Onverwacht bespringt het me. Ongevraagd kruipt het onder mijn huid. Zomaar schakelt het mijn oordeel uit. Het is niet wat ik besluit of wil. Onverwacht opent het mijn ogen. Ongevraagd laat het me luisteren. Zomaar zet het mijn horloge stil.…

dit verleden is herleesbaar, van omkeerbare waarde met kalmte die moeiteloos handhaaft, het kabaal dat tot stilte maant, de netten die zijn binnengehaald zonder de vlakte van het water te verstoren, in kringen die vluchten voor de steen, hopeloos voor herhaling vatbaar…

Van wie ik ooit hield in jeugdige dromen vol overmoed en energie Je woorden ademen vrijheid maar ook heden vol verleden nostalgie zonder toekomst Laat me maar dromen dromen zijn sterker dan elke dood…

Morgen gaan we hem ophalen, de trouwe Philips 17 TX 123U, na zestig jaren vergetelheid. Benieuwd ben ik, of hij nog voor me spelen wil. Benieuwd ben ik, naar mijn goede ouwe tijd.…

Verlangen deed ik, naar idealen die onbereikbaar zijn. Vrede in een mannelijke wereld. Gelijke rechten voor allemaal. Idealiseren van vrienden en vrouwen, van wie je nooit iets hoeft of moet. Edel van geest, een tijdloos lijf. Helemaal trouw en alleen maar goed. Onbestemd zoeken naar betere huizen, met chique keukens en grote tuinen. In…

Vooruit dan maar, er is geen weg terug We stappen nimmer in hetzelfde water De tijd stroomt achterwaarts en vroeg wordt later Verloopt zij traag, dan gaat ons leven vlug Het bonte nu verbleekt in het verleden De waterrimpel stolt op ons gezicht Zij wist de voetstap uit van onze schreden Zacht knarsend schuurt in ons het tijdsgewricht Ons…

in de jaren zestig van de vorige eeuw had je een periode dat wegwerppoëzie erg populair was... dichters rolden over elkaar heen om iets wat in de goot lag als eerste te bemachtigen de lekke tennisbal sigarenbandjes het lege blikje Heinz sandwichspread kortom een teveel om te benoemen later toen de jeu er een beetje af was werd alles…

Ik draag het heden Onder mijn armen Met mij mee Continu Verandert het heden Naar verleden Dat mij ongewild steeds volgt Verandert toekomst In het heden Draag het even met me mee Probeer het dan weer te vergeten En te leven Zoals ik in het verleden had gewild…

tweeduizend jaar ben je adembenemend jong je kinderlijf tachtig stamelende centimeters lang bij toverslag verdwenen Isis' krachten Ra stolde de zon Horus doofde het licht de mens stolde het vloeibare lichaam van de kleine jongen tot onvergankelijkheid de zachte hand van Anubis voerde het kind naar het dodenrijk de oever langs…

De opmaat van het verse jaar bespant de grond met flinterdun wit vilt. De lucht kneedt winterharde wolken, dicht beplant. Een toverhazelaar pakt uit. Berucht bericht van kale klauwen waar als vaan een gele sjerp in hangt. Zo schel als goud van ver. Van dichtbij zie je sterren staan, van bloemblad, warm gekruld. Het hout blijft koud. Kijk…

Wanneer ik de slaap niet vatten kan, ga ik naar beneden, steek een kaars aan, en ga aan tafel zitten. En luister, naar het bewegen van de tijd. In het suizen in mijn oude oren. In het stromen van mijn adem. In het tikken van de klok. Ik zie, hoe dode dingen leven. In kleuren die kleuren gaan. In de nerven van de tafel. In tulpen in een…

Ik ben van die tijd; van voor deze tijd. Ik heb geen spijt te hebben geleefd voor deze tijd. Want de tijd voordien heeft mij ingewijd; en de tijd van nadien heeft mij van zijn beklemming bevrijd. Ik ben van die tijd; zonder voorkennis van deze tijd. Ik heb de uitkomst van deze tijd niet voorbereid; maar de gang haar te beleven…

De tijd vliegt. Maar wat niet liegt dat is de tijd. Een oud jaar raakt zijn verleden kwijt, dat hem ontnomen zal worden door het nieuwe bewind. Het omzien naar geleefde tijd wordt door de toekomst even verblind. De tijd vliegt. Maar wat niet liegt dat is de tijd. Het oude jaar torst een zandloper met vlijt, die iedere laatste korrel…

Tegen het einde van het oude jaar, voel ik aandrang om terug te kijken. Vlak voordat het nieuwe jaar begint, heb ik zin om vooruit te willen zien. Als niet-roker rook ik graag een sigaartje, om het leven beter waar te kunnen nemen. Dan wordt het weer tintelfris in onze kop. Wanneer we niets doen en aandachtig kijken, lossen ook problemen vaak…

Door de schaduw in mijn rugzak besta ik niet, al was het maar voor even de dorst gelest uit de tijd van gisteren voortgestuwd en aangevuld met andere levens blijft hij mijn vriendin, zwanger van een aanstormende golf eerst veraf, nu angstig dichterbij, wie niet wil winnen, heeft al verloren, kom aan mijn borst spat in mijn…

Verworpen in de strijd, geen doel dat het middel heiligt, we worden door onszelf gestenigd, oneindig traag door tijdsbeelden gepijnigd rollen de vurigste stenen aan om in de laatste uren tegenover elkaar te staan, vonken bloed en hoop die samengaan in de samenloop van eb en vloed van nog te verkennende structuren…

Wie één gewone dag beleeft als één heel leven, beleeft een ontdekkingsreis. Gewoonten? Vergeet ze maar! Sleur? Wat is dat nou weer? Wat is er gewoon aan wakker worden alsof je opnieuw wordt geboren? Wat is er normaal aan inslapen zonder dood te gaan? Eén gewone dag is een unieke mix van doodgewone dingetjes, van gebeurtenissen en ontmoetingen…

op tijd recht de rug het verhaal dat bij nacht doorregen is van diepe wentelingen, repen van hangende dromen sloffen mee op de restanten van een late geeuw oogleden tossen om de wijn die als een surrogaat het laatste beetje rood weerkaatst aan het gehemelte dat de dag weerstaat met het ontkurken van alle beleden raad die weloverwogen werd…

Wanneer meningen me hebben verward. Wanneer het in mijn kop gaat gisten. Wanneer ik ben vastgelopen op mijn pad. Dan wil ik weten wat de wijzen wisten. Weer verlang ik naar dat stille meer. Daar ga ik zitten op een houten bankje. Het water stroomt er als mijn eigen leven. Onzichtbaar blijft de geheime levensbron. En toch, wat troebel is…

De mus tjilpt precies als toen ik kleuter was. De zwaluw lijkt als twee druppels water op die van mijn jongensjaren. De mees vliegt onveranderd doorheen mijn leven. Alleen ikzelf, dacht ik vol zelfbeklag, evolueer ten dode toe.…