je huid strakte door de onverwacht koude inval met een aantrekkende scherpe oostenwind goed aangekleed en toch met tranende ogen en een koude neus fietsen in de sneeuw een routine uit vroeger jaren waarbij je als kind al tig keer pittig onderuit bent gegaan maar met de soeplesse van de jeugd zonder fracturen weer ongedeerd…

in zalen vol licht, waar het denken botst staat Bureau Buitenschot als satirische rots met woorden, als messen scherp geslepen ontrafelt het maskers, legt het stress bloot adviseurs met hun gladde verhalen hoge facturen voor schrale oplossingen een hele wereld van prachtig jargon in rapporten heel zachtjes gebracht daar staan ze dan, als…

wij hadden niet genoeg aan een dag en nacht kriebelen en tasten waarbij geven net zo belangrijk bleek te zijn als nemen en uiteindelijk werd het een vraag en antwoord spel waarbij attributen de letters vormden die in woorden een diepere emotionele lading kregen in een zich langzaam ontwikkelend patroon van huid die senso- motorische…

wij hadden niet genoeg aan een dag en nacht kriebelen en tasten waarbij geven net zo belangrijk bleek te zijn als nemen en uiteindelijk werd het een vraag en antwoord spel waarbij attributen de letters vormden die in woorden een diepere emotionele lading kregen in een zich langzaam ontwikkelend patroon van huid die senso- motorische…

De inkt vloeit en schrijft zachtjes wat bloeit als poëtisch aaien van jouw huid. Elk gedicht mijn bruid. Kus ik zacht. De bruidsnacht! In haar op te wellen voel ik knoppen zwellen. Met elk gedicht breng ik die nacht door. Poëzie, lijfelijkheid waarbij elke pennentrek aait bij 't geDICHT te dromen en de dichter met het gedicht is klaargekomen…

Je lachte toen ik naar jou kijkend langs de spiegel liep je draaide charmant een krul in het al langer en donker wordende haar dat in de nog kortere componenten een eigen natuurlijke krul liet zien de lengte was een lichte golf de schouders vrij in variabele stijl te dragen met speels los accent op golvende snelheid je zo te…

ik zag nog de bloermentuin die ik in speelse arbeid op je zonnige rug had aangelegd waarbij jij als architecte de kleurcomposities maakte en ik voor het zware werk de niveauverschillen voor mijn rekening nam en ook de werkafspraken steeds sensitiever met duim en vingerteken door drukverschil en warm en kou in het directe contact…

Het diepe zoeken in de spiegel stel ik mijzelf de vraag in de ogen zoekend vind ik het antwoord als een complex probleem vat ik mijzelf samen in documenten in redenerende modellen wiskundige berekening als antwoord in kleinere begrijpelijke delen Ik verstuur mijn data en bewaar een kopie van het originele bestand Het diepe…

zacht krult je lach tegen de oevers van de beek waar golfjes plezier murmelen in schuimend omslaan vertellen ze je tenen van de chaos en woestheid verder hogerop waar modder het water ondoorzichtig maakt met zijn vernielende niets ontziende kracht hier is het kolken bedaard en drijven restanten uit de puinhopen in hoge gevaartes…

in de tuin met licht dat zich om namiddag slingert in de lucht die eigen gewicht draagt zonder te buigen voor kromming van aarde en zand en verder knarsend geluid van groeiende bomen het moet niet gekker worden voor vandaag…

op de rand van het zomerse licht stond het haveloze huisje te wankelen geleund tegen de schaduwkant van het donkere bos we keken elkaar aan ik wist dat we zouden gaan op onderzoek uit zomaar gewoon pure nieuwsgierigheid natuurlijk kraakte de deur kreunend zijn hengsellied vertelde de trap bijna ademloos zijn leuningsloze…

ik ken de muziek uit je ogen voel het strijken van je handen langs de snaren van de oude viool daarbij wiegen schouders en heupen in een bijzonder aantrekkelijke balans waarin jij een bent met de warme klank met hart en ziel heb jij de dirigent en zijn stuk vertolkt nog lang hing de de echo in de zaal verstillen mensen in…

jij hebt een ludiek hupje in je speelse loop dat intrinsiek bij je hoort net als de knipoog die groeit in het lieve woord dat met warmte en liefde de mimiek in je lach zijn aantrekkelijke vorm geeft het zijn de extra's waar de toeschouwers naar toe leven lieve uitingen van jeugdige speelsheid die kleur geven aan de lichtheid…

ik had meer oog voor de compositie van de stenen waarmee het huis opgetrokken was dan voor de melodie die het huis liet horen als je het bewonderend aandacht gaf in samenhang met kleine rotspartijen en de rijke natuur bijzonder de veelkleurige bossages op de eigen fijn gestyleerde hoogte het azuren blauw licht toucherend…

wij hebben allebei de kei gezien passeerbaar zonder omkijken maar in de verte nooit kleiner wordend in incidentele schoonmaak en poets iets meer opgeglansd maar altijd indruk makend aanwezig in omvang en impact op de sociale lijn in zomer kringen vlogen dromen op en af maar ijskoud geelt in de winterse grijsheid het kilscherpe…

Het gevaar is het gevoel van futiliteit, zinloosheid, als er wereldmachten zijn die streven naar een heleboel in niemands belang. Dat we straks uitgeblust, verbitterd, koel, onverschillig of zelfs bang Mopperend vanuit een luie stoel of enkel nog protesterend tégen, als het leven in ‘t gedrang, ons niet meer inspannend vóór, meer dan “…

Melania's defensie was op orde De eerste aanval van de President Werd in een oogwenk keurig afgewend Hij struikelde al bij de eerste horde Zij is, bewees ze heel het vaderland, Een kenner van de hoed en van de rand…

stil deint de bloemenzee onder de zachte hand van de wind alleen de kleuren spreken met de oranje kant uit het harmonisch palet van door zon gebakken pigmenten komt de olie uit zaden van halfhoge struiken in de persen van horizon tot aan de andere trillende einder slaan de golven om in fel oranje rood als bloedige fibrillen…

Ik loop vandaag met frisse moed naar buiten Een kille grijze dag het deert mij niet Vooruit met flinke pas zoals u ziet Ben zelfs een vrolijk liedje aan het fluiten Tot een voorbijganger me nors komt vragen Of ik me op Blue Monday wil gedragen…

het lijkt wel of ik ben verzand op een eindeloos strand om zandkorrels te tellen in een maandenlange steenkoude nacht verloren is mijn ooit zo warme perspecrtief de handen in verband uit vroeger normen en waardenland op straffe van de hel zijn toch de liederlijke dromen gekomen want ook wij verzonnen de nooit geziene gnomen…