1.179 resultaten.
De naakte kluizenaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 178 Schroeivlekken in zijn gedachten
onomwonden weerzinwekkend
tot groot verdriet van
Zijn-Moeder-in-de-Spiegel
Aan weerskanten bouwt hij een muur
van takken en bladeren,
takken en bladeren,
tot ver uit het zicht
Het zonlicht van zijn tong
sprak duizend talen
en duurde voort,
totdat zijn geest getekend werd,
totdat zijn geest geketend werd…
Het gedaagdenveld
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 244 Je keert je om uit herinneringen
neemt me mee naar het gedaagdenveld
waar de oorsprong ligt begraven
we lonken voorzichtig naar de wolken
het lijkt wel of de zomer verlegen is
we kijken schichtig naar de vogels
verzoenen ons niet langer met hartstocht
die we eens voelden in bijzonder verlangen
nooit zonder elkaar door het leven te gaan…
Verdriet
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 431 Toen mijn moeder overleed, werd er gehuild, er was verdriet, lang rouwen, nee dat kon echter niet,
want een tante overleed de liefste die ik toen bezat en weer was er verdriet, weer werd er gehuild,
maar lang rouwen nee, dat kon echter niet, want de hond werd overreden, en toen ook zij was overleden
werd er gerouwd er was verdriet, maar ook dat…
Knuffels
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 276 Fijn dat mobieltje
altijd bereikbaar
ze houdt hem stevig vast
het voelt zo veilig
dat ding is haar heilig
iedereen weet waar ze is
haar kind loopt langs zee
gaat met de wind mee
snikt weet niet waar ze is
de knuffel houdt haar vast
de moeder huilt
en belt één één twee…
levenslang
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 212 .
stervende zonnestralen
verlichten vergaan leven
verrijzend uit ‘t schuim
van de deinende oceaan
onder de gele vogel
‘n helderwitte lijkwade
koelruimte en graf
wachten in doodse stilte
verdriet zal nooit wegebben
in dit levenslang verdrinken
cote sauvage bij quiberon…
ik schrijf een bril
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 165 ik blijf
het niet
begrijpen
ik zie
ik zie
wat jij niet ziet
was het een spel
wij zouden spelen
het is geen spel
ik schrijf een bril
voor wie wil zien
ik voel en
zie verdriet
voel onrecht
ik zie
ik zie
wat je niet ziet
ik voel
ik schrijf
een bril
en geef
een loep
om in je hart
te kijken
daar waar
pijn en geluk…
Normandië
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 326 Hier sta ik dan, de tijd voorbij
een kerkhof vol gesneuvelden
maar al wat ik kan zien, ben jij
jouw tengere gestalte, jouw felle blik
de foto's die ik heb bewaard
herinneringen opgebaard
en telkens weer naar voor gehaald
je straalt, je lacht, je kijkt verbaasd
en veel te snel en overhaast
ging alles als een storm weer heen
hier sta ik…
isoleer
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 436 ze zit in de hoek
gevangen
tussen 't vocht en wit
van levenloze muren
waarop haar ogen
ogen -als open vensters
haar innerlijke leegte reflecteert
en toch als je goed kijkt
doorheen alle lagen van pijn
schijnt er een lichtje -
een herinnering van onmetelijke liefde
diep geraakt
kijk ik haar aan
ze glimlacht, schijnt mijn gedachten te…
Onzichtbaar
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 354 Door afstand steeds gescheiden
zelfs nu ik zo vlakbij je sta
weet ik je te ver weg
om ooit die kloof met woorden
nog te kunnen overbruggen.
Geluid sterft in mijn hoofd
geen stem durft nog te schreeuwen
waar de stilte te veel woorden draagt
om de ruimte door te dragen:
ze vallen zoemend weg.
Bewustzijn duurt slechts even
zo lang het oog…
In verdriet gevangen.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 333 Omgeven door hoge muren,
woorden gevangen in angst
verstopt, in een stil verlangen.
Als ze lacht en praat, zie je niet
haar stille verdriet, diep in
haar is een machteloos verzet.
