Ik kijk naar buiten naar de diepgrauwe lucht, draai me snel af, laat een diepe zucht... en denk in het Duits en in het Nederlands: "Mist"!!! wat weer goed rijmt op het duitse Verpisst. Alles wird vorübergehen, ook in hoge nood? helaas in dit vijandige dorp pas na onze dood. Iedereen wil liefde, geen nijd, jaloezie of haat, het woord Liefde,…

als een woord een voor een zijn letters verliest blijft leegte achter het is de stilte die zonder vorm naamloos bevriest…

Het geloof dat er in verwarring meer waarheid zit verborgen in abstracte dingen en denken komt vermoedelijk voort uit de woekering van mijn geestesziekte zij die geen houvast meer hebben aan de dogma’s van religie of het paternalisme van de linkse papegaaienkerk maken zich los door authenticiteit van de massa en bevinden zich…

mijn overbuur heet Mustapha heel sympathiek bonjour ça va? spreekt enkel Frans ik hou van Frans het is mijn vak zijn vrouw is knap dat denk ik toch maar dat ziet enkel Mustapha zonder chador en djellaba het is zijn recht ze is van hem ik weet niet wat ze denkt ik weet niet òf ze denkt enfin, heeft geen belang toch niet voor Mustapha…

hé ewa faka epa kabar billenmattie hodeer me niet 't klapt kapot bin heel tralalalala wil die sjakie sjikiman zo skotten ik ga die bobbels zo skotten dat die sjakie prakiseri scandoules als ik ga naar Appie ik moet toch ook chappen ga ze batten ute batas als zij bobs zien ook al zien zij geen bobs zij zijn bakroe en bakaptaka maar sie…

Hij is zijn tijd ver vooruit, las meer dan een mens voor mogelijk houdt, zijn rode sjaal zit altijd extra strak alsof hij zichzelf wil killen maar dat is overdreven want 's nachts komt hij tot leven proeft hij van de exotische wijnen en schrijft hij sonnetten op moderne wijze De meeste mensen ontwijken hem omdat hij zo anders is zo extreem…

er waren eens twee tuinkabouters zij hadden malkander zo lief ze droomden van bloemen en bijtjes foei, zij had een rode muts bah, hij had een blauwe wat je zegt, foute boel hij woonde in 2 B, zij in not 2 B twee buurten met haat en doodslag waar velen gingen "scherven" Gnomeo & Juliet zochten asiel in het land van de paarse mutsen…

leg niet mijn denken op jouw tong wat jij dus dacht dat ik had gedacht "doordenkertje"…

Het is zo makkelijk om neerbuigend te doen, het is zo easy om weg te kijken, het is voor de hand liggend om hatelijk te reageren, blijkbaar zitten die emoties bij mensen aan de bovenkant, maar toch: vraag ik me af, hoeveel een compliment kost, hoeveel moeite het is om iets aardigs te doen, hoe knap het is om de hand te reiken?…

Hoe ging het toen, in het geheim van blonde zomernachten toen een vriend je liefde bang voor ontdekking voor het anders zijn dan leeftijdsverschil alles wat ’t leven in petto had blauwe plekken, schrammen in een bad verdoemde dromen is het nog altijd zo, ben jij ook zo leeft ’t steeds in het dronken duister allemaal mensen op zoek naar…

Donder en bliksem doorklieven de eenzame regenavond de schrijver denkt na over het leven en de Indianen de zomers in de wildernis verlangen bij ’t zoete meer galopperend met een fiets over de heuvels van heimwee struinde hij door de natuur als een nozem een eenvoudige puber was hij vroeger niet vaak voor Indiaan uitgemaakt door zijn Oosters…

Wat is de weg te krijgen wat broodnodig ? Wanneer breekt recht de lijntjes van het wachten stuk? Waar is het loon van het verwaaide koren zo zonder spoor loos weggegooid wat goede sier kon dragen wanneer niet steeds veracht, te min geacht waren de schuren vol van goede vrucht gebleken maar niemand zag en niemand wil de roepstem…

Als een wolk verregent en de zon tegelijkertijd brandt, dan cirkelen druppels half Rood, Oranje, Geel en Groen. Vervloeit Blauw via Indigo tot Violet. Dan regent het kleur hand-in-hand. Het is die natuur, Het is het groen dat dan groeit, Het is het leven dat dan bloeit alles in verband; wij zijn bloedverwant.…

Met stevig krakeel Blaast de dichtende kikker Zijn valse rijmen Genocide daar Droomt hij nu erg graag vaak over, Zwaar verongelijkt…

Hij eet zijn Russische brood op een koude bank onder de gesloten kerk. Bitter is het voor hem om ontzien te worden of bekeken als een engerd. De kruimels waarvan hij smult, zullen op een dag het ware goud zijn, dat beloofde de priester hem. Sommige honden raakt men ook niet meer aan, denkt hij, zichzelf herkennend in hun ogen. Dus lacht…

Ik dacht na, de ademhaling van ons gezin was hoorbaar en hoe hij zijn tefillien gelegd had in de ochtend, zich devoot wilde wijden aan een troostgang. In het nanachtdauw zicht onder het blauw zich nog moe droomde, aard nog nat zelfs de zonneregen sprieten nog niet raakte het was toen, domweg toen dat ik de hakken hoorde klakken. Bij…

Het was de dag dat je zei, eens zullen we sterven andere sterren dan deze gele uitdragen als deze ogen voor eeuwig net als andere jassen, sluiten. Voor onszelf hun vijandigheid niet meer van belang is. Zo nuchter als de heilige nacht ons zal wenken bedenken we dan opnieuw dat ze niet beter wisten zich massaal vergisten. Kijk, ze hebben…

Zo vergeefs gegeven leven waar oren log het juiste niet verstonden. Wat is vergeten , wat vergeven verweven leven. Elke dag zie je nog de kraaien de weerloze roos in de morgen. Voel je nog het kippenvel denk je aan het riool, de ratten en het leven van toen.…

De regen weent, het druppelt dikke nostalgische tranen.. alsof de hemel stiekem huilde en gebogen achtergebleven was over de grote zo geteisterde stad regen tegen vensterramen klettert teksten zonder namen alleen de lege woorden blijven, als een bittere regenjas van zwijgen. De gutsende regen, hij weent de binnenstad weg, de vele fraaie…

Ik heb begrip, voor wel zovele mensen, ik heb dogen voor evenzoveel Maar mededogen en begrip in rariteiten, daarvan wil ik mij tenminste kunnen kwijten. Want begrip is begrijpen en gedogen doe je beleid ’t is daarom vanzelf dat ik mij zelve bepleit het dogen van de mensheid, voor gezien te houden…