De scherpte van het woord, de gedachte achter kleuren, hoe ze kijken, hoe ze keuren. Het oordeel al geveld, je bent de vreemde het slachtoffer van afwijzing en geweld. Wil gewoon zichzelf zijn: een mens een hart een ziel als iedereen met de vrijheid van een vogel niet als een beeld van steen.…

onder de granieten boog ontvlucht een streepje lucht de vroom gedempte stilte hier wordt gefluisterd in diverse talen verhaald over peilloos leed zo vreemd dat het onherkenbaar wordt geen deel van oorspronkelijk leven wordt asiel gezocht in gewijd het woord devoot opzij gelegd voor de dood iedereen gelijk bespaart men zich het brood maar…

Niets in het opengeslagen achtergebleven boek is duidelijk De wind bladert zoekt zachtjes naar een hoofdstuk van herkenning RUKT! Vol achterdocht als alles vreemd blijkt en van een ander jaargetijde De wind maakt storm raakt bladzijden lang in uiterste verwarring…

Salomon Kalou de voetballer drie maal hier afgewezen kiest zijn geboorteland wordt nu Eléphant pour la Côte d'Ivoir toch echt Hollands alsof je Cruyff hoort die gozer is geen dief van eigen portemonnee stante pede Chelsea ja zeg wablief de Nederlandse leeuw spreekt ook in Salomon nog een trots woordje mee de Ivoriaan uit Oumé wou…

ik zei nog dit is een vrij land open en transparant maar censuur is zo ingevreten en door eigen belang overmand mijn vingers worden gebroken door gesloten letters in leegte ondergedoken voor holle ketters…

Uitkijkend over weidse landerijen Toegeëigend ooit zonder protest Zover als zijn oog reikt Staan deze vol met koren. De tijd breekt straks weer aan Dat er geoogst gaat worden Nog even tot die tijd, nauwgezet De nieuwsberichten horen. Als de avond is gevallen 't Land opgeslokt door de nacht Een wapen in de aanslag 't Is nog niet verloren…

op de luchthaven wordt voor ons gewaakt speciale afspraken zijn daarbij gemaakt Surinamers die ambten mee naar binnen dragen mogen passeren zonder onderzoek of vragen de controles lijken daarmee opgeschoven een minister werd snel toch even uitgekleed onbekookt gecheckt op niemand wie't weet hij moest er als persoon aan geloven Lygia Kraag…

ze wonen er, mijnheer dat doen ze al jaren in huizen van karton rond straten zonder steen ze warmen zich, mijnheer verkleumde handen tegen grauwe wangen ingevallen waar loosheid in liefde speelt en soms lachen ze, mijnheer met het getinkel van een stuk dat glimmend wordt aanvaard voor een stukje brood morgen ze zijn er, mijnheer dat…

in een groen dorpje op het brabantse land heeft de duisternis weer toegeslagen jezus kwam om elkaar te verdragen maar hakenkruizen maakten hem daar tot schand satans kwaad is moeilijk uit te roeien; zinloze gedachten blijven vloeien…

sneeuwwit willen wij ons tapijt weg met zwervend vuil als ’t kan in ‘n kuil kom voort maar met de schone geit geen vieze lappen op de grond we pakken ze om te steriliseren normaal toch huishoud’lijk beheren erfgoed van vloer tot plafond wat we niet werk'lijk rein krijgen extra te behand’len tegen parasieten willen zonder zorg genieten…

Koortsuitslag Ik schaam Mijn lip Vogelziekte Eet nooit meer Kip Om dit te voorkomen Moet Nieuwe Vrolijkheid Worden ondernomen Worden soms woorden strijd Nieuwe vrolijkheid Verleden tijd Accepteer frisse praat Desnoods van de straat Anders obligaat.…

lopend op de lange streek krijgt amos gezelschap van een mager scharminkel dat een soortgenoot tot leven roept die wekenlang met franse krijgsgevangenen van joodse komaf opliep terwijl een vijandige bevolking hen aanstaarde alsof ze apen waren bobby was vrolijk, dartelde om hen heen en liet zelfs bij het ochtendappèl van zich horen ze…

met je ziel onder de arm de lange streek aflopen denken van g’d los te zijn van jan en alle man van alle schepselen en dan is daar emma die jou vrolijk blaffend omsingelt en vervolgens gezelschap houdt deze troost vermenigvuldigt zich als een ander hondje uit het verleden opdoemt bobby die wekenlang met krijgsgevangen joodse fransen opliep…

je kijkt de mensen aan ik zie je blikken gaan een lichte trek op je gezicht geeft steeds je voorkeur aan het blanke is bekend in postuur en kleding zoek je de overtreding van eigen norm en bestaan zomaar, voor de vorm want je bent tolerant ziet altijd, de andere kant het liefst van je gelijk het donkere is ongewoon je staart in…

Je zal jezelf maar heel wat vinden. Een kanjer in onze boerentaal Je pocht ermee bij al je vrienden Je bent het, denk je, helemaal Je keurt heel vaak het werk van anderen Heel kritisch, want je bent zo beregoed Eigen werk is niet te vinden Omdat je het zelf wellicht nooit doet…

Ik heb geweldige gedichten gelezen. Ik heb ze aan me voor laten dragen. Karrenvrachten vol, wagen na wagen, heb ik stuk voor stuk afgewezen. Ik heb geweldige gedichten bekeken. De vormen op me in laten werken. De palen, de perken, de veren, de vlerken, stuk voor stuk heb ik ze afgezeken. Geweldige gedichten heb ik verslonden tot achter…

de huid kaatst luid witte parels lachen als het even kan breeduit hun stemmen zijn muziek herkenbaar is het ritme van de oorsprong in de motoriek hun rol is van oudsher bevestigd door de schrift, in het bol van ogen wordt het onderscheid belicht drie koningen ontmoet de Heer de sterre bracht ze weer van verre ze kleurden slechts het…

Een solist maakt je stem De componist strooit met melodieën De klankkleur blijft van jou…

Met de stilte als de laatse bongenoot staan ze naast elkaar met ogen die alleen verschillen bekijken en haten wat niet verandert omdat ze niet meer geloven dat hun woorden en gedachten alleen met angsten en toverspreuken wapens zijn geworden.…

In de drukke Amsterdamse straten zie je ze De doekjes die de allochtone meisjes dragen Zoals onze vrouwen vroeger deden: Volendamse en de Zeeuwse in die dagen Hadden mooie kappen en versiering Die we ook wel elders bij de religieuzen zagen Fier getoond met veel elan: lokten ook de man Stapels doekjes of zeg sjalen had mijn ma Sjiek gestoken…