De boer van vroeger hoorde in aardkluiten zachte stemmen zingen vol geheime raad: "Moge ons kleine volk elke dageraad opnieuw vriendschap met jouw arbeid sluiten." Toen avondnevel de dag kwam besluiten, dacht de landman: "De einder vergaat, krijgt langzaamaan een dreigend tovergelaat... Naar vertrouwde gloed achter keukenruiten!" Haardvuurgeknetter…

Tussen avond en ochtend ontwaken, slaapdronken in de badkamer verzeilen en jezelf verlaten wanneer je klaterend pist. Door het raam knuffelen nevelen van opkomende slierten mist. Het zijn krullende knevels onaanraakbare verwaseming van een droom die nooit meer op je wacht. Tussen avond en ochtend veradem je nacht.…

We leven langs de kalender waarop de jongste dag ontbreekt we koesteren de graven waarin dromen en innige liefdes rusten marmeren platen scheiden ons van de onbereikbare hereniging we zoeken tevergeefs de hemel op aarde en weigeren te sterven wentelen ons tussen de dozen van onbereikbaar omzien eindeloos verkleumd verpozen wachtend…

Langs het snijvlak van naamloos land en een onbegrensde zee, loop ik over korrelig zand met het ritme van de golven mee. Waterrijke ruigte, weelderig behept, tijdloos doch tijdig van aard. Mijn weemoed, zoals de zee die schept is hier een terloopse gedachte waard. Eeuwig gedurig lijkt de bekoring van verleden en vooruitgeschoven tijd.…

dit jaar begint met overbekende én onnaspeurbare vragen heeft één grote terugblik een eeuw geleden was de reus der zeeschepen schitterend voltooid gereed voor zijn vertrek pracht en weelde daarbinnen riep rijke mensen voor een geweldige reis vol sprookjesgedachten de trots van de oceaan wachtte op groots beleven oogstte bewondering…

Inktdruppels vloeien uit op papier tierend, vloekend en verketteren maar laten ook met veel bravoure, pennen juichen en triomferen, of dat uur morgen komen zal? Ze kunnen ook een stil verdriet genezen, het verlies met woorden wat je niet wilt accepteren, wat je zo nu en dan telkens weer moet herlezen, of dat uur morgen komen zal?…

De oude tijd verglijdt in nieuwe tijden en zal deze naam slechts tot in vergetelheid dragen Oude, gemiste kansen verdwijnen in een mist van jaren Nieuwe idealen en hoopvolle gedachten dienen zich aan: maar heeft straks iemand nog iets van ze gehoord? Of werden zij reeds in de kiem gesmoord? Nieuw wordt ook weer oud, je zult het…

Vraag niet naar de naam van de dag als het grijze jaar de ogen sluit zie niet om naar de rijk gedekte tafels waarop geen ander voedsel dan verdriet vergeet het spreken met de stenen achter de ontwrichte poorten baad je in het wervelende wonder van de onbestaanbare kleurschikkingen laat je in laagjes water weven tot een spinsel op de…

Tijdloos ben je, genadeloos in alles wat je raakt. Alles gaat aan jou voorbij, ongrijpbaar voor wat bestaat. Toch krijg ik je door, niet eeuwig is jou bestaan. Maar de wijzers van de klok, ontdekken mij aan mijn gaan. Je gezicht lijkt op een lach, boordevol met leven. Op wie lijk je toch, dat is mij niet om het even. Licht overwint…

Zoals veel dagen in December schraal en verbleekt metalen geluid door de kruinen opeen gedreven koperen staken gekraste karakters in de ogen van blinde passanten door dit gestaalde woud waagt geen wind zich kilte klimt langzaam in mijn winterkraag ik slaap in huiveringen wacht op de mist van het vergeten ik scheur mijn mantel in niet…

Alles vervliegt, melancholie is wat goden hebben geplant in het hart van eenieder wie gegeven is nevelig verstand. Dwazen die dolen door jaren aan een ander bestemd, iemand die dood is, de dagen varen kleurloos en ongewis van land. In volheid van vergane tijd, wens ik te verpulveren maan en zon, te grijpen en uit nijd te doven, ster.…

bij de molen zonder wieken komt ineens de vraag is het onvoltooid verleden tijd of een kwestie van verval vooralsnog blijft het gissen doch molens moeten draaien malen en kreunen onder fikse wind een molenaar moet in de weer zijn met zeilen touwen en ander gereedschap geluk is een draaiende molen met wieken die dromen meenemen naar…

het water dat aan de lippen staat in de mond stroomt als dorst lust aan leven en liefde geeft en verdrinkt in een moment elk nu toen en dra vervliegt in de zucht naar wat zal overblijven als alles eindelijk voorbij en zonder meer is weggeschreven…

We waren jong als veulens onze staarten nog verschroeid zo pril in Januari half doof van knallend vuurwerk ruiste schemerig de rivier onder ons het verdronken gras de oevers in een eenzame kleur de trage stroom een slagader in het lichaam van het lage land waar stilstand tegen stroming vecht aan de waterbomen de toverballen met de kleuren…

Vanmorgen om een uur of negen maakte de professor zijn bevindingen bekend het was uit hele nauwgezette metingen gebleken: er is alleen maar dit moment.…

november je bent er al voor ik ontwaak nog de smaak van de zon in mijn bloed november aanbidder van winter en wee van duister en donker mistige pronker met veren van mei op je hoed…

Hoe ga jij dat uur besteden Puur beleven in het heden In je slaap in dromenland Vier je een feestje in het ladykant Dansje in een discotheek Rust inhalen van de week Investeer jij in de morgen Door voor je eigen rust te zorgen Hoe ga jij de tijd verzetten Doe je dat exact op het uur Slik jij vandaag en morgen De pil voor een biologische…

Beuzelen en talmen met verstilde blikken in half vergaan schemerlicht ze vertoeven hangend in mijn tijd in opgeloste tijden en halve tijden de dis duimendik onder vleugelslag een albasten schemering als enige dimensie rafelig en wazig de kaders waarbinnen alleen fantasieën wonen hullen zich in zweverige sluiers wikkelen mij in weemoed…

Een oude vrouw op een bank Haar handen dooraderd en blank Haar figuurtje fijn en rank Een heel leven geleefd En nu zwaait ze beleefd Naar een ieder die niets om haar geeft De verzorgster naast haar gezeten Weet niet wat zij allemaal heeft geweten En geeft haar te eten Het ochtend, middag en avondmaal Zonder liefde heel kaal Maar gewoon…

( Een herinnering ) De stilte hangt in de Dood van kalende takken De vogels zingen zo frivool niet meer Ik mis de smaak van een nieuwe lente en wist niet of je nog komen zou Je foto’s zijn verkleurd in de schemer der herinnering De kamer is verlaten, het bed ligt er onberoerd Ik veeg mijn tranen van een versteende vloer…