voor Johnny van Doorn spektakel in 't gebouw van de drie Stoepen aan de Prinsegracht wanneer ik m'n ogen sluit zie ik het weer "johnny's act" zelden hoorde ik later nog zo'n vloed aan woorden uit één keel... 'een zaal in de branding' waar wij bijna verdronken in zijn zee van poëzie Lejo van Kuijeren…

mag ik mijn dank vereeuwigen met begin en einde zoals eenheid in het sterrenlicht de woorden opvangen in het thuisgevoel als een immer durende dageraad mag ik dicht, in ieders lach, bloemen schenken ook al wordt dit schrijven oud…

ik huil met droge ogen mijn tanden grijze as ik ben de jeugd ontvloden maar lekker in mijn sas de wilde woeste jaren wijsheid wild vergaren vol met mededogen Gods ervaren geboden goed ethisch leven in praktijk gebracht mijn leven gegeven andermans pracht het is volbracht maar hebt u nou nog even om mij serene rust te geven…

Wat is die Ruud Geels toch een zakkenwasser een kromme potloodpasser Heeft de goalgetter van Telstar Feyenoord NAC Sparta Anderlecht Onze Gazellen Ajax Brugge PSV als pensionado nog wat origineels dat hem in het echt overkomen is om in eeuwige roem te beklijven namelijk dat de verheven zwengels van de backs Suurbier en Krol tijdens de…

Wat opviel bij volle luister in de troonrede was dat De Kroon heel geen aandacht schonk aan geruk getrek aan ex-excellentie Verdonk zaterdag op tv zichtbaar door vele ereleden Eén hunner trachtte haar vals te paaien bood Rotterdam voor over twee jaar aan terwijl de kiezers daar dan over gaan maar Rita liet zich geen oor aannaaien Typisch…

Soms zomaar vanuit het niets dwalen mijn gedachten af Ben ik weer die kleine meid aan wie jij ooit 't leven gaf Zit ik lachend op jouw schoot bekijk de ketting rond jouw nek Ik voelde mij toen zo geborgen en vertrouwd daar op die plek Ben niet meer jouw kleine meid pas zéker niet meer op jouw schoot Wil je uit m'n hart…

ik lees nog eenmaal mijn verkreukeld testament met een christusdoorn naast mij op de vensterbank zo vaak heb ik mijn laatste wens herschreven waar het nu nog maar één enkel woord kent mij rest slechts "dank" voor de moeder van mijn leven…

ik heb je lief mijn medemens vooral in goede dagen mijn gemoed is dan opgewekt, kan zoveel geven ik hoef niets te vragen als een tegenwind mij overvalt, mij tegen de aarde knalt hou ik mezelf voor door jou en jou te worden gedragen ik hoef dan niets te vragen…

icke daencke miene naoste ghie sijt unne menske as gine aender immer bende ghie daor vor miene surg as icke volle bin met traone ende lit icke voele me daen so geborg ende vele mere as ghie ieglich wit miene stiele is nimmer so enig tu segge ingekeert is mere dun weghe die icke gaone geve is vaok better uut te legge daen unne daenckewelle…

heldere beelden liefdevol uitgekozen versterken elk woord…

ik stap in stoute schoenen om woorden te vinden als cirkels om van het begin de warmte te dragen tot het eind en weer verder ze zouden het verborgene moeten vangen stil rollend draaiend, traag als kringen licht op huid mijn glimlach zijn in kleine letters als stille adem ongeschoeid…

je hebt een bladzijde omgeslagen het verleden wordt herinnering langer worden straks de dagen intenser het geluk van mijmering beleef nu dan de jaargetijden ongedwongen vrij van druk doe de dingen onbescheiden leef, geniet van het geluk mocht verveling je ooit kwellen op een druilerig moment aarzel niet om ons te bellen weet dat je altijd…

neem gewoon een willekeurige vrouw maak haar een compliment ze antwoordt nee hoor dank je wel voor geen goud ik ben al getrouwd met een kei van een vent toch compleet gestoord dat je dat zo vaak hoort alsof je er om vraagt…

Een vrolijk vers, ondanks de zorgen, de grote drukte, soms de pijn... Een vrolijk vers voor nu en morgen opdat je ook zou dankbaar zijn. Het leven is niet steeds maar grappig, de druiven zijn soms heel erg zuur maar toch ook lekker ooit en sappig en soms warmt je een hemels vuur. De dagen gaan en ook de nachten; er is zoveel om blij te…

Wandelend door de nacht kwam ik een dame tegen een parel zo schitterend verlegen herkende ik haar Lady van de liefde schoonheid troostend in schimmige nacht nam ze mijn te grote hand en ik vertelde haar met zachte vingers ‘iets harder door verlaten nacht‘ mijn angsten teleurstelling onmacht ‘ik dreig een kluizenaar te worden de harde…

Onze adem dwarrelde eens wulps langs de vergeten naschokken van het dooiseizoen Eindeloos geboeid knielde je om 't geluid van 'n landend vlokje vast te kunnen leggen maar je was teleurgesteld in de vorst ondertussen slokte 't lentefrisse gras je blijheid gulzig op Eigenlijk had de zon toen wijslijk haar gom gebruikt gelukkig…

In woord en geschrift mij toegenegen noem zijn naam in warmte lief niet eerder bracht zulk een epistel emmers vol lachende tranen rozen bloei in december vlinders dwarrelend in kleuren rijk onder zonnestralen van lichtend beeld is dit dan wat men meligheid noemt chicken vreugde onder een haan entah...…

Voorstuwende kracht van de wind laat je dansen op de golven van het water je steven klieft de weerstand van het diep ranke masten als een houvast de zeilen bol op volle kracht de trots van hen die jou bevaren rechtsaan voortbewegend naar je doel vastbesloten zoekend naar een haven meer je aan in rust met kalm gemoed…

Hij neemt me In zijn armen Niet liefdevol Maar stevig Kraakt me Verbijsterd In de lengte Beneemt me Kortstondig de adem Stokt mijn ribben Bonkt mijn hart Zodat ik Als ik buiten Ga Niet gebroken ben Maar rechtop Loop Met mijn hoofd In de wolken De afspraak Voor volgende week In ons beider agenda.…

Ik ben weer terug terwijl het tijdelijk afscheidswoord nog na-ijlt mijn hand nog warm is van het geven hoelang… een maand een zucht want zolang duurt een maandlang leven nog enkele zuchten dus een laatste hand kan nu gelegd aan tekst die stilgezwegen wordt maar ingelegd wordt in de hand als druk gemeend dan heeft het aan het zwijgen…