1.179 resultaten.
wie weet
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 185 Wat nu
niet meer kan
opeens
zal later
zo noem je
haar mond en
mijn mond
ooit slakken
zo langzaam
ergens zo langzaam
buiten de tijd
waren wij
haar handen
de cirkel
paar woorden
een zomeravond
vraag mezelf
en niet haar
wanneer ze
misschien nooit meer
wacht op haar
en wie ik dan ben…
vervlogen
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 124 en dan zie je hem zomaar vliegen
het bosblauwtje, best wel zeldzaam
fladderend onderbuikgevoel,
de vlinder keert nimmer terug
en je weet dat
je dagen zijn vervlogen…
Ze staart naar buiten
netgedicht
3.2 met 6 stemmen 439 Ze staart naar buiten
naar de drukke wereld
de regen tikt tegen de ruiten
de mensheid kent geen geduld
De duikplank is hoog
niemand die haar ziet
ze houdt het niet droog
maar springen durft ze niet
Ze staat op een groot plein
haar dierbaren om haar heen
om dichtbij haar te zijn
maar toch voelt het alleen
“Waarom begrijpt niemand mij…
Weemoed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 162 Weemoed
‘k Voel me weemoedig
Bezeerd
‘k Zou willen bidden
Zoals ik eens heb geleerd
Hoe kan ik geloven
Dat Hij mij nu hoort
Als ik al jaren heb verloochend
Het Goddelijk woord
Ik zou willen gillen
Dat ziek zijn ‘t geluk zo verstoort
Ik heb mijn verdriet
In de kiem gesmoord
Wat zou ik dan willen?
Verbonden zijn en delen
Ziek zijn…
Eerloos verdriet
netgedicht
3.2 met 12 stemmen 258 Je hoeft geen metaforen te gebruiken
om mijn verdriet te benadrukken
de bomen in het park zijn zelden zwijgzaam
zonder mij komt de zon ook op
of achter wolken vandaan
mijn verdriet is slechts eerloos
tot aan de tanden ontwapend
de maan werd trots geschapen
om met mijn eerzucht te slapen
mijn verdriet is slechts eerloos
tot aan de bodem…
Beklijven
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 138 Een bloem, gekneusd
fragiel buigend voor het leven
Het hart scharlaken gekleurd
hunkerend naar zonlicht en verschiet
Een aureool gevat in hoop en stalen moed
gesterkt door brandende wil en alles kunnen geven
Icoon van liefde en intens naasten verdriet
beklijf
Het moet……
De tranen van de IJskoningin
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 199 Een landschap met groeven en kringen
tekenen een opgeteerd leven
in een gezicht zo zacht
maar o, zo bedroefd
Het zilte vocht biggelt
over mijn warme wangen
zonder dat het mijn leed
bedaart, verzacht of verlicht
Woordenloos staar ik naar
de spiegeling in een plas water
Ik herken mezelf niet meer terug
Ik huil tot het vocht mijn hart…
Catharsis
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 158 Een ijle naam
op het raam, van mijn
gedachtenplantsoen
Als een wasem zich
kristalliseert tot een ijsbloem
van algehele catharsis
en doet slapen in de
armen van een stille strijd
of het ongunstig winnen
van looptijd in binnenruimten
Als het ongeluk stuk slaat
op een bedrand van gelijke
stemming
Als jouw hart, zacht gestemd
spreekt…
Leegte
netgedicht
4.1 met 8 stemmen 626 Zoals de twijgen van de treurwilg rillen
als de ochtend hen met dauw bekleedt
of het beladen nijgen naar de aarde
wanneer herinneringen zwart omrand
in marmeren ogen staren…
Tussen de boterbloemen
netgedicht
4.3 met 10 stemmen 328 mijn leven wacht in boterkelkjes, glanzend
als het zonlicht lacht
waar de wereld lente fluistert tussen bomen
en de dauw van vele morgens, lopen tranen naar die dag
waarop alles zwarter werd
niets leek zich nog mooi te dromen
niets
was kleurig, toen jouw leven als voorgoed
naar binnen keerde, eindeloos verloren aan die
veel te vroege…
Fiat Voluntas Tua
netgedicht
4.3 met 20 stemmen 462 Ik kan je nu niet meer vasthouden
mijn gezicht naar beneden -gedrukt
in de aarde, ik moest je laten gaan,
om weer te kunnen verstaan, de roos
die spreekt onder de schrale bodem
van het menselijk lijden, nu ik ben
gevallen, zijn 't mijn tranen die spreken
en zoekt de pijn een weg om het 'verraad' te wreken.
