De epseklepsen snijden de epsen, zwaaien met plakken kletsen de monden dicht dragen het broden te berde alles ten brode om d' espe De dieren der democratie de laagst gemene deler De beklozen zijn filosofen stemrecht zonder woorduiteinde Kloefkappers kappen bekentenis van de woorden Isolex solex olex brommer van dogma Recht rechts…

Als je door de oranje deur gaat achteraf en verscholen Houd moed geliefde, kameraad Laat elkaar niet los en eenzaam dolen Want achter die deur staat prominent en onverholen de dood in al zijn kracht paraat met de zeis in de aanslag in een hoekje van de wachtkamer verscholen Wie moet direct mee, wie mag nog even blijven wie behoort…

is het al vrijdag? ik vraag dit voor mezelf sinds ik pensionada ben vergeet ik vaak de helft van de week en van de dagen voor de uren ben ik bang maar minuten kunnen vliegen zonder vleugels. vleugellam zit ik hier maar wat te typen en de dagen duren lang…

Als ‘k in het bange wachten had vertrouwd op de mens de mens alleen dan zou ‘k in de meedogenloze pijn van deze dagen in het holst van de nacht als een boot In nood zonder stuurman aan boord op de zee woest en groot zijn vergaan de dood tegemoet; dan zou ik in mijn slaap zijn uitgeleverd aan de hoge golven de zinderende…

Zonder perspectief als regen zijwaarts valt met doorweekte vellen…

de laatste golf zal zacht en teder zijn en brengt bij alle mensen, jong en oud het einde zonder moeite, zonder pijn men zal hem zoeken zelfs, als eertijds goud misschien een beeld uit mooie boze dromen toch denken velen nu: laat die maar komen…

Tussen mij en de lente staat een raam Tussen mij en de wereld het recht van bestaan Tussen mij en gisteren staat vandaag Tussen vandaag en morgen een angstige vraag Tussen mij en de vrede staat de taal Tussen mij en de waarheid mijn eigen verhaal…

ons hart de hamer en de slag klopt bij eenieder anders in voorspoed en in tegenslag haar ritme in onzekere dag het geluid van haar lied te zingen laten horen in het angstvol bonzen van de tijd bloeiend bloedend tot het graf in de jongste dagen nieuw en sterk door Gods ondoorgrondelijk werk…

Overvallen door sombere gedachten in een onzekere tijd waarin wij elkaar aanstaren met angst voor de onwezenlijke spookbeelden van holle dodenmaskers wereldwijd Om in stilte met de geest en het gevoel van een kunstenaar uitdrukking te geven aan de ziekmakende tijd Pijnigende gedachten en overal het zwijgen om ons heen goedwillende…

Over een paar weken is het een jaar geleden dat het normale leven tot stilstand is gekomen Geleidelijk aan is de onrust toegenomen om covid 19 een virus met mutaties wispelturig als de wind Och, wij mensen kunnen het nooit helemaal zeker weten of Corona plotseling een andere kant op waait met een ruiter likkebaardend op het vaal gele…

Alles nat nu de hemel breekt. Alles stil als plassen blijven liggen op omgeploegde aarde en het wankel evenwicht van verandering spreekt. Zoals na elke regen. In de verte hoor ik zingen, het is gedaan, de pandemie is over! Gooi de luiken open, het virus is verdronken! Door de aarde opgezogen. Laat nu je donkerste gedachten verlichten…

Ik open het venster en de deuren tegenover elkaar totdat het overal tocht in huis om het denkbeeldig coronavirus te verdrijven nadat ik de verwarmingsmonteur uitgelaten heb zet ik mijn mondkapje af om de frisse lucht in te ademen zie hoe vogels als klankgazelle in de boomtakken aan de overkant neerdalen in het morgenlicht…

Hier door de mobiel de echo van woorden spreken van virus dood en vrijheidsberoving vreten in lijf en leden woekeren in het hoofd rondom de ketens van vuur en verwoesting het wilde bloed van roofdieren dat tussen de scherven sijpelt Tranen en pijn in het hartzeer van het leven onder de rommel van puin De uitgestoken hand een…

Ontgrijpen is loslaten begrijpen. Is loslaten wat je dom begeerde. Is begrijpen dat je niet begreep, wat wijsheid is. Totdat we kunnen ontgrijpen, moeten we leren waarderen, wat laten vallen is. Ontgrijpen leidt ons tot begrijpen. Vallen leert ons om op te staan.…

o avondklok je houdt mij in mijn winterhok van vrije mens tot zondebok als avondmens neem ik de gok en zoek de grens op mijn balkon met maar één wens: de avondzon…

vanachter 't venster kijk ik in de nachtelijke straten met 't denken aan grootmama gewijd wiens verhalen van een avondklok hongersnood en sterren dragen in deze tijd als een schaduw naast mij glijdt hemelwijd met al ons denken aan de virusdood gewijd…

't Virus op anderhalve meter? Kom nou! Gevaccineerd, geëlimineerd Smeren, misschien gebed 't Eén helpt, wie weet, 't ander eveneens Negeren, jij weet, sowieso verkeerd Zeker, wij gaan 't Virus verslaan Eerst d' Engelse variant Veel kortere weg dan vanuit China Mensen met doorontwikkelde kennis Injecterend, vaccinerend-reddend...…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

Proestend op de ophaalbrug Er tussendoor rent een kind. Met elkaar in het voorbijgaan Aan de praat geraakt, een dame Op leeftijd en ook een heer, Weerszij met de fiets aan de hand. Kom terug! De stem gedempt, Moeder draagt een mondmasker. Oma woont nog thuis, maar opa Zit in het verzorgingstehuis. Het kind gehoorzaamt, buiten Adem; zij…

beste ik weet het, het is daar stil heel stil misschien een beetje te stil daar bij jouw thuis of op straat ik hoop dat je nadenkt dat je nadenkt over de wereld dat je nadenkt over de actualiteit dat je nadenkt over wat je belangrijk vind dat je nadenkt over je geloof maar vooral: dat je denkt aan jezelf gun jezelf rust dit is geen speech…