Ploegen van genadeloze hardheid hebben de akker omwoeld. De rangorde van aardse lagen is resoluut doorploegd. Door het kalme land zijn in rekenschap diepe voren getrokken en met de scheiding van lichaam is zwijgzaamheid doorbroken. Ergens begint te dagen, het wie en wat, over de vlakke grond die geen heuvelen meer bevat. Het stoppelveld…

Weer jaagt gierend de storm door de vrijwel kale takken van de stokoude boom, die nu echt kraakt en steunt; de knoestige bast van zijn stam vertoont zeer diepe scheuren. Knarsend kreunend verliest hij uit zijn zwaar gehavende kruin de gebroken dorre twijgen. Het laatste blad valt en hij weet dat in het voorjaar geen nieuw groen meer…

zoals in schemerduister van de valavond alles zal vervagen zo zal het gaan met ons geheugen met uren van vervlogen tijd groeit taal tot onvolkomenheid verliezen woorden kleur en klank gaan zinnen telkens vaker mank zal kracht van taal en tijd verloren gaan in eeuwigheid…

De wintertijd is 28 oktober ingegaan. -------------------------------------- De wintertijd is heden aangebroken, Dus gisteren de hele dag die strijd: Eén uur erbij, of zijn we één uur kwijt, En dat probleem, dat blijft dan in mij spoken. Vertwijfeld moet ik ook mee overstag, En meegaan in de orde van de dag.…

Herfst in wintertijd De klok een uur terug Zomer zijn we kwijt De kou hangt in de lucht Vorst op autoruiten Vogels op de vlucht Blaadjes van de bomen Oktobergloed in het bos Laat november komen December komt eraan Maand van vele feesten Denk er nog niet aan Herfst in wintertijd Laten we dat vieren Met een uur respijt !…

vergeet de dalen en kraters die zijn gebrand in je kern gekerft tot diep in de lijnen van jouw krijsend bestaan leef naar paarse hoogtes als de laatste minuten van lachen en tranen vier je ademen met het stromen van de wind vraag de zee te zingen tot de morgen komt…

Kijk je in slechtere tijden met heimwee terug naar wat je toen had maar toch niet goed genoeg was besef je wat je nu mist Was het niet in betere tijden dat je vergat dat het goed ging teveel bezig met nog weer beter in plaats van gewoon te genieten van wat het nu je toen bood…

Schouder aan schouder Staan boeken in de rij Om stof te verzamelen In los verband Om zich te bedekken Met oogluikend grauw Dat neerdaalt Uit aangeroerde ruimte Hand in hand Gaan titels aan de haal Met evenwicht En geduld Om zich te verzetten Tegen de tijd En vergetelheid Die nemen het nogal nauw…

In ’t raamkozijn een meisje van dertien dat het leven nog ziet als spannend boek, met haar Arabische prinsessen-“look” zich de dochter waant van een bedoeïen. Bijna geen kind meer speelt ze met hoofddoek nog een hemels meisje, maar ongezien voelt ze zich innerlijk heel feminien en smacht naar iets moois op elke straathoek. In één vertrek…

(Het leven als kunstwerk) Met mijn handen die Hij gemaakt heeft schep ik een kleine hemel over land en water en later rots en strand pover en verlaten alles wat nog in mijn herinnering leeft De wind draait om oud gebergte, om lovertjes en platanen waar liefde pijn verdreef Dit is wat Hij mij geeft iets sterkers om in te geloven…

Waarin hoop nog alle ruimte heeft regenbogen herkleuren de zon eindeloos niet onder gaat woorden stil ongesproken zinnen ongelezen nog denken voorlopig onoverdacht het zalig nog niet weten van een hoofd ver weg ergens in de wolken wie wil de kilte al voelen als de warmte er nog is…

ik spreek zoals angst niet is te rijmen en volle wolken mijn bestaan dreigen te overvallen; de dagen zijn de psalmen uit een onware bijbel trots is als water zonder zichtbaarheid ergens waakt de rust en stilt mijn honger naar driftige lusten het leven raakt het vuur en omhelst het gevoel in een diffuus ogend licht gelaten zegent het gemoed…

het leven een tijdlijn die ons bindt, een gegeven die je zonder liefde niet vindt laat september, de komende dood huilt in het groen de wind beeldhouwt de polder in een verloren segment de horizon verlost van schuld staakt de zichtbaarheid en verhult zich in een zilveren nevel waar meeuw en kind gezamenlijk sterven er is geen eind als…

In tijd is ons leven een fractie van iets dat wij niet echt kennen, want tijd in tijd is ooit gegeven aan mensen die omfloerst door emotie verzwakt in tijd, los van tijd aan ons voorzien, een hel doorgaans fel moeten bestrijden In tijd is de hemel hier oneindig ver vandaan als boven het gewelf sowieso al iets bestaat Wie danst met de…

wat verkrijgt de dood in zonden die weemoedig kwetsbaarheden raken, een gestalte zonder vlees het verlegt des krijgers moed en herrijst als duizend soldaten in mijn hand het verhardt zoals de stolsels die hersenen verkrampen en bleke delen het schaambeen markeren met een oud medaillon het verstijft en verteert en reïncarneert in goddelijke…

heel en niet half half en niet een tiende houd me vast zegt het moment, laat me niet vallen verdrinkend in de tijd klinkt zijn echo na in eeuwigheid dringend wil de druppel die voortdurend in de stroom vergaat gezien gehoord worden, nogmaals, dat voortdurend sterven bevalt me niet, wendt het moment zich een korte stonde tot de wind het…

dit is van willen het begin de spin heeft haar web gesponnen en zit er doodstil middenin het grote wachten is begonnen mij schiet nu even niets te binnen we wachten wel de spin en ik zij op haar prooi en ik op zinnen wij vangen duur in ogenblik een zwerm zwaluwen in het zwerk zwiert rond de toren van de kerk mij prikt een mug,er krassen…

kleur spreekt samen in kalk een portret uit duizenden een steunpilaar, zeg maar balk woorden doen deze wereld duizelen selenietsplinter in m`n vinger en de korst sluit lucht af een najaarsblad blijft een beginner maar nooit begonnen. laf raadzaam als schaatsen op een ijsbaan, en maar lachen je kan dit nergens plaatsen ondoordachtbaar…

het septembert, de kroeg in mijn hart sluit de zomer en serveert slechts nog brak water – het sterven nadert en de zon sluit langzaam haar poort, het vlees dat de vrucht droeg is nu rijp aan bederf en geurt naar ontboezemingen uit een herfstig verleden trage kruinen dragen de wind en spreken regens en stormen uit over deze haatdragende vlakte…

als langzaam de reis begint je afdaalt in je verloren gewaande jeugd komt het ontwaken bij iedere herinnering en ruik je het gras waartussen je lag met de helden uit je nagespeelde avontuur met op de achtergrond de murmelende rijksweg als een zich met water vullende beek de hoge pluimen van de suikerfabriek in Puttershoek het glimmen…