1.784 resultaten.
Een zondagmorgen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
280 Een zondagmorgen ziet niet om.
Ziet uit naar een preek die na
een zware week iets teruggeeft
van waarmee een verleden maandag
eens begon.
Een zondagmorgen breekt af
de zorgen; geeft iets terug
van een innerlijke kracht in
de geest verborgen. Een hart
verhard door de doordeweekse
strijd, krijgt op zondagmorgen
een kans die niet aan…
de stad
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
332 de stad
mijn buitenjas die
me omringde
meeboog en me
soms verwarmde
de stad
waarvan ik de
meeste straatnamen ken
maar niet die van
alle mensen
de stad
de buitenjas die me
meedogenloos overviel
en me achterliet op
onbuigzaam asfalt
de stad
de kleine buitenjas
die jou en mij omringt
met ons meebuigt en
ons wonderbaarlijk verwarmt…
bij dag noch nacht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
294 Als Venus niet meer de nacht afsluit
En wolken in blauw rond zweven
Het riet rustig noch luid
Overdag is gaan bewegen
Nat gezicht nog zeldzaam is
Verdwijnen geschreven woorden
diep in een nis
Niet zuiden noch noorden
Het huis voor de schaduw is levend
Overdag onder het einde der hemel
Een schouwspel vertekend
Zoals een spreuk op een muurtegel…
Manier om te overleven
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
337 Wie de beloofde glans
van z'n toekomst doorstaat,
draagt een bloeiende woestijn
in de ogen, vermomd in de
schaduwen tot aan de dageraad
in waar hij tot bedaren komt en
hij de jaarringen van z'n leven kent
die echo's gevormd in de medeklinkers
en geschreven in de stemmen van de wind
tot aan de ouderdom door de jeugd
verstomd de…
Blessuretijd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
254 de dagen zullen zich niet hertellen
daarvoor ontbreekt het aan jaren
we zouden elkaar nog vertellen
welk verleden we konden sparen
dan is het moment reeds daar
en zijn we ontdaan van onze last
door spijt is alles vloeibaar
herinnering vervlogen op de tast
de laatste droom doodgebloed
nu lopen we uit de pas
is toekomst voorgoed…
Het wonder
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
285 Onverwacht
bespringt het me.
Ongevraagd
kruipt het onder mijn huid.
Zomaar
schakelt het mijn oordeel uit.
Het is niet wat ik besluit of wil.
Onverwacht opent het mijn ogen.
Ongevraagd laat het me luisteren.
Zomaar zet het mijn horloge stil.…
Onderste stenen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
295 dit verleden is herleesbaar,
van omkeerbare waarde
met kalmte die moeiteloos
handhaaft, het kabaal dat
tot stilte maant, de netten
die zijn binnengehaald
zonder de vlakte van het
water te verstoren, in kringen
die vluchten voor de steen,
hopeloos voor herhaling vatbaar…
Verwegzuster
netgedicht
4.1 met 10 stemmen
336 Van wie ik ooit hield
in jeugdige dromen
vol overmoed en energie
Je woorden ademen vrijheid
maar ook heden vol verleden
nostalgie zonder toekomst
Laat me maar dromen
dromen zijn sterker
dan elke dood…
Philips 17 TX 123U
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
314 Morgen gaan we hem ophalen,
de trouwe Philips 17 TX 123U,
na zestig jaren vergetelheid.
Benieuwd ben ik,
of hij nog voor me spelen wil.
Benieuwd ben ik,
naar mijn goede ouwe tijd.…
Gezien vanaf een duintop.
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
309 Verlangen deed ik,
naar idealen die onbereikbaar zijn.
Vrede in een mannelijke wereld.
Gelijke rechten voor allemaal.
Idealiseren van vrienden en vrouwen,
van wie je nooit iets hoeft of moet.
Edel van geest, een tijdloos lijf.
Helemaal trouw en alleen maar goed.
Onbestemd zoeken naar betere huizen,
met chique keukens en grote tuinen.
