aangenaam ben helaas geboren zonder vaste woonplaats ook geen naam zeker genieten doe ik wiegend op een tak bewogen door de wind voeding ontvangend van blaadjes ben vol energie gelijk een kind oranje snavel witte kraag lichtgrijze rug en vleugels zwart gekleurde staart mijn vrijheid in deze beeldschone natuur is goud…

groots meeslepend en toch klein moet ik leven met mijn hoofd hoog in de wind waar ik dat zoek om te overleven waar ik dat van m’n gading vind daar het bloed in d’aderen met moeite omhoog wordt gepompt zal ik mij rustig moeten weten nee niet moedig maar ook niet laf ben ik nooit van mijn zijn afgeweken gedraag ik me zoals ik me gedragen…

Het troikalied van drs. P Verhaalt van wolven die de mens bedreigen Ze mochten er wel tien aan stukken rijgen Maar vreemd genoeg deed er geen beer aan mee De wolf zwierf achter 't IJzeren Gordijn Van Polen naar het ruigoord der Karpaten Maar toen de Muur viel mocht dat niet lang baten Bohemen werd zijn nieuwe jachtterrein…

Het is weer snikkend heet vandaag. Kraaien vallen niet van de daken, want zo idioot zijn ze dus niet, zoals u en ik van nature zijn. Slimmer zijn kraaien wel. Zoals mensen willen vliegen, vinden ze te gek voor woorden. Mensen doen in onzinnige talen, die mededieren niet verstaan. Mensen vliegen zoals sardienen, niet langer zwemmen kunnen…

Felix Salten, een Oostenrijkse schrijver, verhaalt hoe Bambi's en Falines jongen vrienden zijn met neef en nicht, wat verdrongen wordt door geschil, gezeten naijver. Dochter Goeri's spraak is mild, spits en nijver, doet eveneens moeders en broers tongen nadenkend roeren. Wat wordt bedongen? Nieuwe vrede voor reeën is aandrijver. De dierenliefhebber…

Ouder dan de psalmen in de kerken Ouder dan het menselijke brein Een paleontologisch zangrefrein Uit kelen onzer vrienden met de vlerken Reeds in de vroege ochtend van 1 mei Brengt men een ode aan die creaturen Een avifaunaubade van drie uren Als live concert van hun gekwinkelei... .............................................…

Kauwtjes vliegen, moeiteloos, om eenzijdige mensen heen. Zie, hoe ze ons lopend imiteren. Hoe ze superieur zichzelf blijven, wanneer ze met me converseren. Waarom ze geen schrijvers zijn, of naar vogelpsychiaters gaan. Kauwen zijn vleugelkunstenaars. Mensen gemotoriseerde apen, die van hoge snelheid houden. Die woorden vleugels geven, en…

Mensen zijn superieure primaten, die topdieren denken te worden. Die zo slim kunnen denken, dat ze doodlopers werden. Dieren zijn intelligente mensen, die niet aan vlijt ten onder gaan. Die alleen hard werken willen, wanneer dat echt zal moeten, om te mogen voortbestaan. Wijze mensen leren van dieren. Weten wat hen te laten staat. Onze…

Andermans zware lasten dragen. Dat is wat een paashaas doet. Andermans eieren torsen. Eieren dragen is wat geen haan, van zijn langzalzeleven zal doen. Zelfs voor een Vrolijk Pasen niet. Zelfs niet wanneer een dode kip, voor al haar aardse zonden, uit een helse slachterij, was opgestaan.…

Een zeer uitzonderlijke keizerpinguïn Trok voor de bühne nieuwe kleren aan 'Een gele toga zal me toch wel staan' Dacht hij, maar 't volk zei "daar komt niets van in!" Als keizer neemt men hem niet serieus Alleen als koning eenoog Gele kneus…

Bedreven stevenend op de thermiek Door een bries kwiek voortgestuwd Mediteert hij als het ware laconiek Op wat hem onzichtbaar aanduwt En geen kik die zijn blik niet betrapt Zoals mijn kippen die voor galg en rad Scharrelen in het grasland onverkapt Waarop hij zit te azen als een kat En moeiteloos zwenkend,draaiend Achtjes makend zonder…

Sneeuw Witte vlokken over Veluws land Menig vlokje op de woeste gronden beland Kou en mistroostige sferen Siberië zullen we leren Sneeuwvlokken door ijzige wind voortgedreven Rode wangen tijdens het landschap beleven Snijdende wind voelt aan als striemen Wildsporen die in de sneeuw ontkiemen Sporen volgen van een vos Z’n pootafdrukken…

Hier Ochtendgloren bij de schuilhut Waar je stilte bekoren kunt Mistflarden voorbij trekken Een hert voor je ogen stunt Jij Met beeldende sprankelende sferen Waar zonlicht en dauw ochtendnevels adoreren Druppels in een eerste zonnestraal mag beproeven In rust kunt vertoeven De zevende hemel in mij Voel liefde voor het landschap Leef…

Hoe hoger je vliegt des te harder je valt zei de spreeuw tegen de merel die net het avondlied had gezongen heb ik de zee het land zien veroveren en het land opnieuw de zee zei de merel tegen een meeuw die over de oude stad vloog, wat ga jij vanavond eten? vroeg de meeuw aan een voorbijvliegende zwaan een vis, een rups, een handjevol…

na het broeden op de toendra van Alaska vlieg je naar het wad voor la Grande Bouffe je maag overvol gevuld met overheerlijke fruits de mer sluit een sierlijk vaarwel uit maar een aanloop bevrijd je van al het aardse gedoe nu je aan één stuk 13.000 kilometer over eindeloos water van de grootste diepste zee vliegt uitgeput…

Langs de boten aan de steiger Vliegt met vaste klap de reiger Plotsklaps remt hij aan het riet Waar hij sluw kijkt als een krijger Of hij soms een kikker ziet Al maakt de kikker geen geluid Toch gaat de reiger erop uit Staand als een standbeeld in het water Volgt hij die groene kikkersnuit En razendsnel, met veel geklater Verrast hij prompt…

Grote bonte specht In een rood broekje gehuld Hakt zij berkenhout In een blanke stam Omlijst door zonnestralen Begint zij haar nest April dient zich aan Tot haar lege nest syndroom Zal dit haar thuis zijn...…

Elkaars uiterlijk doorzien toont ons de werkelijkheid, van wie of wat we zijn. Dat we een hart bezitten, dat liefde voelen kan. Dat we angsten koesteren, die mensen laten lijden, en dieren laten doen. Mensen die zelf dieren zijn, die ook medelijden kunnen. Toon ons de aard van mensentaal, taal die om de tuin kan leiden. Om de tuin van…

Vanuit het niets verschijnen zij ten tonele Om zijn grijze hoofd dartelen zij als uitgehongerde donkere duivels Krassend als oude violen die talloze jaren onder het stof hebben gewacht om hun laatste strijkje te mogen spelen Wiekende vleugels zonder richting laten blauwzwarte veren neerdalen als donkere parels die verdwijnen in het herfstige…

Gegroet u allen, vogelen te velde En in de lucht, waar u ook moge gaan Ooit was uw bakermat het paradijs Maar thans, van 't leven in het ondermaanse Wordt u 't meest in uw voortbestaan bedreigd Weerloos opgejaagd - is dat de prijs Voor de natuur in haar uniciteit Wie is uw vijand toch in 't ongewisse? ..........…