1.180 resultaten.
ze staat daar voor straf
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 in het tuinhuisje
tussen onkruidverdelger
en de blikken verf
staat een aardenkruik
het goedkoopste exemplaar
een urn op de plank
het lijk in de kast
het verzwegen verleden
een lijk in de vaas
inktzwarte uren
waarin het kind besmeurd werd
in gestolen tijd
waarom staat ze daar
naast de onkruidverdelger
wie wil het weten
waarom…
mutus
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 118 we zouden het
verdriet verlaten
alleen maar turen
in de verte turen
naar glinsterende
golven
alleen maar
kijken naar rood
opvlammende bessen
wachten op een
vervlogen koperwiek
in de oranje zon
we zouden
hertenbedden vinden
in het geplette
hoge gras daar
de ogen sluiten
voor de koude nacht
alleen maar
kijken naar de…
Zoals jij gaat
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 173 Zoals jij gaat
achterhaal ik niet meer
de dag naar morgen
Niet voor alles is het dan te laat
diepte lijkt in toenemende mate
in mezelf te zijn geborgen
Nog wel als een kwetsbare veer
die wankelt op de slagen van mijn hart
en geen verschil maakt tussen dag en nacht
ik heb weet van de eindeloze wederkeer
Zoals dat wordt gevoeld
en ik…
De avond valt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 71 De avond valt mee
De regen valt tegen
Wat eenmaal neigt
komt zelden genegen.…
Voor Etty Hillesum ( 1914-1943)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 194 In het verregende park
drukte ik Etty tegen mijn borst.
Opdat ze niet verdwijnen zou
als nat papier.
Want lang geleden al
en ver van hier
ging deze mooie,
zoekende ziel
rücksichtlos naar de
Filistijnen.…
De zee
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 84 Hoog in de lucht
Boven een kalme zee
Vage wolkenflarden
Langzaam binnengedreven
Achteloos
Onmerkbaar
2011
Ineens een dichte mist
De eerder rustige zee
Onrustig
Donkere golven
Verzwelgen het strand
Bijna
Dan trekt de zee zich terug
Legt het aangeslagen strand bloot
Het is niet meer wat het was
Besef
Het wordt nooit meer wat het was…
Waar was ik morgen?
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 157 het vreemde land
waar namen sterven
mist neerdaalt
je niet meer weet
waarom het nu
te laat is
stopt de tijd
komt nooit terug
zoek naar sleutels
verban de deuren
ze gaan nooit open…
[ Leun rustig jouw hoofd ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 84 Leun rustig jouw hoofd
vol tranen op mijn schouder --
dan wordt het lichter.…
DE HONGER VAN HET HUNKERENDE HART
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 70 ----------------------
------------------------------------
tegen de
verveling
nam hij
een hond
tegen de
eenzaamheid
een vrouw
tegen de
zinloosheid
nam hij
een kind
tegen de vervreemding
speelde hij de rol van zijn leven
maar de leegte,
de honger van het hunkerend hart bleef,
als een onverpleegde droefenis
spiralend rond de…
Hoe ik leer hoe het gaat
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 100 Het waait en de lakens wapperen,
tussen de zonnestralen door vallen druppels.
Ik droom de dag door naar de tijd van ooit
de tijd die wij samen niet hebben voltooid.
Soms dagdroom ik je terug in de tijd,
dan bestaat, nee bestond er geen afscheid,
dan waan ik ons grijs en nog steeds samen
al kan ik die realiteit nu niet beamen.
Het vandaag…
Person alert
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 Vertel geen gebeurtenissen
die ik niet wil weten
vergeet verschil tussen dag en nacht
in het licht kan ik niet waken
slapen doe ik niet des ’s nachts
mijn verdriet zal ik niet langer dragen
dan mijn passen normaal zijn
om meelijden wil ik niemand vragen
verdrink mijn pijn in donker rode wijn
mijn lichaam pijnig ik tot bloedens
mijn hart…
Blijven in verdrijven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 75 in mijn stem
huis ik,
draag daar d' intimiteit
voor ieder die bereid is
te horen wat ik fluister
het is vaak zacht van aard
zelden mooi, als ik zelf luister
maar ruis verspreidt echter wijd
en kluister ik
klanken binnensmonds
en botsen dan in volle vaart
tegen 't buitenlicht
ervaren dan een eigen leven
in lijf en ziel
door leegte…
Rode wijn
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 132 Tranen van intens verdriet,
in een glas rode wijn ziet men die niet,
zelfs geen weerspiegeling in het glas
van de droefenis die er ooit was,
noch van de nooit geboden troost,
het fonkelt enkel maar ‘proost’.…
Ongewis gemis
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 140 ik mis
wat mis ik dan
er is niets
te missen
waarom mis ik dan
wat er niet was
en nooit zal komen
natuurlijk houden van
ik kan het wel
het vallen en opstaan
vasthouden en loslaten
het is goed en ofwel
er is nog zoveel
wat mis ik dan
wat raakt me ervan
als ik het zo ook wel kan
ik kan wat ik doe
en doe wat ik kan
zo af…
Toegedekt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 158 Toen de zon scheen
hebben we lachend
onze weemoed, ons verdriet
toegedekt verborgen
onder een kleed van vrolijkheid
De pijn verzwegen
Onder een sneeuwlaag
In de golven van de zee
Achter een nacht vol sterren…
versteend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 91 klompen leem
grijze brokken klei
persen samen
tot moddersteen
op de bodem
van de oceaan
als het leed
dat jou
ineengedrukt
tot een
versteende bloem
onbeweeglijk
achterliet…
ZOEKTOCHT
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 158 Ik heb je gezocht
in de supermarkt
bij de bakker
in de ruggen van mensen
mijn roep tevergeefs
nu in stilte gedompeld
ronddolend in een
verstard geraakt lijf
in fluisteringen
je naam gespeld
alsmaar en alsmaar
tot ketting geweven
ik heb je gezocht
in het parkje om de hoek
bij de slager en in
het verhaal van een boek
en ik zoek…
Oom dichter
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Ze vragen me soms
of u nog gedichten schrijft
over de taal van de vreugde
zoals u ooit dikwijls deed
alsof ze niet willen weten
dat u niet meer leeft onder de mensen
hier op aarde, voor de massa
bent u dood, niet meer aanschouwelijk
ik antwoord ze vaak
dat ik uw gedichten nog lees
in de avonduren wanneer de zon daalt
in de lethargie…
Zijnsverdriet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Zijnsgeluk kan niet overleven,
zonder zijnsverdriet te voelen.
Wanneer licht verduistert.
Wanneer de avond valt.
Zijnsverdriet kan niet bestaan,
zonder aandachtig stil te staan,
bij hen die voor ons stierven.
Bij hen die nog komen moeten,
en zonder ons weer verder gaan.
Leven zonder zijnsverdriet,
is leven zonder contrasten.
Zonder verdriet…
huiverend hier
netgedicht
2.0 met 44 stemmen 118 in diepe zwarte
aarde woelt verschrikking
verstard en koud
platte schrale grond
in bevroren onschuld waar
geen boom groeien kan
huiverend hier zijn
in verborgen duister
waar jij zo voelbaar bent…