zij grazen vredig deze zondagmorgen hun huid licht op glanst in de voorjaarszon een suizelwindje voert uit de verte klanken aan van de oude dorpskerk als oproep tot gebed het groene lover omlijst koeien in hun wei…

1 ik gun de roker zijn eigen wolkje daar mag hij inhaleren tot opperste staat van genot voor mijn part... zelf kan ik goddank zonder 2 een beetje roker raakt na verloop van tijd geïmpregneerd van buiten en van binnen een straffe walm verraad zijn gang en waar hij komt wordt hij gemeden de roker heeft geen toekomst meer…

Ik keek uit 't raam stond aan het lange aanrecht in de keuken en zag de zon in de gekleurde tuin de kippen hoorde ik de stilte achter dijk zo vast de klei en slijk zo dicht hier achter geen mens voorbij, alleen de stem uit 't boek dat 'k las mijn eigen stem en foto's van bollenvelden hier vlakbij ik apte ze naar hem en toen ik iets terug…

Bij ieder is er wel de hang om ergens voor te zorgen, iets van belang hetzij je kind, je dier, je vader je gezin, je fiets, je huis, je lijf je land jouw wereld, jouw verstand precies als in de dierenwereld. Waar komt die zorg vandaan de hang om te bestaan om door te gaan, te leven uit te rusten, stil te staan, ja zelfs in de dood? Uit…

In m'n dromen staan veel bomen staan er alleen, in rij in hun lentetooi Even mooi in hun herfstgewaad en naakt... ontkleed in winters tij Vervuld in zomer overschaduwd terrassen diepgroen tot in de kruin Ik ben blij dat ik over bomen ook vrijelijk kan bomen.…

het is in gedachten al zo vaak bewoond de inrichting geschoond van knus naar klassiek vintage of lief feeëriek een droom waarvan de eerste steen met liefde is gelegd maar die in fundering en ontwikkeling alle registers heeft opengezet duurzame snufjes als zonnepaneel en warmtepomp zijn terstond geïnnoveerd het selfsupporting zijn hebben…

Steeds meer heb ik minder behoefte aan anderen Steeds meer heb ik minder nodig van wat er is Steeds méér kom ik dichterbij mij zelf Steeds meer laat ik me minder leiden door anderen Steeds meer ga ik mijn eigen weg verder weg ......…

Stationair niet haperen is een goed begin Attente afstelling geeft vermogensgewin De motor die snorrend juist vibreert is aangeslagen met de bestuurder een Traag vouwt de lucht hemelsblauw open Het groen parelt nog dauwig fris De zon ontvouwt stralend gestaag warmte Glimmend uitnodigend wenkt de nieuwe weg We gaan op in de onuitgesproken…

sterren schijnen in de nacht in slaap valt iedereen eindelijk vind ik de rust en ruimte om me heen kruipend gaat de tijd voorbij straks komt het ochtendlicht stilzwijgend geniet ik nog en schrijf een klein gedicht mijn gedachten worden kalm een vogel fluit zijn lied als bij 't eerste wegverkeer de zon mij slapen ziet…

Sneeuw wist het zwart van dagen,van daden die 't daglicht niet kunnen verdragen Sneeuw beantwoordt de talloze vragen die ik mezelf niet durf stellen Sneeuw houdt mezelf voor mijn zegeningen -dagelijks-te tellen Sneeuw doet me inkeren als dansers na hun danspassen.…

Soms wil ik er even niet Zijn Soms wil ik rust mijn hoofd leeg laten niet praten enkel zweven in het niéts Zijn…

Na al die jaren nog steeds goede voornemens ‘t Maakt kennelijk blij…

zie de zeevogel die met sterke vleugelslag soepel overhelt van de ene kant naar de andere laten we spelen met de wind om te komen waar we kunnen zijn kijken over steile hoekige kademuren zonder angst wuiven wuiven naar de ander prachtig werk aan de winkel kijk de zeevogel doet het al!…

Vergeten hoeft niet maar voor je eigen welzijn maakt vergeven blij…

Ben jij niet mijn steiger mijn aanlegplaats Ben jij niet mijn baken mijn bakenboom Ben jij niet mijn tros mijn bolder Ben jij niet mijn oever mijn wal Ben jij niet mijn rivier mijn stroom Ben jij niet mijn reis mijn vaarbewijs?…

De nacht valt ook in mensen die verbrokkelen in hun bestaan; Herkenning gaat er langzaam aan tot ze ook zelf het niet meer weten wie ze waren, naam verloren en de sleutel tot verstaan. Toch blijft voelen, smaken, zingen en de diepe kern van alle dingen. Moeten we treuren om verlies of dieper leren kijken wie ze waren? Ze zijn nog steeds…

Een mantra maakt blij als het al die gedachten wat rustiger maakt…

De kracht van de geest toont zich in stilte wanneer de weg naar binnen door de ziel in het hart het zwaarst is…

schrijf dit in de nacht luister naar klanken voor de ziel doorgaans warm en voor 't harte zacht denk aan wat het jaar heeft gebracht waarop ik nu voor de herinnering kniel het doek schuift meer toe lijf en geest zijn vaker moe maar de schepper in mijzelf dwingt mij te ruiken, te kijken, te luisteren en te proeven het visionaire kind in mij…

wat ben ik eigenlijk nog voor jou geen klank meer uit je mond een gezicht tot op de grond je hart zo kil en koud eens waren we goede kameraden maar dat was al vele jaren geleden we waren met zo weinig tevreden ook sterk zelfstandig en vastberaden we hielden van de gouden zon maakten reisjes naar die landen waar ik hoopte dat die zon, je…