er dwarrelt iets dat blinkt met de getijdenstromen mee een parel die in het donker zinkt naar de bodem van een gretige zee het patroon van geheugen is fijnmazig tot aan de zandige oevers van gemis dan blijkt het achterland wazig verdwijnt het tastbare in ongewis ik zag een gezicht voor het jouwe aan voelde weer de hemelstormen over onze…

Het dorp de rug gekeerd, niet meer omgekeken Lots lot voor ogen Nimmer komt een wending opgeslorpt in groter gebeuren waarbij dode bladeren verzeilen in riolen Het wordt stil in de herfst van leven alleen het hart heeft nog te lijden van dit verlaten stille dorp…

Ik wacht op het kaarsje het kaarsje dat brandt bescherm het met al ik ben Even fragiel als het lijntje waar langs wij wandelen koester ik de herinneringen Ik wacht op het kaarsje tot het niet meer flikkeren zal en langzaam overgaat in de nacht…

Plotseling zag hij een helder licht En waar kwam die wondere wijs toch vandaan Voor hem stond nu een spichtig kind Een meisje, nog heel jong, was voor hem gaan staan Zij zong hem toe over boven de wolken Waar enkel liefde bestaat, en tederheid Zij gaf hem het vertrouwen om los te laten En hij hulde zich weldra in de vergetelheid Immers,…

Toon me straks, wanneer mijn stervensuur aanbreekt, de moed, die ik jarenlang heb verzameld. Geef me morgen, wanneer de klok steeds sneller tikt, de kracht, om mijn angsten te verslaan. Onthul me nu al, terwijl mijn hart nog klopt, de schoonheid, van dit zinvolloos bestaan.…

de zee neemt je zachte woorden mee voor altijd je woorden sterven niet ze blijven voor altijd op zee de golven dragen jouw herinneringen een trage reis in oneindige beweging…

een naam rust in de lente rozerode bloesemblaadjes vormen een warme deken het zaad ontspruit de aarde wordt weer groen mijn gedachten zijn nog bij toen is het al vier weken? het is alsof de vlinders langer dan ooit slapen de bij haar weg niet weet in een treurig zoemen zoekt naar de bloemen haar vleugeltjes verzwaard ik slinger…

Terwijl de zon Met gouden vingers Bij haar opgang De aarde streelde En de lucht Van zwart naar grijs naar blauw Het gras naar groen En het water glinster Kleurde Dacht de man Terwijl dit dagelijks wonder Zich voltrok 'Waar heb ik toch mijn lief verlaten?'…

Vandaag werd het door mij volbracht. Eindelijk ben ik 67 jaren oud geworden. Hoog tijd om geraniums te gaan kopen. Dat is wat De Staat van mij verwacht. Geen geraniums maar gebak zal ik halen. Daarna zal ik naar mijn werk toe gaan. Vandaag ga ik nieuwe plannen maken, koffie drinken en schrijvend doorgaan, met mijn maatschappelijk bestaan.…

Verstikkende hitte heerst, in een huis zo koud. Ruimte te klein, voor een geest zo vrij. Gekluisterd en gebonden, het lukt niet meer. Je breekt vrij, met een stap in het duister. Verlaat je de gevangenis, eindelijk vrij.…

ik kan je veel zeggen om je te troosten of enkel de lucht te vullen met simpel wat vibraties ik kan je ook weinig zeggen zoals: het zal vast geen zeer doen je voelt er niks van of alles zal je ervaren in één flits schiet aan je voorbij herinneringen, fantasiën en al die keren dat je je veilig voelde maar wie zegt dat het dan over is…

Gezeten aan de dis Komen spijzen voorbij In overvloed, rijkelijk bedeeld Borden vol goede moed Hunkeren jeukende magen Naar verlossing in genade Drijven vier jaargetijden Op een bed van bier en wijn Verstrooit geluid in gordijnen Met verdwaalde woorden bedrukt Wisselt het licht van wacht Quattro stagioni, een erehaag Is er koffie…

jij hebt de palmbomen nooit zien groeien op het eiland dat gekozen was zag alleen het blauw van zee een heerlijk warm strand en een beschermende hand maar in de golven was geen diepte alleen een keurig kabbelend gaan je dialoog vervlakte zonder verrassingen in vorm en kleur van het bestaan de eerste schreden zijn gezet heet gloeit…

Mag ik je ten grave dragen mijn lief daar jij eeuwigheid verkoos boven aards bestaan Mag ik je ten grave dragen mijn lief gebukt onder druk boog je net zo lang totdat je knakte Mag ik kussen,'n laatste maal en je dan ten grave dragen mijn lieve lief…

Zij paste slecht in wat van mij was Gooide met mijn gedachtegoed, Scheurde de zinnen die ik schreef Verloor mijn patchwork regenjas Steeds meer wilde zij lenen, ik gaf alles Tot ik niets meer over had dan de verwachting Dat een onderpand alles goed zou maken Het gebeurde, zoals voorspelbaar Maar toch altijd onverwacht, waar ze Met het…

Ver van de onvindbare bron hijgt het water, van sijpelen en stromen moe, ruggelings uit eenzaam onder de door de dag getrokken spijlen strenge bomen als stille bewakers gewapend met het zwaard van de stilte bladeren baden roerloos als drijvende lijken van verloren seizoenen traag kleedt de gloed zich met krimpend licht het geluid van…

Hier huist een uniek ontwerp, lijdend van een lang bezinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid Nog voor haar stem zich verder kon verheffen,werd zij door overmacht gekooid, verwoei haar kracht in een verfrissende wind die zijzelf had gesticht in een welving van een aards gazon, die ik in elk voorjaar beween, een…

pa, ik bleef hier jij ging naar daar de dood blonk tekende schaduw over een bloem eens zo fleurig, zo mooi en ik wenste zo zeer de vruchtbare zon nog eens de glimlach een woord van je mond och, ik wist wel dat het niet kon..…

Papa lieve papa jouw leven is geëindigd en jouw zijn voorbij Papa lieve papa opgewacht door wit licht woon je voor altijd dicht bij mij Papa lieve papa dank voor al je hebt gedaan blijvend verbonden door 't lot Papa lieve papa omringd met liefde laat ik je gaan leg je terug in de handen van God…

Het kan niet zo zijn, dat na een lange levensreis, onze bestemming niet wordt bereikt. Het kan niet zo zijn, dat in de chaos van het heelal, liefde zomaar kan ontstaan. Het kan niet zo zijn, dat niets of niemand komt ontvangen, wanneer we straks onze geesten geven. Het kan zo zijn, het moet zo zijn, dat dan pas het groot geheim, tegen al…