Niet begrijpend, waarom het zo
moest zijn, toch zal ze vechten
tot de pijn verdwenen zal zijn.
.…
jasmijn
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 286 .
toen haar witte dood verstierf
tot schitteringen binnen zomer
zong de merel regen tot een diepe spiegelplas
windstil getrokken
glad gemaakt als glas, eindeloos zwart
de bodem
daar blonken bloemen aan mijn oppervlak
hun tere hoofdjes bogen laag, tot aan
de verteblik van kijkers
er woonde niets dan liefde, niets
vertrok het beeld…
vluchteling
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 266 ik wil je stem niet horen
je woorden doen mij teveel pijn
ze splijten elke traan in tweeën
en het is kil rondom mijn hart
als ook haat liefde zaaien kon
dan was ieder woord overbodig
ik droom van dansen in de nacht
met het genot van mijn sterretje…
laatste ademtochten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 219 .
terwijl de wind gedachten draagt
blaast de wereld mijlenverre tongen over zee
duinenblond verkleurt
tot natte korrels stil verdriet; het gaat zoals het gaat
iets anders is er niet
niet meer dan witte momenten in jouw oude dag
niet meer dan een hand die liefde draagt, gestreeld
langs diepe groeven
(mama)…
zoals vlinders
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 265 .
buiten dwarrelen zomers
hun vleugelkanten nog aanbiddend naar de zon
eigenheid van kleur- als hemels, waar geen vat op is
als kleine druppels dauw vol levenbarend schijnen
de kristallen draaien weer
zij dansen daar, in zachte zuchtjes wind
een mijmerkind vervliegt
.…
Mummificatie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 142 Toe, verlies je hoofd, draai als ballonnen op het water en zie maar in dat je dagelijks kunt knappen als gevangen helium, kerels met zichzelf wijsgemaakte, jarenlang zwoegende trots, vrouwen met ingebeelde schoonheidsidealen via jarenlange wie mooi wil zijn moet lijden paden. Kerels, ieder weekend een krat Heineken of Hertog Jan! Vrouwen, ieder weekend…
Dans toch weer met mij
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 258 Neem mijn hand en dans toch weer met mij.
Dansen, ver, aan deze strijd voorbij.
Mijn hart voelt ineens zo broos.
Mijn handen voelen slap en doelloos.
Mijn hoofd hangt machteloos en teneergeslagen.
Droevige dagen
zijn weer terug gekomen
weg, lijken al onze mooie dromen.
Ik wil het niet, ik wil weer met jou dansen
langs sterren, maan en…
Ik mis
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 242 Ik mis de koelte van de nacht,
die blik in je ogen,
die mooie lach,
het gevoel dat jij me mag;
ik mis de regen van de nacht,
het zachte geluid tegen mijn raam,
jij die fluistert in mijn oor,
wij twee samen,
we gaan er voor;
ik mis de maan van de nacht,
iemand om mee te praten,
als de stilte aan me vreet,
wanneer je berichtjes niet meer…
ver weg van dat verwegge
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 272 Papa,kon ik je nu maar vastnemen
En heel dicht tegen me aandrukken
Zo dat je niet meer weg kan
Maar...
dat gaat niet.
Want je bent weg, ver weg.
ZO ver weg dat ik je niet kan zien of horen en zelfs niet... voelen.
Papa,kon ik je nu maar vastnemen.
En meenemen of meetrekken.
Verweg van dat verwegge.
Zodat je terug dicht,dicht bij mij bent…
De poort der levenden
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 328 koude stenen dekens
staan in eindeloze rijen
onder warme woorden
rusten geliefden zacht
verblindend geuren
blanke bloemen
in de zinderende zon
een witte vlinder fladdert
bijna onopvallend
naar een volgende
toch heerst hier
voelbaar verdriet
van veel herinneringen
in treurige berken
die eeuwig lijken
mee te wenen
zwijgt bedrukt…
Opgesloten tranen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 251 Je ogen zwaar beladen
met tranenregen in het hoofd
Het lukt je niet deze last te ontladen
en je hele lichaam lijkt verdoofd
Al wil je graag en voel je je kapot,
soms zitten tranen gewoon op slot…