Het Bureau groeit steeds verder, achter in de tuin -- van het Hoofdbureau.…

met een rugzak vol verhalen gevuld met wat was en wat jij leerde sta je aan op de drempel van vertrek klaar om opnieuw te beginnen wat achter je ligt vormde en verrijkte jou wakkerde je nieuwsgierigheid aan waar liggen mijn grenzen wat roept mij verder je draagt met moed in je hart het weten in je handen ik ga weer op pad de horizon…

In droombestaan, wil ik nabij jouw voeten zijn op natte dauw van zomergras dansen tot het einde van de zomer voor jou die zachte dromer in subjectieve zinnen van een objectief boek uit de poel van jouw liefde drinken alles even laten bezinken in de smaak van verse groentesoep nu ik in stilte jouw naam roep voor jou die milde denker…

Lezend, wegend, vraagteken-zettend snappen waar de woorden naar toe willen. Het grammaticale gevoel! Uitweiden blijkt te veel geschreven. Het overspannen taalgebruik: baroktaal dat romantisch aange- dikt annex kunstzinnig gefrunnik je moerstaal ruilt voor malle moeren! Gelukkig kom je ook pareltjes tegen. Je vat weer moed, maar dan zie…

Op Slot Bommelstein zorgt heer Bommels trouwe huisknecht steeds voor een gedekte tafel bij behouden thuiskomst na wilde belevenis van zijn goede meester en diens vriend Tom Poes waarbij vaak wat gasten zijn de maaltijd is eenvoudig maar heeft alle voedingswaarden hoe mag de smaak wezen? sierlijke soepterrine en dampende schaal blinken…

Niet weten waarheen, dus geen kant op kunnen, dan -- maar dreigend kijken.…

Weer breekt de dag goedmoedig open. De zomer wil haar ambitieuze plannen vandaag nog openbaren. Voorzichtigjes komt men op gang. En daarmee de ochtendboterhammen. U ook? Ik niet. Mijn ledematen tillen onvermogen als u wegspurt op uw dienstfiets. Het ritme van de nieuwe dag krijgt in loom verkeer gestalte. De zomerdroom lijkt nu al synchroon…

gekneed door het vak door de jaren heen wringt rechtvaardigheid met mijn opdracht soms hoever moet ik gaan met lastig confronteren durf ik dwars te liggen om fouten te voorkomen in het stil van de nacht golft angst mij af en aan woelt wild het geweten tot een zompig moeras om eerlijk te blijven moet ik vrijuit spreken om loyaliteit…

In het duister van de lange mijngang klinkt luid geklop en geschuif helle lampen van de werkers gaan heftig op en neer hitsige vuurvliegjes in de drukke tropennacht van het dichte oerwoud zweven bij hun liefdesleven duiken en draaien om elkaar verspreiden zich tenslotte om even stil te bekomen.…

Heer Bommel en Tom Poes maken reizen vol spanning, overwinnen gevaren. Hun dolle belevenissen baren in lezershart heftig zingende wijzen. Ook in d' eigen stad Rommeldam rijzen dikwijls vragen op, blijven rondwaren om ongekende redding te bewaren. Daarbij... Bommelsteins rust mag men hoog prijzen. Opgewekt door vogelzang en vlindervlucht…

keuzes op kruispunten wie kent ze niet het ideaal zoekend piekeren we eindeloos met impasse tot gevolg waarin ongewild besluiteloosheid kiest kiezen vraagt moed zonder oordeel vooraf eerlijk oprecht en open van ideaal en haalbaar het voor en het tegen naast kosten en baten alles goed te wegen kiezen vraagt lef onzeker te durven…

Bij Kinderboerderij Parkhoeve gelegen aan de noordelijke polders naast de stad Breda veeg ik het dorre loof bijeen een roodborstje volgt me hupt voort vliegt steeds even op kijkt onder een schuivend blad pikt en hoopt op kleine hapjes die tevoorschijn zullen komen voelt zich vrij van medezoekers naar het begeerde voedsel verliest…

misschien ja is hij soms te onbehouwen klopt hij op de verkeerde deur bezigt hij niet gebruikelijke taal waar tegenspraak helpend is wordt lippendienst geprezen de kritiek vaak welgemeend lastig en niet loyaal gelabeld een denkpatroon vastgeroest in een verklevend paradigma overwoekert de vrije mening van tegendenkend perspectief…

Subtitel: Aan de radio gekluisterd Eén voor één vallen jouw spieren weg Na de helse diagnose ALS Zijn patiënts spieren binnen paar jaar uit Gevallen of gestruikeld over zijn Woorden is Jan van Veen bij mijn weten echt nooit Zijn stem klonk als een klok, uitmuntend voor Het declameren van gedichten die Door liefhebber/amateurdichters…

met een gewogen geweten verstaanbare taal sprekend bied jij helder een houvast aan de spelers op het veld waar deuren gesloten lijken ben jij vertrouwd het schild dat de spelers spelen laat door ze vensters te openen waar tegenkracht nodig is creëer jij daarvoor ruimte door motivatie te bronnen voor verrassend resultaat de focus…

het gezamenlijk enthousiasme verenigd in werkelijke ambitie een thuis voor echt iedereen vraagt wederzijds erkenning van ieders positie en aandeel respect ook voor de grenzen van ieders eigen mogelijkheid in de complementaire arena waar elk iets haalt en brengt op het grensvlak van de inzet waar het pijnlijk schuren kan verbindt belang…

vertrouwen betekent je kunnen verlaten op iets of iemand dingen vertrouwen spreekt voor zich gemakkelijk en vaak tot plots zij stuk zijn eigen lijf vertrouwen is ons heel natuurlijk terwijl het leven leert wel zijn is niet zeker mensen vertrouwen is zo natuurlijk niet als je het zelf niet hebt lastig weg te geven ook vertrouwen…

Kantoor is een plaats van samenkomst waar men praat -- en zo ontstaat werk.…

Verbazing waarom veel dingen opnieuw gebeuren. Wij weer worden wat we gisteren zijn geweest. Op eigen ademhaling. Dat het lichaam zich herinnert hoe en welke beweging correspondeert met een vreselijk boeiende baan... Blijkbaar van levensbelang: hunkerend naar een boterham van druk-druk-pluk-de-dag-gehalte waarna het hevig naar huis verlangt…

Alles staat of valt met vorm van acceptatie Die alom vertegenwoordigd hoort te zijn In tijd van zoveel verschillen Is oorlog een kwestie van gebrek Lak aan respect voor alles van 'n ander Alles dat die ander toebehoort Werkvloerjaloezie viert hoogtij Zorgverzekeraar kent geenszins zijn Beperking 'k Zat bij Personeelszaken Behalve het onrecht…