- aan de poorten van de hemel, heb…
Verdriet van een dierbare
netgedicht
3.8 met 8 stemmen 262 Je ogen verward
vervuld van verdriet
pijn in je hart
je trekt het nu niet
Strelend over je lokken
wordt mijn hals langzaam nat
van jouw snikkende schokken
huil maar uit, lieve schat
Voor jouw diepe leed
heb ik dan geen medicijn
maar wel de belofte gereed
dat ik er voor je zal zijn…
Soms.
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 264 Soms zoekt ze naar het waarom
kan het antwoord niet vinden.
Haar handen zijn leeg en koud
de zon kan ze niet warmen.
Er is twijfel te zien in haar ogen
angst heel diep in haar ziel.
Wie kan haar helpen om haar
het licht weer te laten zien.…
Dodenakkers
netgedicht
4.4 met 14 stemmen 676 spreeuwen ratelbekken in hoge populieren
die zomer sneeuwen op kriskras gelegde stenen
er groeien braamstruiken
langs de vervallen muur, gestapeld op de schei
van gezegende en ongewijde aarde
hoe schril het contrast tussen klokken die afscheid luiden
en 't stille graven in de nacht
het dodenhuis waar men voor altijd heten zal
of dat kleine…
het is tijd
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 385 voor tranen
zij stromen tenslotte
als opgegeven verzet
aan het eind
van een verloren feest
hoe ver voeren zij nog terug
in een verkwist verleden
opgestuwd stroomopwaarts
laat de druk zich
het beste voelen…
(voor Judith)
netgedicht
2.8 met 6 stemmen 254 *
Vier mei
(ik zag twee gezonde snuitjes en herdacht hoe ooit gebrek
-zo anders- langs zovele wangen zuchtte)
daar ergens tussen het publiek -stond jij
gemeten uit een mens die voortgaat na een tijd
waar angst regeerde
rond een wereld waar geloof en hoop
niet langer heilzaam waren, maar de diepte van terreur
zijn…
Alleen stilte
netgedicht
3.8 met 13 stemmen 446 De leegte voelt eenzaam
zonder jouw droomwereld
de liefde van jouw tranen
maar ik hou mijn smart vast
als er een ander komt
en ik jou niet wil vergeten
misschien is het verstandig
het moedigste voor mijn hart
om stilte te blijven koesteren
nu het zwart op wit vast staat
dat je echt dood bent, en gestorven
in het diepst van mijn verlangen…
uitgehuild
netgedicht
3.6 met 10 stemmen 272 als verdriet verdroogt
verdampt een zee vol tranen
tot een zoutwoestijn
senryu…
Alleen in mijn kamer
netgedicht
3.3 met 7 stemmen 199 Alleen in mijn kamer
Alleen in dit huis
Lid van een familie
Maar eigenlijk nooit "thuis"
Wonend bij elkaar
Leven apart
Mijn leven nu
Doet pijn in mijn hart
Eigenlijk niet vrolijk
Somber gestemd
Het masker blijft op
Zodat niemand mij herkent
Dit leven voelt zwaar
Een steen in mijn maag
Ik val mensen lastig
Als ík een keer klaag…
Liedje van de Zee
netgedicht
4.4 met 11 stemmen 791 Karrenwielen door het zand
twee zwarte paarden voor de wagen
bovenop een houten koffer
die hij meenam naar de zee
met iets er in van bladmuziek
en olielampjes om te staren
naar de muggen rondom glas
het stille ebben van het water
en dan was er nog die deken
waar zij samen zo op lagen
in nabijheid van hun adem
en een eindeloos verschiet…