1.179 resultaten.
Een ding met stekels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 Verdriet is een ding met stekels.
Gooi het niet weg, het is een boemerang
die terugkomt om je te raken.
Omzwachtel het verdriet keer op keer met woorden.
Luister naar de geërodeerde slag van het ontroostbare hart.
Omzwachtel het keer op keer met troostrijke woorden.
Verdriet is een ding met stekels.…
nacht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 73 onder gewicht van wolken
vluchten woorden over verre huizen
in deze nacht van slaap en stilte
een nacht als geen andere behalve
ingekeerde krabbels in mijn schrift
de lege plek in het bed…
18 februari 2018 ~ 18 februari 2023
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 48 Hoe kan ik jouw boek sluiten
terwijl jouw verhaal niet af is
vijf jaar geleden reed jij bij mij vandaan
sindsdien begon het immense gemis
dagen werden weken, weken
werden maanden, na al die jaren
wandelt nog altijd de vraag door mijn hoofd
‘Lieve Jeroen, ik kan deze stilte niet verklaren’
Zestig maanden zonder één woord van jou
niet wetend…
Regentranen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 94 De vernietiging begint
zijn geschiedenis te tekenen
er ligt een eindeloos landschap
volledig in puin
ver weg, het donkere duister
in gedachten
geen blauwe hemellucht
of heldere zon die
het naaktstrand kust
het zandpad leidt uiteindelijk
naar een zompig moeras
waar regentranen vrij spel hebben
triest onder sombere wolken.…
lege handen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 84 dromen om te overleven
in een wereld van gemis en van verdriet
compensatie van beloften
die niet werden ingelost
van verlangen dat niet werd gestild
toen een kind nog
vol verwachting van wat komen zou
nu volwassen lege handen
vol met zoveel wat niet is
op zoek naar troost voor wat niet kwam
wie ik ben die blijf ik wat er ook gebeurt
droom…
verloren vanzelfsprekendheid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 47 in een woordeloos verdriet
droogden tranen op
tot een woordeloos geheim
woorden vervaagden
alsof ze nooit waren
in de nevel van een mistig niets
woordeloos verwoordt
de moeite het verdriet
van verloren vanzelfsprekendheid…
AL WAT WAS
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 Dat met een knip van vingers
alles zomaar voorbij is gegaan
niets meer over is te doen en
met de wind is meegereisd
al wat eens was
in alle richtingen uitwaaiend
je kwijnende roep naar
wie er niet meer zijn
alleen hun namen nog
sjokkend over de wegen
die je eens met ze liep
waar je voetstappen zo meervoudig klinken
alsof stemloze onzichtbaren…
Vedriet in een klein bootje.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 146 Een poortwachter in grauw gemoed
had eens te meer de klok geluid
een rinse rat deed zich tegoed
aan het bloed van onze tweede huid.
Jouw moeder bleef verjaren,
je kerfde diepe kringen in haar poreuze bast.
Ach, ik ken al jouw bezwaren
je stal haar gouden ringen maar droeg haar loden last.
En later zou je inschepen in een bootje op de vaart…
[ De gevoelsscherven ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121 De gevoelsscherven
veeg ik op, het is meer ziel --
dan ik verwachtte.…
Zou het helpen ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 179 Zou het je helpen te worden gekust,
door een Myriam of een Elisheva ?
in Nineve stond vroeger een zinnelijk bad
vol van verleiding en Bijbelse lust.
Ook de dochters van koning Salomon
wisten met hun wiegen te behagen.
Eens geborgen in hun malse schoot
dacht geen sterveling meer aan zijn nakende dood.
Jouw sombere buien zijn enkel…
Nooit vergeten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 68 In nevelen gehuld zie ik je dagelijks nog lopen,
wenkend van die verre overkant.
's Nachts zit je tussen de sterren weggekropen,
en bestrooi jij mij met betoverend zilverzand.
Ik reik dan vanuit mijn dromen naar boven,
vang het op met slechts één hand.
Want de andere hand hou ik gesloten,
die is voor jou fotootje hangend bij mij aan de wand…
Alleen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 86 Alleen
Daar sta ik dan bovenaan de trap,
die leidt naar het leven,
dat zich ontplooit op straat.
Ik moet in mijn eentje
de eindeloze treden tellen
tot ik eindelijk buiten sta.
Geen arm die me begeleidt
bij het afdalen tree voor tree,
de trap laat zijn einde niet zien
een eindeloze reis naar benee.
Maaiend met de armen
om wat was vast te…
*
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 Witte gele vlinders
Ik zag jullie gaan van het balkon
Duikel duikel ronderom
Langs het waskoord bloemgazon
Richting stroom en klare bron
Vergleden zonder zoemgerucht
Langs de rotsen en bosschages
Langs elektrische tuigages
Glijden glijden laat me toch
Meeliften uit mijn lichaam loch
En duikelend en ronderom
Opgaan in gindse zomerzon…
Wij laten je los
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 73 Als ziekte en de dood komt foerageren
In de plotselinge stilte van de heldere dag of nacht
Je oren vult met hun kloppende vleugels compleet niet verwacht
Sta je alleen met lege handen en kun je niets proberen.
Als het de rand van de wereld aardedonker maakt
Elk gesprek wat jaren en jaren was compleet staakt
Vult het je ogen met kloppende vleugels…
omzien
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 182 ik maak niet het verschil
als ik je in mijn armen houd
leed wortelt zich soms te
diep in de mensenziel
je bent ontroostbaar
je bent niet alleen
ik ben met je
stil zie ik naar je om
zo goed als ik kan…
Onmin
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 184 Zo wil ik niet ik zijn.
Nu nukken bezit van me nemen
als waren het krijgshaftige Moren
aan de kust van Gibraltar..
kijk ik naar haar lichaam en zie heupen
schreien, schouders die kromtrekken
en boze voeten, die willen gaan stampen
op de koude keukenvloer maar dat
vooralsnog niet doen.
Later wanneer ik naar huis ga,
en in het park onder…
Lichtjes.
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 124 We hadden verlangens
en kusten, ja we kusten elkaar
in vurige liefde
en de wind in het haar
Het was een liefde
die eeuwig, ja eeuwig zou blijven
die nooit meer zou stuk gaan
dat geloofden wij zwaar
Maar de tijd, ja die tijd
die ging veel te lang duren
want de bozen en de jaloersen
cirkelden reeds om ons heen
en de lichtjes, ja die…
aanmeren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 115 ze meerden aan
in de haven
van verdriet
vegen wit aan de
hemel als zeilen
op een schip
gedachten
wapperden stuurloos
in de wind
ze konden
elkaars glimlach
niet strelen
alleen verdriet
stroomde
door de dag…
troostlied
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 129 soms is troost
een onzekere hand
die iets vertrouwds zoekt...
het weifelend woord
de snik in je stem
en armen om in te schuilen
warmte die troost biedt
zodat je het voor een
ogenblik kunt verdragen…
ze staat daar voor straf
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 92 in het tuinhuisje
tussen onkruidverdelger
en de blikken verf
staat een aardenkruik
het goedkoopste exemplaar
een urn op de plank
het lijk in de kast
het verzwegen verleden
een lijk in de vaas
inktzwarte uren
waarin het kind besmeurd werd
in gestolen tijd
waarom staat ze daar
naast de onkruidverdelger
wie wil het weten
waarom…