1.736 resultaten.
In permanent daglicht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 91 ter hoogte van het middaguur
stopt de tijd met tikken
tot diep in het tegenlicht
met sprakeloze woorden
aaneengeregen tot buiten
zinnen, met vaste intervallen
verstommen de stemmen
en verstarren de stormen
zodat alles bij het oude blijft
zonder dat de avond valt…
aan de rand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 109 aangekomen aan de rand
van het stille leven
kijken we ontroerd
naar de dans
van de spreeuwen
in de schemering
opgetild uit onaanzienlijkheid
waaiert de zwerm uiteen
verdicht om dan weer
open te vouwen
bestaan in geleende tijd
vanwege elkaar
in de stilte schuilen we
boten varen aan ons voorbij
wie zal ons
in verlatenheid kennen
onze…
Vak E, rij 11c
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 119 het kan even duren
geduld is niet gehinderd door haast
doch schatplichtig aan een geheugen
van grachtwater; slechtziend en doof
nee, dan de heldere beek die eindeloos
woorden herhaalt, de letters spelt
tot in omgewoelde grond, een verzande
oever. Het graf blijkt geruimd
ooit, bij het zilverlicht van de spade op
een doordeweekse morgen…
Fluisteren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 96 Ik hoor verstrijken van de tijd,
in het fluisteren van de bomen.
Ik zie ontelbare kiezelstenen rollen,
tijdens voetstappen door het grind.
In het rollen en het fluisteren.
In het kloppen van mijn hart.
Daarin proef ik eeuwigheid.…
hoe stil het was
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 101 de leilinden, windbrekers van het eerste uur
verankerd in boerengrond
de eindeloze korenvelden
de kleine boerderij
de grote graanschuur erachter
uit het landschap gewist
de blaffende hond aan de ketting
de kakelende kippen op het erf
de altijd kraaiende haan
het getjilp van mussen
onder de dakpannen
de gewortelde boer op klompen…
Terminaal leven
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 155 Ons einde is nabij.
Terminaal leven wij allemaal.
Een paar dagen of een mensenleven.
Voor onze aarde is dat niets.
Voor een mens duurt een leven even.
Waarom leven wij alsof even eeuwig is?
In sleur, in verveling of lusteloos?
In angst of in beven?
In oorlog, in haat of altijd boos?
In anderenverwijt of in zelfbeklag?
Geniet toch van…
Zoals de dag begint
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 103 Zoals de dag begint,
met de opgang van de zon,
zo begint ook mijn leven.
Dagelijks, elke dag opnieuw,
besef ik dat mijn leven eindigt,
maar vandaag opnieuw begon.
Zoals de dag eindigt,
met de ondergang van de zon,
zo eindigt straks mijn leven.…
Kassandra
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 76 Hoe volmaakt goed is hij
die veranderen moet?
Dat hij van haar houdt zegt zij
moet uit zijn daden blijken
en stelt zich op zoals een boom
die als men haar doormidden
zaagt en tellen kan het geheim
van de tijd prijsgeeft en
de waarheid van geschiedenis…
Tijd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 157 Het is donker en koud
de avonden worden sneller oud
weer meer rimpels in de tijd
voor je het weet glij
je de hemel in
tenminste als je hebt gedeugd
onderwijl
lacht je jeugd
je uit.…
Interlude
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 90 er onttrekt zich nooit ook maar één dag
aan de strengheid van kalendercijfers
gelukkig hebben we een schrikkelhuid
van vel over been, een pas op de plaats
opnieuw werpt het voetlicht een kronkelende
schaduw over stenen vloeren zonder zon
we zien de straat die zich uitrolt tot platte
naaktheid, verlaten van regen en beschutting
het wachten…
Zee van Tijd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 189 Zwemmen in zeeën van tijd,
in water dat eeuwig vloeit.
Waar geen te laat bestaat,
daar is het nooit te vroeg.
Oceanen zonder nieuw begin,
kennen ook geen eindigheid.
Waar water lijkt stil te staan,
maar door de tijd verglijdt.
Zwemmen naar verre horizonnen,
waar momenten ons leven leren,
waar wolken eeuwig verder drijven,
waar zandlopers…
een springlevend in memoriam
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 257 ik heb nog een oude foto
van mezelf als baby
een zwaar gehavend exemplaar
maar ook een oud luciferdoosje
met de krullen van mijn
allereerste haar...
beide bewaar ik
als herinnering aan
het kind in mij
dat zich bij vlagen
nog wel eens
ontheemd voelt…
plons...
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 141 een duik
in het verleden
is met een plons
in de vorige eeuw
terechtkomen
wentelen in weemoed
watertrappelen
in de moederschoot
van herinneringen
en dit vol blijven houden
tot je bent geslaagd
voor zwemdiploma A…
Zo misleidend en zo zoet
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 98 Heimwee is verlangen naar wat was,
als naar een al jarenlang verlaten huis.
Heimwee lijkt op wat ooit moet zijn.
Kijk, daar staat mijn gedroomde thuis!
Ondertussen bevind ik me waar ik nu ben,
op weg van heel vroeger naar veel later.
Verlangen naar waar ik ooit was.
Verlangen naar waar ik wil zijn.
Dat smaakt verleidelijk goed,
misleidend…
Oceaan van sterren
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 106 Ik staar naar een eindeloos aanwezige sterrenhemel
En tel de sterren één voor één
Totdat het me duizelt en ik opnieuw begin te tellen
Steeds weer opnieuw, en één voor één.
Ik zie de nacht mijn dag vervagen
Het grote nietige iets
Een droom probeert mijn aandacht te vragen
Het moment van alles;
een ogenblik van niets.
Ik kijk naar een eeuwige…
Er is geen tijd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 132 In de late zomer schuilt de vrouwelijkheid,
in de winters heersen oude mannen, in de
lentes lonken vlinders onbevangen,
ben ik zomers tot alles weer bereid,
als schaduw en het licht elkaar weer
ontvangen, de ongetuigde gedachten
worden bereden, het bit verlost van
het opgekropt verlangen, verenigd
in een silhouet van het verleden,
er…
geluk
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 320 geluk is vluchtig
als het tuiltje bloemen
dat je destijds plukte
in de berm langs de weg
naar Bornerbroek…
Kermis
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 142 Kaneelstokken, zuurstokken
en allerlei suikerspinnen
en natuurlijk dat gokken
met een grijper die je net niet liet winnen
het geluid van een draaiorgel
en vroege discomuziek
overal felle kleuren en dan dat gerochel
van een man uit het botsautopubliek
hij spuugde bijna in je nek
hij zou het nu niet meer durven
ze zouden hem bij de lurven…
voor de overlevenden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 124 verzamel foto's uit
het heden en verleden
want aan elke foto
kleeft wel een verhaal
als deel van jouw bestaan
van het beginstation
tot de allerlaatste halte
en alle daar
tussen gelegen stations
zo krijgt de reis
door de seizoenen gestalte
en spreekt het gemoed
dikwijls boekdelen…
Ongevraagd
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 188 Ongevraagd begint ieder mens zijn leven.
Leeftijd is heel kort en duurt maar even.
Dat zijn feiten als dichte open deuren.
Ondertussen nemen mensen elkaar de maat,
alsof ze onsterfelijk verder mogen leven.
Angst regeert als wortel van ons kwaad.
Poëzie lezen en gedichten schrijven.
Zo geven dichters hun leven zin.
Waarom hier? Waarom nu?…