In…
Vooruit
netgedicht
3.5 met 8 stemmen
494 Vooruit dan maar, er is geen weg terug
We stappen nimmer in hetzelfde water
De tijd stroomt achterwaarts en vroeg wordt later
Verloopt zij traag, dan gaat ons leven vlug
Het bonte nu verbleekt in het verleden
De waterrimpel stolt op ons gezicht
Zij wist de voetstap uit van onze schreden
Zacht knarsend schuurt in ons het tijdsgewricht
Ons…
wegwerppoëzie
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
384 in de jaren zestig van de vorige eeuw
had je een periode dat wegwerppoëzie
erg populair was...
dichters rolden over elkaar heen
om iets wat in de goot lag
als eerste te bemachtigen
de lekke tennisbal sigarenbandjes
het lege blikje Heinz sandwichspread
kortom een teveel om te benoemen
later toen de jeu er een beetje af was
werd alles…
Nu
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
368 Ik draag het heden
Onder mijn armen
Met mij mee
Continu
Verandert het heden
Naar verleden
Dat mij ongewild steeds volgt
Verandert toekomst
In het heden
Draag het even met me mee
Probeer het dan weer te vergeten
En te leven
Zoals ik in het verleden had gewild…
aan het oog onttrokken
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
333 tweeduizend jaar ben je
adembenemend jong
je kinderlijf tachtig
stamelende centimeters lang
bij toverslag verdwenen
Isis' krachten
Ra stolde de zon
Horus doofde het licht
de mens stolde
het vloeibare lichaam
van de kleine jongen
tot onvergankelijkheid
de zachte hand van Anubis voerde
het kind naar het dodenrijk
de oever langs…
Driekoningen - Epifanie
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
672 De opmaat van het verse jaar bespant
de grond met flinterdun wit vilt. De lucht
kneedt winterharde wolken, dicht beplant.
Een toverhazelaar pakt uit. Berucht
bericht van kale klauwen waar als vaan
een gele sjerp in hangt. Zo schel als goud
van ver. Van dichtbij zie je sterren staan,
van bloemblad, warm gekruld. Het hout blijft koud.
Kijk…
Nachtleven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
327 Wanneer ik de slaap niet vatten kan,
ga ik naar beneden, steek een kaars aan,
en ga aan tafel zitten.
En luister, naar het bewegen van de tijd.
In het suizen in mijn oude oren.
In het stromen van mijn adem.
In het tikken van de klok.
Ik zie, hoe dode dingen leven.
In kleuren die kleuren gaan.
In de nerven van de tafel.
In tulpen in een…
Ik ben van die tijd
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
318 Ik ben van die tijd;
van voor deze tijd.
Ik heb geen spijt
te hebben geleefd
voor deze tijd.
Want de tijd voordien
heeft mij ingewijd;
en de tijd van nadien
heeft mij van zijn
beklemming bevrijd.
Ik ben van die tijd;
zonder voorkennis van
deze tijd. Ik heb de
uitkomst van deze tijd
niet voorbereid; maar
de gang haar te beleven…
De tijd vliegt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
386 De tijd vliegt.
Maar wat niet liegt
dat is de tijd.
Een oud jaar raakt
zijn verleden kwijt,
dat hem ontnomen zal
worden door het
nieuwe bewind. Het omzien
naar geleefde tijd wordt
door de toekomst even verblind.
De tijd vliegt.
Maar wat niet liegt
dat is de tijd.
Het oude jaar torst
een zandloper met vlijt,
die iedere laatste korrel…
We zullen wel zien!
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
365 Tegen het einde van het oude jaar,
voel ik aandrang om terug te kijken.
Vlak voordat het nieuwe jaar begint,
heb ik zin om vooruit te willen zien.
Als niet-roker rook ik graag een sigaartje,
om het leven beter waar te kunnen nemen.
Dan wordt het weer tintelfris in onze kop.
Wanneer we niets doen en aandachtig kijken,
lossen ook problemen vaak…
Brekend in een kus
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
275 Door de schaduw
in mijn rugzak
besta ik niet, al
was het maar voor
even de dorst gelest
uit de tijd van gisteren
voortgestuwd en
aangevuld met andere levens
blijft hij mijn vriendin,
zwanger van een aanstormende golf
eerst veraf, nu angstig dichterbij,
wie niet wil winnen,
heeft al verloren,
kom aan mijn borst
spat in mijn…