnlijk
niets geleden
maar ik weet
het best
't is van dichtbij
een diep
doorgroefd gelaat…
de puddingstukjes blues
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 330 loopjongensgebak noemde men
het in de volksmond...
uit resten van allerhande soorten
oud gebak schiep de bakker van
de co-op een soortement van drab
versierde het vervolgens met glazuur
en verkocht het spul niet al te duur
toch vreemd is het te weten dat
ik daarvan durfde te eten
doch door nostalgie gedreven
zou ik er zo weer een…
draad
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 62 ik scharrel rond
in uitgewoonde dromen
hoe spint het hart
een draad naar
toen ik vliegen kon?…
Wanordelijke rust
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 176 Hij draagt de dagen van een oud land
zijn aanblik even grijs als het licht
van een gesloten mijnstreek
- waar onzichtbaar littekens zich
in donkere gangen als versteende navelstrengen
dwars door de leeggeroofde aarde
zwartommuurde wegen banen -
gevallen maar niet gevloerd
verdoofd en schijnbaar zonder levenssap
wordt nieuw leven voortgebracht…
Spiegelbeeld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 157 De spiegel kent al mijn dagen
de twinkelende morgens met vers opgestegen zonlicht
frisse tijden als aanloop naar een ongepelde dag
als een maagd glanst het onbevaren water
onwetend van verre spanen en peddelslagen
het jonge uur kent slechts één kleur
- de tint van ontdekking -
ook de stervende reflecties van dit etmaal
vallen stil in een schimmig…
dag moeder, wees gegroet
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 192 ze heeft ons gedragen
in ons prille begin
wij droegen haar
naar haar laatste einde
vijf wezen brachten
haar een laatste groet
dag moeder wees licht
lichter dan je nu al bent…
SPOOR.....
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 154 De trein
voerde ons
naar de stad
Maastricht
Aan Boxmeer,
Venlo,Roermond
gingen we
-in boemelvaart-
voorbij
Het was
'n zondag
van regels geen maat
van sores vrij
We lieten ze
links of rechts
liggen
zoals 'n gedicht:
in grote lijnen
nog
niet uitgewerkt
....onafgemaakt
Maar wel
op het spoor.…
Lichtjaren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 172 we vierden een verjaardag
bliezen kaarslicht tot leven
we dronken wijwater, sliepen
en werkten, tot verder weg
we namen onze tijd sindsdien
gingen voort, tot het bestaan…
gedeeld
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 96 het licht haalde ons
uit huis toen de zon
besloot te schijnen
ze kleurde onze woorden in
we namen de tijd
met eigen handen en voeten
gaven we vorm
aan gedeelde herinneringen
waarvan we nooit zouden weten
hoe het eigenlijk was geweest…
Een klein gebaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 zonder dat we er bij stilstaan
zijn we steeds op doorreis
en trekken bomenrijen voorbij
langs viaducten over dalen
je hoogte valt koud op het dak
daarmee wijken alle talen
zwijgend of niet, onverstaanbaar
het gaat immers om het gebaar
om het moment zonder misbaar
toen we samen aten en dronken
ik zie een hand grijpen naar glas
genoegzaam…
zuiderpark
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 273 geordend buiten
Haags paradijs
van toen
Adam & Eva
verheven
op pilaren
zomers domein
van een
zwaan kleef aan
op wielen
die vast allang
verloren
is gegaan…
Februariwater
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 144 In de nachten van de vroegste maanden
van elk passerend jaar
bestaat er iets dat water drijft
om zich te verharden
om voor vormen te kiezen
die oude wetten niet toestaan
maar water laat zich niet strikken
in richtsnoeren van gewoonten
het uiterlijk wordt in contouren gegoten
van warme verbazing
zoals dichters profielen schetsen
van onbestaanbare…
En de zee was niet meer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 191 De houten zee schep ik in blikken emmers
drenkelingen worden eruit gezeefd
sloepen en boeien werp ik terug
op de door eb schoongespoelde bodem
een zwoele bries blaast de kleuren droog
dolle meeuwen storten zich
op een zeekaart zonder water
duinen en dijken kijken werkloos toe
in het stuifzand dolen de schippers
er valt vers licht op eeuwenoude…
vlammetjes van weleer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 281 de vlammetjes achter
mica ruitjes als tongetjes
die een verhaal vertellen
over de vervlogen tijd
toen alles nog sober was
en het leven zó leefbaar
jezelf betrappen op een
hang naar warmte en
een vleugje heimwee
dat is wat het is…
RITME
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 103 Het avondrood in purper
getooid, is al verleden tijd.
Een serene stilte
overvalt de ruimte.
Overmorgen is het zó.
De druk even weg,
een ritme beteugeld.
De geur van ontspanning
voltrekt zich in
getemd ademgeluid.
Louter weelde in
het ochtendblozen.
Intens geluk zorgt
voor een zichtbare
glans.…
Wat mij beweegt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 141 de dood staat aan de deur
dichterbij dan ooit
nog net niet postgevat
vraagt hij wat mij beweegt
om mij hier op te houden
mezelf uit evenwicht te schrijven
de nacht hangt stil tussen ons in
boven slaapt alles wat ik liefheb
maar de tijd loopt steeds verder leeg
hoe moet ik mezelf vergrendelen?
zodat hij geen beslag op mij kan leggen…