1.203 resultaten.
Onverwerkt verdriet
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
357 Mijn zomer is zwart.
Blauwe luchten blijven weg.
De warmte is overal,
maar niet bij mij.
Verloren als een wees
en bang als een kind.
De korte nachten.
Veel te lang.
Hier is niemand.
Hier is niks.
Alleen ik
en mijn kwaad.
Ik ken geen god,
want de duivel is mijn deken.…
blindganger
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
299 op het rechte pad
naar nergens
liep ik verloren
verblind door duisternis
en wanhoop
ik weet niet meer wie ik ben
of gisteren voorbij is
en morgen ooit nog komt
het 'point of no return'
is bereikt
Verdwaasd
offer ik me
op het
stenen altaar
van haar kille hart.…
besef
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
311 Toen je me zei
niets meer
van je
te verwachten
deed dat pijn.
Dat ik nu
niets meer
van je verwacht
doet nog meer
pijn.…
En och, het lijkt…
netgedicht
4.2 met 8 stemmen
471 nog eens het kussen opschudden
een zachte aai over zijn wang
jouw stilte in zijn handen leggen
fluisterend welterusten zeggen
slaap maar, toe, slaap maar…
de tijd verstrijkt
en och, het lijkt
dat de donkere nacht
hem naar de morgen zal dragen
wat zou je op dat ogenblik
nog kunnen, durven vragen……
je bent er niet meer
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
445 In een kooi ben ik opgesloten
een roerloos brandende kooi
in een verlaten veld.
Je bent er niet meer
een vogel vloog de hemel tegemoet...
Ik weet het wel
God ziet mij staan in de zon
Hij ziet mijn schaduw op de stenen
Hij raakt mij aan
maar voelen doe ik het niet.
Ademloos staat mijn schaduw daar
stil als in een luchtledige.
Wat ben…
taverne deuzeld
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
264 Je wil niet met me praten,
je telefoon blijft dood,
mijn brieven ongelezen.
Daarom
zit ik elke avond
met een glaasje water
aan het raam
van de taverne
op de hoek van je straat
waar ik in de bocht
je huis kan zien.
Ik wacht tot je voorbij rijdt
en zie van verre
hoe je uit de wagen stapt
oversteekt
en zonder verder omzien binnengaat…
ode
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
305 meestal is het makkelijk.
maar soms ook niet.
de tijd hapert.
men lijdt.
soms
helpt
het
te
huilen
wanneer
men
eet.
tranen
op
het
brood.
een
film
met
slechte
special
effects
waarnaar
men
toch
geboeid
blijft
kijken.…
ankerpunt
netgedicht
4.2 met 4 stemmen
328 Liefde
is nu enkel nog
een hol gevoel
van rouw en onmacht
en hunker:
rauwe rasperige pijn,
waarmee ik
noodgedwongen
leren leven heb.
Toch wil ik niet
verzaken
aan de genster
die smeult onder de as:
als ik haar uit mijn hart ruk
ben ik immers
dood.…
broosheid
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
377 Meedogenloos
-ook voor jezelf-
stel je een punt
achter de liefde
en krast een kerf
door de toekomst
die wij, dacht ik,
samen droomden.
Je jubelt om de sterkte
die je proeft
in nieuwontdekte
hardheid.
Harder ben je nu dan ik
blijkt uit de diepe kerven
in mijn weke kwetsbaarheid.
Maar hardheid
is slechts relatieve sterkte:
en broos…
dageraad
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
254 het was het einde van een droom
en misschien
zoals altijd bijna
het begin van een andere?
tussen
drijven en zwemmen
ontbreekt soms slechts de durf
nog te verlangen
hoe dan ook
zouden
verdriet en pijn
onvoldoende moeten zijn
om de gordijnen te sluiten
op de klaarte
van de dageraad
hoopt men...…
clown
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
331 Een droevige clown
buitelt
wankelend
op het dunne koord
tussen verdriet en wanhoop
boven de diepte
die bodemloos
lokt.
