jij hebt nooit een masker opgehad je gezicht straalde altijd door je warm hart dat in blijde blinkende ogen genegenheid toont de bron laat zien van een liefdevolle waterval die woorden laat glinsteren in een regenboogzon gekleurd met de allerliefste betekenissen ja jouw lading en aura als mens zijn intens zij…

tussen het groen van kleurende bloemen zag ik ook de door - zichtigen staan naast de roodroestend ijzeren en op een wat mindere plaats de plastic gevallen een klein perceeltje voor een select gezelschap metalen bloeiers die al van ver het zonlicht weerkaatsend en zo alle aandacht vragend overbodig blijkt het bordje verboden…

nog proberen wij in te grijpen maar het is al te laat natuurlijk blijft de aarde groen maar zonder oogst van vrucht en bloem wel hitte wateroverlast stormen en tornado’s heftige valwinden onweer gigantische blikseminslagen in luchten die in tal van variaties hun slechte kanten laten zien en voelen wat er nog leeft wordt snel omgebracht…

wij waren niet van de grote gebaren eerder van de kleine geheimen die wij vaak samen deelden een verholen gniffel of het begin van een samen wetende genietende lach de bijna stiekeme strijkjes in het voorbijgaan met woord of hand die net uit het verband kwamen van de werkelijkheid onze wereld heeft zich nooit afgezet…

Belangrijk is het niet   of wij in God geloven  Vast staat immers toch   dat Eeuwigheid bestaat Wat maakt het ook maar uit   wat mensen steeds bedenken Want zeker is dat men bij dood   deez’ aardkloot echt verlaat  Veel verder dan de maan   is nog geen mens gekomen En nu we met z’n allen naar   de Filistijnen gaan Is plots het eind’ der…

De bolle aarde is van zichzelf zonder strepen zonder grenzen in het oneindig niets ontstaan zo spontaan op eigen kracht uit chaotisch gas dat was nergens stonden ook de lijnen die men later had bedacht materie klonterde wolkend samen en nam vervolgens vormen aan bollen draaiden in het rond voor verzet in totale tijd zonder streep…

het is geen dag vandaag hooguit de dag waarop alles gek beslagen zal zijn vol zwarte angst en vragen dat alles lijkt op een gebed dat bi polair klotst en hopt in opkomen van de angst die boven dwars door komt de verse geur van warme schizoprut is weer ruiken want dan ga ik aan de struikelloop over mijn eigen benen vloekend…

In kleine flitsjes weerkaatste de kristallen zon sprongen hoge tonen er bovenuit waar gevoelig slanke vingers de ornamenten voorzichtig schoonmaakten het ordenen was onderhevig aan een streng ritueel dat de kans op breuk nivelleerde want juist de gaafheid van het glaswerk maakte een belangrijk deel van de geschatte waarde…

ik heb je stem weer gehoord met de spannende vibraties die bij praten horen met dat tikje meer dat van spanning trilt in het articuleren van je stem zacht smaken je lippen rood en warm nat in hun bewegen als lieve woordjes naar buiten komen uit het jarenlang samen dromen met als resultaat van wat wij zouden willen…

wij kenden de droomschrift beelden die zich op papier in kleine veranderingen van het normale voor deden de afwijkingen werden gelezen door een scanner en in selecte woordkeuze aan het proza toegevoegd zo zou je dus een positieve wind kunnen laten waaien over een negatieve mening en de lading van de inhoud verminderen zodat…

wij hebben ons de woordenschat van geliefden eigen gemaakt met sprekende blikken ook de syntaxis van onze liefdestaal was er een vol zachte tederheid in klank en kleur waarbij niet de kennis van belang was maar wel de manier van overdracht vaak maakt een begrijpende lach het hoofdstuk af waarbij gelezen en begrepen inclusief…

ik heb je zien dansen alleen op het dakterras met een bijna volle maan rustend op de balustrade ontspannend staand in een gelukzaligheid die jij nog nooit in je leven ervaren hebt zo diep van binnen het totale los zijn van de wereld en tegelijk met liefde warmbloedig opgevangen worden het zijn die momenten dat aarde…

we hebben alles al gehad gaan naar de laatste evenementen met vrienden en bekenden van vorige feesten de gezichten verlopen door uitgetreden geesten we hebben alles al gedaan gerookt gezopen en gesnoven elkaar zo volledig uitgewoond dat de spiegel brak en ons slechts scherven gaf ook wij zijn opgevoed ooit gaaf en braaf geweest…

we hebben alles al gehad gaan voor het laatste evenement met vrienden en bekenden ook van feesten lang geleden we hebben alles gedaan gerookt gesnoven op talloze manieren gedronken en genipt gekleed en heel langzaam uitdagend gestript maar de spiegel toonde keihard steeds hetzelfde verlopen gezicht altijd leuren en…

er sprankelde altijd wel iets bij jou in de lucht als jij er was een onverwachte flits zonder donder of iets onnoembaars in rood en warm feeëriek verlicht als ultieme surprise in muzikaal onthaal rondom jou knipperde en knisperde magie in velerlei kleuren met de lach die jij spontaan losliet die zich ontwikkelde tot een aimabel…

we hebben ooit de wereld verkend luchten lachend verschoond nadat zonnen waren ondergegaan terwijl hun kleuren nog op ons netvlies bleven staan ja wij de aanstormende jeugd barstens vol energie en vernieuwend elan opboksend tegen depressies waar de vorige generaties nog in woonden die van een andere toekomst niet konden dromen…

zij hebben de schat aangeboord van nooit gehoorde woorden daar waar klanken letters en zinnen zich tot taal worstelen zingt emotie tussen de regels zijn tweede stem traant gevoel zijn overvloed in talloze talen en dialecten om maar met elkaar te communiceren niet altijd even goed verstaanbaar want talen slijten in…

ooit zullen de echoputten van normen en waarden geleegd worden in het corona testament door eigen evangelisten ooit zullen de generaties veel samen praten in het kiezen van de papa die het nieuwe leven organiseert ooit zal de verloren muziek uit de coronatijd zijn plaats weer rechtens innemen op tal van hitlijsten en stromen evenementen…

zacht en liefdevol wordt mij de wereld ontnomen natuurlijk telt mijn mening wel maar wordt pro forma meegenomen waar het echt omgaat is al lang klaar de tijd van overleg en ongelijk is voorbij meesmuilen voelt niet vrij dus gaan zij door zetten de tijd voor even stil om hun besluit met hamerslag te effectueren als…

ik wist dat jij het middelpunt van het heelal was las het in je ogen zag het op je gezicht het was vooral de rust die jij uitstraalde in een universum dat holde en tolde met snelheden van geluid en verder sneller dan licht zelfs de tijd was daarvoor gezwicht omdat het begrip uren dagen maanden en jaren het enige dat geschikt…