Als hij valt
en moeizaam rechtkrabbelt
joelen de kinderen
om de onhandige fratsen
van een gebroken mens.…
roosjes
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
341 Op de markt
koop ik nog elke week
een bundel roosjes.
Uit gewoonte.
Zoals ik jou zag doen,
maar minder handig,
knip ik hun stelen korter
en trim het overtollig groen.
Ik schik ze losjes
in de brede vaas
en zet die keurig
op de hoek
van het tafeltje,
waar jij ze altijd wilde.
Dan wacht ik
tot het zeven lange dagen later
weer marktdag…
Mens op de grens
netgedicht
4.7 met 6 stemmen
468 als uw gedachten gaan zwerven
woorden als sneeuwvlokken smelten
onbereikbaar de wereld in wazen
u tracht om helder te zijn
doch uw ogen verschralen
achter groezelige brillenglazen
o wens…
mochten dan daar in de stilte
onze harten elkaar aanraken
nog even ver van die andere grens
in dat ogenblik, een beetje voelen
vasthouden aan…
daardoor
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
300 dacht ik
dat het leven
het leven was
zonder einde
dood gaan was
voor anderen
zou mij niet
overkomen bleef
eeuwig leven
maar er hoefde maar
een geliefde dood
te vallen van de fiets
waardoor ik opeens wist
dat het leven en al dat leven
slechts een glimlach is
trillend in de lucht
van de hete middagzon
die niet daalt of opkomt…
Vanwaar die dode letters..?
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
424 Nu diepte zonder water is
en hoogte zonder adem
kraalt rond jouw dode ogen
verlaten in de schemer
dat liederlijke carnivoor
wat elk kadaver vreten moet
het bloed huivert zijn ondergang
in een verzonnen hemel
De Bijbel die de leugen dekt
Het vromen van de handen
Gewassen Maan van Golgotha
Die rood ziet van de schaamte
Ik zie dat…
Het bericht
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
387 Het bericht
dat het waar is
het bewijs daar is
dat er nog 'n hartje klopt
het prille begin
Die vreugde
zal ik nimmer vergeten
nu mag de hele wereld 't weten
er groeit 'n kindje
binnenin
Met liefde
heb ik jou gedragen
ook al had ik duizend en één vragen
over hoe het zou zijn
een eigen gezin
Vol spanning
wachtend op jouw…
Tranen als kiezels (II)
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
322 Versteende tranen als kiezels
vonden hun weg
Langs nooit en te nimmer uitgelegd'
paden
Op weg naar hun bestemming
Hoewel onbekend, plukken zij
de bergbloemen
Uitzonderlijk gewicht schuurt en schraapt
enorm
Zoekend naar uiteind'lijk lot
Hun reisdoelen zijn het dal en
nog veel verder
Opgelopen schade leek onher-
stelbaar
Straks weer…
Veel te vroeg
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
418 nee,
nog niet
ga nou nog niet
we hebben nog zoveel
dingen te doen, te bespreken
jij staat aan het begin van jouw leven
en langzaam spreid jij jouw vleugels
totdat je zelfstandig vliegen kunt
niet wetend dat jouw vlucht
voortijdig zou worden
afgebroken, nee
ga nou nog
niet
mijn lief…
Verst(r)ikt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
375 niet in woorden te vangen
vertellen tranen dat de opgelegde
taak te zwaar is om te dragen
met je rug tegen de muur
hou je je al zolang staande
geef mij je angst dan
hou ik je veilig voor de nacht
wieg je voor zo lang nodig
langzaam verstik je steeds meer
in een web dat jij nooit gesponnen hebt
uitzichtloosheid kenmerkt de plaat
die is…
Het stuift...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
319 Het stuift…
In mijn hoofd stuit het verstand op de greppel die ik als kind groef
tussen stekelige kruisbessenstruiken en margrieten in,
en waar een kruis een graf benoemt
en nog een steen met eeuwige letters
aan die kant waar de bloemen zijn.
En het waait takken tegen mijn blote benen
en het schramt op de huid die groeven draagt…
Nu al.…